Οι ομολογίες και οι νεκροί
André Markowicz
Fb - 29.06.2023
Από τη μία πλευρά, οι βομβαρδισμοί - η φρίκη τώρα στο Κραματόρσκ, έντεκα νεκροί και πάνω από εξήντα τραυματίες σε ένα εστιατόριο (και πόσοι άλλοι άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα στην Ουκρανία, πόσοι με τη ζωή τους κατεστραμμένη;... και κάθε μέρα, κάθε μέρα, κάθε μέρα, σε σημείο που να μην υπάρχει πια ούτε μια γραμμή στις ειδήσεις, - και πόσο ακόμα θα συνεχιστεί αυτό;...). Από την άλλη, οι λεπτομέρειες που μαθαίνουμε για το "πραξικόπημα" του Πριγκόζιν, το γεγονός ότι ναι, προφανώς, υπήρχαν στρατηγοί που γνώριζαν, όπως, για παράδειγμα, ο Σουροβίκιν που σήμερα (εννοώ χθες) βρίσκεται στη φυλακή, μαζί με τον άμεσο αναπληρωτή του, τον στρατηγό Γιουντίν, επειδή γνώριζαν. Και ο ίδιος ο Σουροβίκιν, σημειώνω παρεμπιπτόντως, συμπεριφέρθηκε σαν δειλός, γιατί αν και υποστήριξε τον Πριγκόζιν, απηύθυνε έκκληση, έστω και μπερδεμένη, να παραδοθεί... με λίγα λόγια, έχουμε μπει στην εποχή του ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών, της κατασταλτικής αντεπίθεσης που θα είναι αιματηρή, μεταξύ των λύκων... Δεν ξέρω αν θα το παρακολουθήσω εδώ, θα δούμε. Όσο περισσότερο θα καταβροχθίζουν ο ένας τον άλλον, τόσο το καλύτερο. Αλλά, για άλλη μια φορά, αυτές οι συλλήψεις επιβεβαιώνουν τον εσωτερικό πόλεμο, μέσα στον στενό κύκλο του Πούτιν. Ένας πόλεμος από τον οποίο φαίνεται δύσκολο να βγει αλώβητος ο Πούτιν.
Από τη στιγμή ιδίως, που, μετά τη φυγή του κατά τη διάρκεια της πορείας προς τη Μόσχα, θέλησε να ξαναπάρει τον έλεγχο των πραγμάτων με ένα είδος πρωτοφανούς φρενίτιδας ομιλιών και δημόσιων εμφανίσεων που δεν έχω ξαναδεί. Έβγαλε τρεις ή τέσσερις λόγους, ο ένας πιο γελοίος - ανοιχτά γελοίος - από τον προηγούμενο, αφού ευχαρίστησε τα στρατεύματά του που σταμάτησαν την προέλαση των στασιαστών, ενώ, στην πραγματικότητα, κανείς μέσα από τα στρατεύματά του δεν είχε κάνει τίποτα, υπήρξε μόνο αντίσταση από την αεροπορία, η οποία βομβάρδισε τη φάλαγγα Wagner, και έχασε ένα αεροπλάνο και πέντε ελικόπτερα μέσα σε μια μέρα - χωρίς να πετύχει τίποτα. Αλλά γίναμε μάρτυρες ενός είδους πανωλεθρίας του Πούτιν ζωντανά στον αέρα, καθώς μιλούσε σε μια ομάδα καθισμένων στρατιωτών, από τους οποίους το μόνο που βλέπαμε ήταν ο σβέρκος τους (δεν ξέρω ποιοι ήταν). Μίλησε για τον Πριγκόζιν (χωρίς να τον κατονομάσει, όπως κάνει πάντα για τον Ναβάλνι) και εξήγησε ότι στην πραγματικότητα ο κρατικός προϋπολογισμός χρηματοδοτούσε τους Wagner. Το εξήγησε αυτό με άνεση, ενώ τον Φεβρουάριο του 2022 (και σε πολλές προηγούμενες περιπτώσεις), είχε εξηγήσει δημόσια στον Μακρόν ότι οι Wagner δεν είχαν καμία σχέση με το ρωσικό κράτος, ότι ήταν ιδιωτική ομάδα και ότι επομένως αυτό που συνέβαινε στην Αφρική ήταν απλώς το αποτέλεσμα διαφόρων ιδιωτικών συμφωνιών μεταξύ εταιρειών που δεν γνώριζε. Ήταν ξεκάθαρα ένα ξεδιάντροπο ψέμα και έλεγε πολλά για το τι πίστευε για τον Μακρόν και για τη Δύση γενικότερα: μπορούσε να τους λέει ψέματα κατάμουτρα, αυτοί δεν θα αντιδρούσαν.
'Ηδη αυτό, το να λέει ότι οι Wagner (με τις δολοφονικές μεθόδους τους) ήταν η ίδια η Ρωσία είναι κάτι, και ακυρώνει εντελώς την όποια αξιοπιστία του καθεστώτος, αν χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Αλλά γεγονός είναι ότι ο Πούτιν έβγαλε καρτέλες, τις οποίες είπε ότι "μόλις του της έφεραν", και οι καρτέλες αυτές συνοψίζουν τις δαπάνες που έκανε το ρωσικό κράτος για να συντηρήσει αυτούς τους δολοφόνους, για ένα μόλις χρόνο, από τις 22 Μαΐου του περασμένου χρόνου έως τις 23 Μαΐου του φετεινού:
- 70, 3 δισεκατομμύρια ρούβλια για τη "συντήρηση" (μισθοί, υποθέτω - δεν ξέρω αν περιλαμβάνεται και ο εξοπλισμός· ίσως).
- 15,8 για "πληρωμές κινήτρων" (έτσι διατυπώθηκε: υποθέτω ότι πρόκειται για μπόνους).
Συνολικά, αυτό αντιστοιχεί σε ένα δισεκατομμύριο δολάρια, και αυτό από μόνο του είναι περισσότερο από τον προϋπολογισμό ενός τρίτου και βάλε των περιφερειών της Ρωσίας στο σύνολό τους.
Κι έπειτα - αλλά δεν επέμεινε πάνω σε αυτό - υπάρχει μία άλλη κατηγορία δαπανών: 110 δισεκατομμύρια ρούβλια για ασφάλιση και πληρωμές σε οικογένειες. - Αν σκεφτούμε λίγο τι μπορεί να σημαίνει αυτό, μας δείχνει το μέγεθος των απωλειών: πρόκειται για πληρωμές που λαμβάνουν οι οικογένειες για τους νεκρούς τους στη μάχη (και εδώ μιλάμε μόνο για την ομάδα Wagner, όχι για τους νεκρούς του στρατού γενικά - για τους οποίους ο αριθμός πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερος) και για ποσά που καταβλήθηκαν σε όσους επέστρεψαν ανάπηροι. Αυτό σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός των αποζημιώσεων είναι μεγαλύτερος από τον προϋπολογισμό λειτουργίας, ακόμη και αν συνυπολογίσουμε τα μπόνους... γεγονός που αποδεικνύει, ναι, το κολοσσιαίο μέγεθος των απωλειών.
Ο προϋπολογισμός που αφιερώνεται στους Wagner είναι μεγαλύτερος από το ήμισυ ή και τα δύο τρίτα του προϋπολογισμού όλων των ρωσικών επαρχιών.
Αυτά τα δύο σημεία και μόνο, που διαβάστηκαν σχεδόν συλλαβιστά μέσα από σημειώσεις γραμμένες με μεγάλα γράμματα (επειδή ο Πούτιν έχει φυσικά πρεσβυωπία, αλλά δεν θέλει να δείξει ότι χρειάζεται γυαλιά), είναι ήδη αδιανόητα.
Δεν είχα χρόνο να ελέγξω πόσα λαμβάνουν τα στρατεύματα και οι αξιωματικοί του τακτικού στρατού, αλλά προφανώς δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.
Αλλά είναι και άλλα.
Καθώς ξεστόμιζε αυτά τα στοιχεία, ο Πούτιν έκανε το εξής σχόλιο: "Θα ελέγξουμε (δεν παραθέτω τις λέξεις, αλλά αυτό ήταν το νόημα) ότι δεν υπήρξαν πολλές καταχρήσεις, ότι κανείς δεν έκλεψε τίποτα. Ή ότι δεν έχουν γίνει "πάρα πολλές κλοπές". Το είπε κάπως έτσι: "ne slichkom mnogo"... Όχι πάρα πολλές... Το είπε αυτό καθώς σήκωνε το βλέμμα του από τις καρτέλες του. Δημόσια. Σε όλα τα ρωσικά κανάλια, τα οποία μεταδίδουν αυτές τις ομιλίες που ανακοινώνονται ως "ιστορικά γεγονότα".
Και στη συνέχεια είπε και κάτι άλλο: ότι ο ιδιοκτήτης της εταιρείας Concorde (ο Πριγκόζιν), ενώ το κράτος συντηρούσε την εταιρεία μισθοφόρων του, είχε κερδίσει 80 δισεκατομμύρια ρούβλια από συμβόλαια σίτισης για το στρατό - επιβεβαιώνοντας έτσι την αποκλειστική σύμβαση που είχε αποκτήσει ο Πριγκόζιν σε αυτή την τεράστια αγορά: όλη τη σίτιση για το στρατό (και, σας θυμίζω, όλη τη σίτιση για το Υπουργείο Παιδείας επίσης) - δηλαδή, για άλλη μια φορά, περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε κέρδη. Ποιος έδωσε στον Πριγκόζιν το συμβόλαιο; Μήπως το πήρε μετά από, δεν ξέρω, κάποιο διαγωνισμό για μια δημόσια σύμβαση; Φυσικά όχι. Ήταν ο ίδιος ο Πούτιν που του το έδωσε. Και ήταν ο ίδιος ο Πούτιν, μέσα στην οργή του για τον άνθρωπο που μόλις τον είχε προδώσει, που κατήγγειλε τον εαυτό του.
Δεν τον ένοιαζε. Τώρα η καταστολή αναμένεται να πλήξει την καρδιά του κρατικού μηχανισμού, και ο Πριγκόζιν, απαλλαγμένος από το έγκλημα της υπονόμευσης της εθνικής ασφάλειας, θα διωχθεί για παράβαση καθήκοντος.
*
Εν τω μεταξύ, το ΝΑΤΟ θέλει να διατηρήσει τη "σταθερότητα" της Ρωσίας, συνεχίζει να καθυστερεί τις παραδόσεις αεροσκαφών και φαίνεται να εμποδίζει την Ουκρανία να επιτύχει οποιαδήποτε αποφασιστική στρατιωτική νίκη (τουλάχιστον αυτό λένε πολλοί Ουκρανοί σχολιαστές, τους οποίους παρακολουθώ). Γιατί πρέπει να περιμένουμε να καταρρεύσει το ρωσικό καθεστώς από μόνο του.
Σε αυτόν τον δρόμο, το πρώτο στάδιο επετεύχθη: είδαμε από την αντίδραση του πλήθους στο Ροστόφ και στις άλλες πόλεις από τις οποίες πέρασαν οι Wagner, ότι το μίσος για τον Πούτιν ήταν πραγματικό. Είδαμε τον κόσμο να τους χειροκροτεί και να καθυβρίζει τους αστυνομικούς που έρχονταν να τους αντικαταστήσουν, και αυτό σημαίνει λοιπόν (όπως πάντα έλεγα) ότι όλες οι δημοσκοπήσεις δημοτικότητας είναι ψεύτικες. Όχι, οι άνθρωποι στη Ρωσία δεν υποστηρίζουν τον Πούτιν - πράγμα που δεν σημαίνει ότι υποστηρίζουν τη δημοκρατία. Απλώς δεν θέλουν πλέον τον Πούτιν.
Το δεύτερο στάδιο για την κατάρρευση του Πούτιν θα ήταν μια μεγάλη στρατιωτική ήττα. Θα πρέπει να συμβεί. Θα συμβεί. Αλλά όχι πριν από χιλιάδες και χιλιάδες άλλους θανάτους.
*
Υγ. Περί ρωσικού κυνισμού. - Ανακαλύπτω, δημοσιευμένο από το RIA Novosti, το δελτίο τύπου της ρωσικής πρεσβείας στην Κολομβία σχετικά με το θέμα των τριών Κολομβιανών που τραυματίστηκαν από τον πύραυλο: "Το Κραματόρσκ δεν είναι το καλύτερο μέρος για να απολαύσει κανείς την ουκρανική κουζίνα" ....
Kramatorsk: μία νεαρή Ουκρανή συγγραφέας μεταξύ ζωής και θανάτου
Jean-Marc Adolphe
Les Ηumanités Media - 28 Ιουνίου 2023
Ανάμεσα στα 56 άτομα που τραυματίστηκαν κατά τη ρωσική πυραυλική επίθεση σε εστιατόριο στο Κραματόρσκ ήταν και η Victoria Amelina. Η 37χρονη Ουκρανή συγγραφέας, η οποία βρίσκεται πλέον σε "κρίσιμη κατάσταση" (δηλαδή μεταξύ ζωής και θανάτου), γευμάτιζε εκεί μαζί με 3 προσωπικότητες από την Κολομβία -μεταξύ των οποίων και ο σπουδαίος συγγραφέας Héctor Abad Faciolince (γνωστός κι από τα βιβλία του El Olvido que Seremos και Traiciones de la Memoria) - που συμμετείχαν σε μια εκστρατεία αλληλεγγύης της Λατινικής Αμερικής για την Ουκρανία.
[...] Χθες το βράδυ, ο Sergio Jaramillo [Υφυπουργός Άμυνας της Κολομβίας από το 2010 έως το 2012, τον οποίο ο πρώην πρόεδρος Santos είχε διορίσει Ύπατο Αρμοστή για την Ειρήνη, υπεύθυνο για την παρακολούθηση της ειρηνευτικής διαδικασίας μεταξύ του κολομβιανού κράτους και των ανταρτών των FARC από το 2012 έως το 2016 -σ.σ.], ο Héctor Abad Faciolince και η Catalina Gómez [διάσημη κολομβιανή δημοσιογράφος -σ.σ.] δειπνούσαν παρέα με τη νεαρή Ουκρανή συγγραφέα Victoria Amelina. Εκείνη τραυματίστηκε πολύ πιο σοβαρά, όπως αφηγήθηκε ο Héctor Abad Faciolince στον λογαριασμό του στο Instagram: "Η Victoria, ο Sergio Jaramillo, η Catalina Gómez και εγώ κουβεντιάζαμε. Είχαμε μόλις παραγγείλει πίτσες και αστειευόμασταν για τον "στεγνό νόμο" που μας επέτρεπε να παραγγείλουμε μόνο μη αλκοολούχα μπύρα. Η Βικτόρια απολάμβανε τη μπύρα της με μηδενικό αλκοόλ όταν οι εισβολείς του Πούτιν εκτόξευσαν τον πύραυλο. Έπεσα στο έδαφος σαν να με χτύπησε κεραυνός. Όλα άρχισαν να κινούνται σε αργή κίνηση. Όταν σηκώθηκα, η Victoria καθόταν στη θέση της, πολύ χλωμή, με τα μάτια της κλειστά και εντελώς ακίνητη. Δεν έδειχνε τραυματισμένη, αλλά ούτε και αντιδρούσε. Τελικά την πήραν με ένα ασθενοφόρο. Είχε υποστεί σοβαρό τραύμα στο κεφάλι. Βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου, έχοντας υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στο Νοσοκομείο 3 του Κρεματόρσκ.
[...] Τον περασμένο Φεβρουάριο, η Victoria Amelina προσκλήθηκε σε ένα λογοτεχνικό φεστιβάλ στην Καρταχένα της Κολομβίας, ενώ είχε ξεκινήσει η εκστρατεία "Aguanta Ucrania". Εκεί γνώρισε τον Héctor Abad Faciolince και τον Sergio Jaramillo.
Τις τελευταίες ημέρες, η Victoria Amelina συμμετείχε σε ένα λογοτεχνικό φεστιβάλ στο Κίεβο. Μίλησε για ένα έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη σχετικά με τον συγγραφέα και ακτιβιστή Volodymyr Vakulenko:
"Από το 2022 βοηθάω στην καταγραφή εγκλημάτων πολέμου. Υπάρχουν τόσα πολλά εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία που καμία αστυνομική δύναμη δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει μόνη της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κοινωνία των πολιτών προσφέρει τη βοήθειά της.
Όταν οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις απελευθέρωσαν την περιοχή Izum τον Σεπτέμβριο του 2022, συμμετείχα, μαζί με τη ΜΚΟ Truth Hounds, στην πρώτη αποστολή επιτόπιας έρευνας για τη συλλογή αποδείξεων για εγκλήματα πολέμου. Ως συγγραφέας και μέλος της ουκρανικής PEN, γνώριζα ήδη ότι ο Volodymyr Vakulenko είχε απαχθεί από τους κατακτητές από το σπίτι του κοντά στο Izum. Γνωρίζαμε ότι είχε εξαφανιστεί.
Μόλις απελευθερώθηκε το Izum, ήθελα να πάω να ψάξω για τον Volodymyr. Πήγαμε να δούμε τους γονείς του και μάθαμε τι είχε συμβεί. Στη συνέχεια αρχίσαμε να τον αναζητούμε ή να ψάχνουμε για απαντήσεις στο ερώτημα "τι του συνέβη;". Μιλώντας με τον πατέρα του Volodymyr, αρχίσαμε να μιλάμε για τα βιβλία του και για το είδος του συγγραφέα που ήταν. Τότε ήταν που ο πατέρας του Volodymyr ανέφερε ότι ο γιος του κρατούσε ημερολόγιο κατά τη διάρκεια της κατοχής. Την ημέρα πριν από τη σύλληψή του, το είχε κρύψει στον κήπο, κάτω από μια κερασιά. Έτσι βρήκαμε το ημερολόγιο. Κάτω από την κερασιά.
Το ημερολόγιο είναι σύντομο. Ο Volodymyr ξεκίνησε να το γράφει από την αρχή της κατοχής. Αν και γράφει και για την αρχή του πολέμου, το ημερολόγιο τελειώνει στις 21 Μαρτίου 2022, την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Ο Volodymyr το έθαψε στον κήπο στις 23 Μαρτίου. Στις 22 Μαρτίου, οι κατακτητές τον επισκέφθηκαν για πρώτη φορά. Πήραν αυτόν και το μικρό του αγόρι. Αλλά τον άφησαν να φύγει. Στις 24 του μήνα, ήρθαν να τον πάρουν για δεύτερη φορά. Πήραν μόνο αυτόν. Αργότερα, το πτώμα του Volodymyr βρέθηκε στην άκρη του δρόμου κατά τη διάρκεια της κατοχής, αλλά κανείς δεν το έμαθε. Απ' όσο γνωρίζουμε, βρέθηκε σε έναν ομαδικό τάφο στο δάσος του Izum, στον τάφο με τον αριθμό 319. (...) Το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτό το ημερολόγιο είναι η τελευταία πρόταση. Λέει ότι βλέπει γερανούς στον ουρανό και ακούει μέσα από τις κραυγές τους "Όλα θα περάσουν στην Ουκρανία. Πιστεύω στη νίκη". Αυτές είναι οι λέξεις που τελειώνουν τη ζωή του σε αυτό το ημερολόγιο".
