«Οιδίπους» στο Βεάκειο: Εντυπώσεις από την πρεμιέρα της νέας παράστασης του Δημήτρη Καραντζά

«Οιδίπους» στο Βεάκειο: Εντυπώσεις από την πρεμιέρα της νέας παράστασης του Δημήτρη Καραντζά Facebook Twitter
Ο «Οιδίπους» αυτός είναι εν πολλοίς μια ακόμα επιτυχημένη παράσταση του Δημήτρη Καραντζά ο οποίος, όπως εξηγεί στο πρόγραμμά της, «επιχειρεί να μελετήσει την εσωτερική δαιδαλώδη διαδρομή» του ήρωα. Φωτο: Κώστας Ζουρνάς
0



ΚΑΤΑΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ (δηλαδή αργά το απόγευμα για την ανάγκη της έγκαιρης άφιξης λόγω κορωνοϊού) στο Βεάκειο στον Πειραιά, άθελα μου επέστρεψαν στη μνήμη μαγικές εικόνες από την πρεμιέρα της «Μήδειας», τρία χρόνια πριν, τέτοιες μέρες πάλι, στη Μικρή Επίδαυρο. Και τότε για παράσταση με τη σκηνοθετική υπογραφή του Δημήτρη Καραντζά, σε διασκευή της Θεοδώρας Καπράλου, όπως τώρα, και πάλι μια απόπειρα με τρεις ηθοποιούς. Όλοι άντρες τότε (Γάλλος, Λούλης, Σαράντης), ακόμα και στην ενσάρκωση του συγκλονιστικού ρόλου της βάρβαρης πριγκίπισσας από την Κολχίδα, σε μια εκδοχή άκρως ποιητική, σύνθεση κειμένων από το αυθεντικό έργο του Ευριπίδη και αποσπασμάτων του σεναρίου του Παζολίνι (από την ομότιτλη ταινία με πρωταγωνίστρια μια άλαλη Μαρία Κάλλας), ένα θεατρικό «παιχνίδι» με σύγχρονους κώδικες (απουσία χορού και των περισσοτέρων προσώπων του έργου) αλλά και εφέ.

Δεν μπορούσα να την ξεχάσω γιατί μου είχε αρέσει αφάνταστα πολύ, είχα εκστασιαστεί, σε σημείο μάλιστα να αποφύγω να την ξαναδώ σε κλειστό θέατρο, μη χάσω τη μαγική εκείνη ανάμνηση της πρώτης βραδιάς.

Προσωπικά –και νομίζω ισχύει για τους περισσότερους που είχαμε την τύχη να δούμε την πρεμιέρα– δεν υπήρξε στιγμή που να με χάσει, που να μην έχω στραμμένο το βλέμμα και τα αυτιά μου στα τεκταινόμενα.


Στην πρεμιέρα του «Οιδίποδα», μια σύνθεση με αποσπασματικό λόγο που ανιχνεύει την εσωτερική διαδρομή και συνειδητοποίηση της τραγικής αλήθειας του αρχαίου βασιλιά, με αφετηρία το έργο του Σοφοκλή, «παντρεμένο» κι εδώ με περιγραφές και λόγια από το σενάριο του Παζολίνι, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Δεν βρισκόμασταν σε ένα αρχαίο θέατρο, αλλά σε μια μοντέρνα και όχι ιδιαίτερα καλαίσθητη κατασκευή, (αν και πάλι κοντά σε θάλασσα ή έστω με τη θέα ενός εντυπωσιακού λιμανιού), σε μια από τις πρώτες θεατρικές παραστάσεις στη μετά-Covid εποχή.

Για μένα προσωπικά ήταν η πρώτη φορά από τον περασμένο Μάρτη, φαντάζομαι και για πολλούς άλλους, που έβλεπα θέατρο, φορώντας μάσκα κατά την είσοδό μου στον χώρο, αν και το θέατρο μία ώρα πριν από την έναρξη της παράστασης ήταν σχεδόν άδειο. Σύντομα κατέφθασαν πολλοί φίλοι και γνωστοί, του ευρύτερου θεατρικού χώρου, και με την άφιξή τους η ζέση της θεατρικής εμπειρίας επέστρεψε στις καρδιές πολλών από εμάς.

«Οιδίπους» στο Βεάκειο: Εντυπώσεις από την πρεμιέρα της νέας παράστασης του Δημήτρη Καραντζά Facebook Twitter
Η παράσταση ξεκίνησε με την είσοδο στην σκηνή του Κωνσταντίνου Αβαρικιώτη, αλλά σύντομα εμφανίστηκαν και ο Μιχάλης Σαράντης με τη Μαρία Κεχαγιόγλου. Φωτο: Κώστας Ζουρνάς


Η παράσταση ξεκίνησε με την είσοδο στην σκηνή του Κωνσταντίνου Αβαρικιώτη, ο οποίος πρώτος άρχισε να «ξετυλίγει» το νήμα της αφήγησης της ιστορίας του Οιδίποδα, αλλά σύντομα εμφανίστηκαν και οι δύο άλλοι ηθοποιοί, ο Μιχάλης Σαράντης και η Μαρία Κεχαγιόγλου. Ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι ο Σαράντης θα ήταν εκείνος που θα κρατούσε σταθερά τον ρόλο του Οιδίποδα ενώ οι άλλοι δυο θα ερμήνευαν (ή καλύτερα θα αναπαριστούσαν) περισσότερα του ενός πρόσωπα, παρόλο που η πανομοιότυπη ενδυματολογική προσέγγιση πετύχαινε μια «ισότητα» στην επί σκηνής αναπαράσταση της τραγωδίας.

Έτσι, όλοι μαζί άρχισαν να εξιστορούν, περίπου από κοινού, την εισαγωγή του δράματος, διαμορφώνοντας παράλληλα τον σκηνικό χώρο, τοποθετώντας σε όλο το εύρος της σκηνής μεταλλικούς σκελετούς –όπως εκείνους πάνω στους οποίους οι έμποροι τοποθετούν στις βιτρίνες τους ρουχισμό–, με αδειανές λευκές φανέλες. Φαντάζομαι ότι συμβόλιζαν τα θύματα του λοιμού της Θήβας, από τον οποίο ο λαός και η παραεξουσία ζητάει για μια ακόμα φορά από τον Οιδίποδα να τους σώσει. Ποιος όμως φταίει για τον λοιμό; Ποιος ή τι μόλυνε την πόλη;

Για το ελληνικό κοινό η ιστορία του Οιδίποδα είναι πασίγνωστη. Για το θεατρόφιλο κοινό σαν αυτό που παρακολουθούσε την παράσταση τη βραδιά της πρεμιέρας το ζητούμενο ήταν όχι τόσο οι ερμηνείες των ηθοποιών –όλοι τους εξαιρετικοί, κάτι που το έχουμε διαπιστώσει σε παλιότερες τους εργασίες– ούτε, νομίζω, η επιτυχία του σκηνοθετικού εγχειρήματος, όσο το ερώτημα αν η νέα αυτή εκδοχή, σαν μια «επανεκκίνηση» της χιλιοειπωμένης ιστορίας, μπορεί να συγκινήσει για ακόμα μία φορά, να προκαλέσει τη θεατρική μυσταγωγία ενός μύθου που οι Έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά.

Δεν έχει σημασία αν η μετάφραση του Μίνου Βολανάκη «αποκαλύπτει» πτυχές που παραπέμπουν στη σύγχρονη φροϋδική ερμηνεία, δεν έχει σημασία να φέρεις στον νου τις συγκλονιστικές εικόνες της (πιο προσωπικής, κατά τα λεγόμενα του) ταινίας του Παζολίνι, με φόντο το «πρωτόγονο» Μαρόκο και τους θαυμάσιους Φράνκο Τσίτι και Σιλβάνα Μάγκανο στους κεντρικούς ρόλους, σημασία έχει το σήμερα: αν και κατά πόσο αυτή η ομάδα νέων σε ηλικία θεατρανθρώπων σε κάνουν να μη θέλεις να χάσεις ούτε στιγμή από τους διάσημους στίχους του Σοφοκλή και τα συγκλονιστικά λόγια του Ιταλού διανοούμενου-ποιητή-σκηνοθέτη. 

Προσωπικά –και νομίζω ισχύει για τους περισσότερους που είχαμε την τύχη να δούμε την πρεμιέρα– δεν υπήρξε στιγμή που να με χάσει, που να μην έχω στραμμένο το βλέμμα και τα αυτιά μου στα τεκταινόμενα. Άλλωστε επρόκειτο για μια θεατρική απόδοση που περίμενα καιρό να δω, από έναν σκηνοθέτη που εμπιστεύομαι.

«Οιδίπους» στο Βεάκειο: Εντυπώσεις από την πρεμιέρα της νέας παράστασης του Δημήτρη Καραντζά Facebook Twitter
Οι εντάσεις του Σαράντη/Οιδίποδα από την αλαζονεία της άγνοιας μέχρι τη συντριβή της γνώσης ακολούθησαν μια ενδιαφέρουσα και στιγμές-στιγμές θεαματική πορεία. Φωτο: Κώστας Ζουρνάς


Οι εντάσεις του Σαράντη/Οιδίποδα από την αλαζονεία της άγνοιας μέχρι τη συντριβή της γνώσης ακολούθησαν μια ενδιαφέρουσα και στιγμές-στιγμές θεαματική πορεία. Η Κεχαγιόγλου ως μάντης Τειρεσίας έπαιζε με απολύτως πειστική βεβαιότητα το παιχνίδι των λέξεων, ένα ριψοκίνδυνο ματς πινγκ-πονγκ που έφτασε σε ένα κρεσέντο θαυμάσιας αντιπαράθεσης, ενώ ως Ιοκάστη, στη σκηνή της κάμαρης όπου σταδιακά αποκαλύπτεται η φρικτή αλήθεια, η αινιγματική της σπαζοκεφαλιά με τη χρήση του μικροφώνου είναι από τις σκηνές που δεν ξεχνάς, αν και τα εύσημα πιθανόν να πηγαίνουν στον σκηνοθέτη. Ο Αβαρικιώτης σαρώνει τη σκηνή απ' άκρη σ' άκρη, «σκηνοθετεί» αδιάκοπα τη δράση οριοθετώντας με τους προβολείς το σκηνικό, αφηγείται μέρος του έργου, ενώ ως κυνικά υπολογιστικός Κρέοντας δείχνει όλη την υποκριτική του δεινότητα. Ως βοσκός νομίζω ότι του λείπει το δέος κι ο τρόμος μπροστά στη βασιλική εξουσία. Υπερβαίνοντας την ταπεινότητα ενός δούλου γίνεται ένα με τους άρχοντες.


Αν εξαιρέσεις τη σκηνογραφία που δεν λειτουργεί απόλυτα, δεν αφήνει ένα στίγμα να το θυμάσαι (όπως στη «Μήδεια» με τα ξεραμένα φύλλα και τον εκτυφλωτικό ήλιο στο τέλος), αλλά και τους φωτισμούς που δεν δημιουργούσαν τις επιθυμητές ψυχογραφικές διακυμάνσεις, αντιθέτως έκρυβαν κάπου-κάπου τους ερμηνευτές, ο «Οιδίπους» αυτός είναι εν πολλοίς μια ακόμα επιτυχημένη παράσταση του Δημήτρη Καραντζά ο οποίος, όπως εξηγεί στο πρόγραμμά της, «επιχειρεί να μελετήσει την εσωτερική δαιδαλώδη διαδρομή» του ήρωα. Βέβαια δεν αγγίζει τον υπερβατικό λυρισμό του προ τριετίας πρώτου του εκείνου πειραματισμού. Αλλά δεν είναι κατ' ανάγκη αυτό το ζητούμενο.

Άραγε, η ύστατη στιγμή που ο Οιδίποδας «βουτάει» μέσα στο δυνατό φως του προβολέα –και της αλήθειας–, ενώ πια έχει χάσει την όραση του, ισοψηφεί πράγματι το σκοτάδι στο οποίο έχει πια καταδικαστεί ο ίδιος να ζει στο υπόλοιπο της ζωής του;

«Οιδίπους» στο Βεάκειο: Εντυπώσεις από την πρεμιέρα της νέας παράστασης του Δημήτρη Καραντζά Facebook Twitter
Η σκηνογραφία δεν λειτουργεί απόλυτα, δεν αφήνει ένα στίγμα να το θυμάσαι. Φωτο: Κώστας Ζουρνάς

Συντελεστές

Σκηνοθεσία-διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Δημήτρης Καραντζάς

Μετάφραση (Οιδίποδα του Σοφοκλή): Μίνως Βολανάκης

Μετάφραση (Οιδίποδα του Παζολίνι): Δημήτρης Αρβανιτάκης

Διασκευή: Θεοδώρα Καπράλου

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Μουσική: Γιώργος Πούλιος

Παίζουν: Μιχάλης Σαράντης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης

Επόμενες παραστάσεις

Πεμ 23/7 στις 21:30 - Θέατρο Πέτρας - Πετρούπολη

Σαβ 25/7 στις 21:00 - Κηποθέατρο Παπάγου

Κυρ 26/7 στις 21:00 - Κηποθέατρο Παπάγου

Δευ 27/7 στις 21:30 - Δημοτικό θέατρο του Άλσους (Δ. Κιντής) - Ηλιούπολη

Τρι 28/7 στις 21:30 - Αρχαίο θέατρο Οινιαδών - Μεσολόγγι

Τετ 29/7 στις 21:30 - Υπαίθριο θέατρο ΕΗΜ - Φρόντζου - Γιάννενα

Πεμ 30/7 στις 21:30 - Royal Theater - Πάτρα

Παρ 31/7 στις 21:30 - Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη - Βύρωνας

Δευ 10/8 στις 21:30 - Αθλητικό & Πολιτιστικό Πάρκο Νέας Μάκρης - Νέα Μάκρη

Τρι 11/8 στις 21:30 - Θέατρο Ορέστης Μακρής - Χαλκίδα

Τρι 18/8 στις 21:00 - Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας - Σαλαμίνα

Κυρ 23/8 στις 21:00 - Αρχαίο Θέατρο Δίου - Δίον

Δευ 24/8 στις 21:00 - Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων - Καβάλα

Τρι 25/8 στις 21:00 - Θέατρο Κήπου - Θεσσαλονίκη

Τετ 26/8 στις 21:00 - Θέατρο Κήπου - Θεσσαλονίκη

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ