Στη μνήμη του Χρήστου Μπάνου

Για κάποιες δεκαετίες, όπως θα θυμούνται αρκετοί φωτογράφοι, δύο ήταν τα εργαστήρια που φημίζονταν για την ακριβή, σχολαστική και πάνω απ' όλα άκρως καλλιτεχνική απόδωση της τυπωμένης φωτογραφίας, το καθένα στο δικό του είδος. Το ένα - το Είδωλο ή Eidololab - ήταν του Γιώργου Μαρίνου και ειδικευόταν στις εμφανίσεις ασπρόμαυρων φιλμ και τις αντίστοιχες εκτυπώσεις. Εκεί μαθήτευσα δύο ολόκληρα χρόνια που σφράγησαν μία ατέρμονη φιλία. Το άλλο - το Technoprint - το είχε ο Χρήστος Μπάνος μαζί με τη γυναίκα του Ισιδώρα. Είχα ανέβει αρκετές φορές την μικρή ανηφόρα της Πολυδάμαντος για να παραλάβω τα πολύτιμα τυπώματα που προορίζονταν για τα περιοδικά του Στάθη. Είχαν και οι δύο επαγγελματίες φίλοι κάτι από αλχημιστές. Ο Γιώργος, επειδή το έχω δει, συμβουλευόταν για τις εμφανίσεις σημειώσεις - γρίφους για μένα - σε κιτρινισμένα χαρτάκια που τις διόρθωνε συνέχεια, βελτιώνοντας τη χημική σύνθεση ανάλογα και με τις παρτίδες των φιλμ. Παρότι διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας - ο Χρήστος ήρεμη δύναμη, ο Γιώργος πιο "εκρηκτικός" - υπήρξε πάντα μεταξύ τους μεγάλη αλληλοεκτίμηση, ακόμη και συνεργασία. Ο Γιώργος κρατούσε επαφή με τον Χρήστο μέχρι πρόσφατα, τις μέρες του νοσοκομείου. Τώρα το Είδωλο - Γιώργος και Σόφη μαζί - συνεχίζει μόνο, προσθέτοντας πλέον στις εκθεσιακές ασπρόμαυρες εκτυπώσεις (όλο το αρχείου, π.χ., του Αμερικανού φωτογράφου Robert McCabe) και τις πιο άρτιες έγχρωμες.

Σ.Σ.

Ο Χρήστος Μπάνος είναι από το είδος εκείνο των ανθρώπων που θα χαρακτήριζες “τελειομανής”. Αυτό ίσχυε και ως προς το αγαπημένο του χόμπι που ήταν η φωτογραφία, αλλά και στη δουλειά του, που και αυτή ήταν η μεγάλη του αγάπη. Είχε στήσει το επαγγελματικό εργαστήριο έγχρωμης φωτογραφίας στο Παγκράτι που ήταν το καλύτερο, τουλάχιστον της εποχής του. Είχε μανία με τις καλύτερες φωτογραφικές μηχανές και τα καλύτερα μηχανήματα εμφάνισης και εκτύπωσης φωτογραφιών, τα οποία κρατούσε σε άριστη κατάσταση με καθημερινούς σχολαστικούς ελέγχους στα χημικά και λοιπά. Ήταν τόσος ο επαγγελματικός ζήλος του και η αγάπη του γι’αυτό που έκανε, ώστε πολλές φορές, πήγαινε στο εργαστήριο Σαββατοκύριακο για να κάνει απερίσπαστος τις απαραίτητες ρυθμίσεις. Και το κυριότερο: Ήταν απόλυτος γνώστης των τόνων και των χρωμάτων, όχι μόνο με τους αριθμούς αλλά και με πλήρη καλλιτεχνική αίσθηση. Στον Χρήστο Μπάνο οφείλω τις πρώτες βασικές μου γνώσεις στην έγχρωμη επεξεργασία εικόνας και τον ευχαριστώ θερμά για αυτό. Ας είναι καλά εκεί που είναι πια.

Γιώργος Μαρίνος