Aπό το μπλογκ του Athensville.
Στην ωραία άπλα της Σταδίου, ιδίως μπροστά απ' την Παλιά Βουλή στέκει το άγαλμα του Κολοκοτρώνη που συμπυκνώνει την νεοελληνική κουτοπονηριά ή δικαιότερα τη θεμιτή ανάγκη ενός νεοπαγούς κράτους να χτίσει εθνική ταυτότητα, πράγμα που μετά από 100 χρόνια, μπορούμε να πούμε πως το κατέκτησε.
Είναι το 1884 όταν Ναυπλιώτες συγκεντρώνουν ποσό και παραγγέλνεται ανδριάντας του Κολοκοτρώνη στον γνωστό γλύπτη Λάζαρο Σώχο, ο οποίος αφού κάνει την έρευνά του αποφασίζει να αποτυπώσει τον Κολοκοτρώνη όπως ήταν. Έλα όμως που η Επιτροπή λαχταρούσε έναν επιβλητικό ήρωα και όχι έναν απλό πολεμιστή, πόσο μάλλον με μακριά μαλλιά και ξυρισμένο εμπρός το κεφάλι, πράγμα που συνήθιζαν οι Αρβανίτες. Έτσι αναγκάζουν τον γλύπτη να φορέσει στον Γέρο περικεφαλαία και μάλιστα βαριά, αρχαιοπρεπή, μέσα στο μεγαλείο.
Ο γλύπτης το δέχτηκε αλλά για να τα 'χει καλά με την συνείδησή του άφησε μήνυμα στην επόμενη γενιά που αποκαλύφθηκε το 2002 σε εργασίες συντήρησης του αγάλματος οπότε και βρέθηκε κάτω απ' την περικεφαλαία χαραγμένη μια μικρή επιγραφή του γλύπτη «Παρά τη θέλησιν του Σώχου, Κολοκοτρώνη μου, ξαναφόρεσε την περικεφαλαία, Paris 1909».
Βέβαια δεν θα 'ταν η μόνη παραχώρηση που έκανε, αφού σε έναν έφιππό ανδριάντα τα πόδια του αλόγου δείχνουν τον τρόπο που πέθανε ο ήρωας: και τα τέσσερα στη γη = φυσικός θάνατος, τα δύο μπροστινά στον αέρα=πέθανε στην μάχη, το ένα μπροστινό στον αέρα=πέθανε αργότερα από τραύματα της μάχης. Εδώ λοιπόν το ένα μπροστινό είναι στον αέρα, αλλά ο Κολοκοτρώνης δεν πέθανε από τραύματα της μάχης αλλά από εγκεφαλικό στον γάμο του γιου του.
Τέλος πάντων, μικρή σημασία έχουν πια αυτά, το άγαλμα στο σήμερα ομορφαίνει και δίνει χαρακτήρα σ'αυτό το σημείο της Σταδίου. Το μεγάλο ερωτηματικό που μας συνοδεύει πια, είναι πού δείχνει το δάχτυλο, όπου κι εδώ δεν υπάρχει σαφής απάντηση: κάτι θα'χε βέβαια στο νου του ο γλύπτης του τότε και δεν θα έδειχνε το κενό, με πιθανότερη τελικά εκδοχή, να μετακινήθηκε απ' την αρχική του θέση. Πηγές: 1, 2, 3, 4
σχόλια