Michael Hulls: Ο πολυβραβευμένος light designer που φώτισε το «Νήμα»

Michael Hulls: Ο πολυβραβευμένος light designer που φώτισε το «Νήμα» Facebook Twitter
Η παράσταση «The Thread» χαρακτηρίζεται από τις γρήγορες, στακάτες αλλαγές του φωτός που δημιουργούν διαφορετικά σχήματα και μεγέθη
0

Ο πολυβραβευμένος light designer σημαντικών παραστάσεων χορού Μάικλ Χαλς έχει χαρακτηριστεί από τον βρετανικό Τύπο «χορογράφος του φωτός». Τα τελευταία 25 χρόνια είναι ο μόνιμος συνεργάτης του Ράσελ Μάλιφαντ, μαζί με τον οποίο υπογράφει το «Thread» (Το Νήμα) που είδαμε στην Επίδαυρο σε μουσική Βαγγέλη Παπαθανασίου, βασισμένο σε παραλλαγές ελληνικών παραδοσιακών χορών, και θα επαναληφθεί στο Μέγαρο.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένας σχεδιαστής φωτισμού επιλέγει να εργάζεται αποκλειστικά ή κυρίως για τον σύγχρονο χορό λόγω της απουσίας σκηνικού. Η παράσταση «The Thread» χαρακτηρίζεται από τις γρήγορες, στακάτες αλλαγές του φωτός που δημιουργούν διαφορετικά σχήματα και μεγέθη –σχεδόν θυμίζει γλυπτική–, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στη χορογραφία.


— Πρόκειται για μια τεχνική που αναπτύξατε μαζί με τον Ράσελ Μάλιφαντ μέσα από την πολύχρονη συνεργασία σας;

Ναι, όταν ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε με τον Ράσελ, πριν από 25 χρόνια, ο στόχος ήταν να δημιουργήσουμε μια συνομιλία φωτός και χορού.


— Το «Thread» χαρακτηρίζουν η παραδοσιακή ελληνική μουσική (διασκευασμένη από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου), τα πολύχρωμα μοτίβα στα κοστούμια –αναφορά στον μινωικό πολιτισμό– και, φυσικά, οι παραδοσιακοί χοροί. Καθώς ο στόχος ήταν να υπογραμμιστούν όλα αυτά τα στοιχεία, εφαρμόσατε διαφορετικές τεχνικές από αυτές που συνηθίζετε;

Όχι, γιατί ως έναν βαθμό η συνεργασία μας με τον Ράσελ βασίστηκε στην ιδέα ότι, όσο εκείνος θα χορογραφούσε, το φως θα χρησιμοποιούνταν για να χορογραφηθεί ο χώρος και ο τρόπος που αυτό κινείται και μετασχηματίζεται.

Το πλήρες σκοτάδι είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για να δημιουργήσεις μια σεκάνς κινήσεων που θα υποδηλώνει το πέρασμα του χρόνου ή την αλλαγή του χώρου. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθεί μια δομή, για να χωρίσουμε κάτι σε ξεχωριστά επεισόδια.


— Έχουμε δει δουλειά σας στην Αθήνα χάρη στον Άκραμ Καν που είχε φέρει το «Torobaka» με τις παθιασμένες εντάσεις του φλαμένκο και του κατάκ, κι αργότερα το «Xenos» στη Στέγη. Και στις δύο περιπτώσεις ο φωτισμός δημιουργούσε μια υποβλητική σκηνική ατμόσφαιρα. Ποιες είναι οι ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο χορογράφων, του Άκραμ Καν και του Ράσελ Μάλιφαντ;

Η δουλειά του Ράσελ είναι ένας αυθεντικά αφηρημένος χορός, ενώ του Άκραμ συνήθως αποτελείται από μια σειρά αφηγηματικών συνδέσεων και εξωγενών θεμάτων, είτε σαφών είτε ασαφών, που καθοδηγούν το περιεχόμενο και την εικόνα (π.χ. ο ρόλος των Ινδών φαντάρων από τις αποικίες κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο Xenos) κι έτσι στόχος του φωτισμού, εν μέρει, είναι να εκφράσει αυτά τα στοιχεία και τις αναφορές στον συγκεκριμένο χρόνο και τόπο. Εκτός αυτού, σε όλες τις δημιουργίες του Άκραμ υπάρχει σχεδόν πάντα σκηνογραφία που λειτουργεί ως σημείο εκκίνησης για τον φωτισμό, αφού υπάρχει ήδη κάτι και πρέπει να φανεί. Με τον Ράσελ το αντίστοιχο σημείο εκκίνησης είναι το απόλυτο σκοτάδι σε μια εντελώς άδεια σκηνή, ένα κενό το οποίο προσφέρεται ώστε ο φωτισμός να δημιουργήσει διαφορετικούς χώρους και ροή μέσα από μια σειρά μεταμορφώσεων του ίδιου του χώρου.

Michael Hulls: Ο πολυβραβευμένος light designer που φώτισε το «Νήμα» Facebook Twitter
Ο πολυβραβευμένος light designer σημαντικών παραστάσεων χορού Μάικλ Χαλς.


—Ποιες είναι οι θεατρικές συμβάσεις που επιστρατεύονται ώστε να υπογραμμιστούν οι κινήσεις των ερμηνευτών που εκτινάσσουν το συναίσθημα;

Αυτή η ερώτηση χρειάζεται χρόνια σκέψης. Να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα – δεν θέλω να γίνω μακάβριος, αλλά έχει να κάνει με απώλεια ή θάνατο. Όλα τα πράγματα φτάνουν σε ένα τέλος, οπότε, όταν το φως αρχίζει να σβήνει σιγά-σιγά και ξέρουμε ότι κάτι τελειώνει, υπάρχει ένα είδος συνειδητοποίησης της απώλειας, ότι κάτι έχει αφαιρεθεί από εμάς τέλος πάντων – προσωπικά, με έχει ανακουφίσει το αίσθημα της απώλειας στο τέλος κάποιων παραγωγών που έχω παρακολουθήσει.

»Δεδομένου ότι δίνουμε αξία σε αυτό που βλέπουμε, αν η κίνηση των χορευτών κατά τη διάρκεια αυτού του αργού σβησίματος του φωτισμού γίνει πιο γρήγορη, τότε, χάρη στον τρόπο που το μυαλό μας ερμηνεύει αυτό που βλέπουμε, η κίνηση γίνεται όλο και πιο θολή και μοιάζει να φεύγει, ακολουθώντας τις εικόνες στον αέρα, έτσι το σώμα δείχνει να διαλύεται μπροστά στα μάτια μας, ενώ η αυξανόμενη ενέργεια της κίνησης έρχεται σε αντίθεση με την ενέργεια του φωτός που υποχωρεί. Υπ' αυτές τις συνθήκες, μπορεί να εμπλακούμε συναισθηματικά, καθώς γινόμαστε μάρτυρες μιας μάχης επιβίωσης, της οργής που προκαλεί ο θάνατος του φωτός.


—Σε ποιες περιπτώσεις επιλέγετε το σκοτάδι αντί του φωτός;

 Το πλήρες σκοτάδι είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για να δημιουργήσεις μια σεκάνς κινήσεων που θα υποδηλώνει το πέρασμα του χρόνου ή την αλλαγή του χώρου. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθεί μια δομή, για να χωρίσουμε κάτι σε ξεχωριστά επεισόδια. Το μερικό σκοτάδι μπορεί να οξύνει τις αισθήσεις μας, δηλαδή μπορεί να ανοίξει κυριολεκτικά ακόμα πιο πολύ την κόρη του ματιού ώστε να καταφέρουμε να δούμε ό,τι δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε ή να αναγνωρίσουμε όταν δεν καταλαβαίνουμε τι βλέπουμε.

»Θεωρώ ότι το πρωταρχικό μας ένστικτο στη μάχη ή στην πτήση ξεκλειδώνει όλες μας τις αισθήσεις, συγκεκριμένα της ακοής και της όρασης, προκειμένου να συλλέξουμε αρκετές πληροφορίες σχετικά με αυτό που βλέπουμε. Το κιαροσκούρο και η ισορροπία μεταξύ σκότους και φωτός υπογραμμίζει την ανάγλυφη τρισδιάστατη μορφή του σώματος στον μέγιστο βαθμό, ακριβώς όπως και η μετάβαση από το σκοτάδι στο φως, όταν το σώμα κινείται μεταξύ αυτών των δύο, ξεπερνώντας τα μεταξύ τους τα όρια.

Michael Hulls: Ο πολυβραβευμένος light designer που φώτισε το «Νήμα» Facebook Twitter
Ως έναν βαθμό η συνεργασία μας με τον Ράσελ βασίστηκε στην ιδέα ότι, όσο εκείνος θα χορογραφούσε, το φως θα χρησιμοποιούνταν για να χορογραφηθεί ο χώρος και ο τρόπος που αυτό κινείται και μετασχηματίζεται. Φωτο: Γιάννης Μπουρνιάς/LifO

Info:

The Thread

Σκηνοθεσία, χορογραφία: Ράσελ Μάλιφαντ

Πρωτότυπη μουσική: Βαγγέλης Παπαθανασίου

Φωτισμοί: Mάικλ Χαλς

Κοστούμια: Μαίρη Κατράντζου

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη

20-24/11 & 3-4/12, 20:00

Εισ.: €20-75

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«The Thread»: Μια σύγχρονη χορογραφία για την ελληνική παράδοση στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Χορός / «The Thread»: Μια σύγχρονη χορογραφία για την ελληνική παράδοση στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Ο χορογράφος Ράσελ Μάλιφαντ, ο συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο σχεδιαστής θεατρικών φωτισμών Μάικλ Χαλς και η σχεδιάστρια μόδας Μαίρη Κατράντζου συνεργάζονται σε μια συνομιλία των ελληνικών παραδοσιακών χορών με τον σύγχρονο χορό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βαγγέλης Παπαθανασίου, Russell Maliphant και Μ. Κατράντζου συμπράττουν στη διεθνή παραγωγή που έρχεται στην Επίδαυρο

Culture / Βαγγέλης Παπαθανασίου, Russell Maliphant και Μ. Κατράντζου συμπράττουν στη διεθνή παραγωγή που έρχεται στην Επίδαυρο

Η παράσταση «The Thread» που συνδέει τους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς με τον σύγχρονο χορό θα ανέβει για ένα μόνο βράδι στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
THE LIFO TEAM
The Thread: H sold out παράσταση προβάλλεται διαδικτυακά

Θέατρο / The Thread: H sold out παράσταση προβάλλεται διαδικτυακά

Σημαντικοί συντελεστές (Βαγγέλης Παπαθανασίου, Russell Maliphant, Μαίρη Κατράντζου, Michael Hulls) συμμετέχουν σε μια παράσταση που βασίζεται σε ιδέα της Γεωργίας Ηλιοπούλου και συνδέει τους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς με τον σύγχρονο χορό. Για τις επόμενες 7 ημέρες δωρεάν στο διαδύκτιο.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ