«Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων. Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. Τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν», ανέφερε το μανιφέστο της ομάδας των κοριτσιών που «παρέλασαν» ανήμερα της 28ης στη Νέα Χαλκηδόνα στα βήματα των Monty Pythons και του Ministry of Silly Walk, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων και αντιπαραθέσεων.
Ομολογώ ότι βρήκα εξαιρετική – και διόλου προσβλητική προς τους νεκρούς του Ελληνοϊταλικού πολέμου, ούτε βεβαίως απέναντι στα ΑΜΕΑ - τόσο την ενέργειά τους αυτή, που παρέπεμπε σε χάπενινγκ-περφόρμανς καταστασιακού τύπου όσο και την πολιτική της αιτιολόγηση. Ήταν ίσως η πιο ρηξικέλευθη, η πιο ουσιαστική δημόσια παρέμβαση που έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Βρίσκω δε αισιόδοξο ότι προκάλεσε τόσο θόρυβο, ότι τρεις μέρες μετά κυριαρχεί στις συζητήσεις στο δημόσιο χώρο. Ίσως τελικά υπάρχουν αντίδοτα στο overdose «κανονικότητας» στο οποίο υποβαλλόμαστε πανεθνικώς και λυσσαλέως τον τελευταίο καιρό. Βρίσκω, επιπλέον, απαράδεκτους τους Βούρους, τους Μπογδάνους, τους Βορίδηδες και τους ομοϊδεάτες τους που έσπευσαν όχι απλώς να διαφωνήσουν και να καταδικάσουν – δικαίωμά τους φυσικά – αλλά να ζητήσουν κυριολεκτικά τα κεφάλια των κοριτσιών στο πιάτο. «Ταυτοποίηση», «εντοπισμός», «παραδειγματική τιμωρία», όροι ασφαλίτικοι που έχουν αρχίσει να κατακλύζουν τη δημόσια σφαίρα ώστε να γίνουν οικείες στον μέσο τηλεθεατή, στον μέσο ψηφοφόρο λες και βρισκόμαστε στη δεκαετία του '50.
Υποκριτική όμως φαντάζει και η στάση της αντιπολίτευσης εφόσον όσο κι αν υπερθεμάτισε σε αντιμιλιταριστική συνθηματολογία, δεν εξήγησε γιατί δεν προχώρησε στην αναθεώρηση ή και την πλήρη κατάργηση ενός εντελώς αναχρονιστικού, στρατόκαβλου στην χειρότερη, πανηγυριώτικου στην καλύτερη «θεσμού» όταν ήταν ακόμα κυβέρνηση κι όταν οι συνθήκες μοιάζανε πιο ώριμες από ποτέ για να συμβεί αυτό, όταν λίγο πριν αναλάβει (στο αποκορύφωμα της κρίσης δηλαδή) οι παρελάσεις είχαν αρκούντως απαξιωθεί μαζί με την αποτυχημένη Πολιτεία που τις διοργάνωνε και μετατραπεί σε πεδίο πολιτικής διαμαρτυρίας – αντί αυτού, τις πήρε εργολαβία ποιος, ο Καμένος. Και δεν ξέρω πώς θα μοιάζει η Ελλάδα του 2119, φαίνεται όμως πως θα παραμένει αναγνωρίσιμη για δύο τουλάχιστον πράγματα, τις σχολικές παρελάσεις και τον ασφυκτικό εναγκαλισμό Εκκλησίας-κράτους!
Θα μπορούσε να πει κανείς εντάξει, τι να κάνουμε τώρα, μας αρέσουν σαν λαός οι παράτες και τα ταρατατζούμ, γουστάρουμε να καμαρώνουμε τα βλαστάρια μας να παρελαύνουν, να κορδωνόμαστε κι εμείς μαζί τους, είναι έθιμο (που φυσικά δεν είναι, «κληρονομιά» του Μεταξά είναι), αξιοθέατο, κουλέρ λοκάλ. Έλα όμως που οι παρελάσεις δεν είναι μόνο θέαμα, «πασαρέλα», δημόσιες σχέσεις και αναμνηστικές φωτογραφίες. Συντηρούν κι αναπαράγουν εθνικισμό, μιλιταρισμό και στρατιωτικοποίηση ακόμα και στην πιο "light" εκδοχή τους, τις μαθητικές παρελάσεις (ας μην επεκταθούμε εδώ στις στρατιωτικές και στα σοβινιστικά, ανθρωποφαγικά σλόγκαν που ακούγονται κατά καιρούς εκεί κατά Αλβανών, Τούρκων, «Σκοπιανών» κ.λπ.).
Την ίδια μέρα που τα «10 "στρατιωτάκια" της υποκριτικής τέχνης», όπως υπογράφουν το μανιφέστο τους, «πρόσβαλαν» την επέτειο στη Νέα Χαλκηδόνα, κάποια καλόπαιδα στην Κατερίνη θεώρησαν καλό να φωνάξουν συνθήματα υπέρ του Κατσίφα, του δήθεν Βορειοηπειρώτη απελευθερωτή που σκοτώθηκε πέρσι σε μάχη με Αλβανούς αστυνομικούς. Ήταν άραγε ενέργεια «αυθόρμητη» ή κατευθυνόμενη και αν ναι, από ποιους και γιατί; Πόσο ενήμερα ήταν τα συγκεκριμένα παιδιά περί του ποιον «τιμούν» και γιατί; Αυτό θα έπρεπε να ήταν το κυρίαρχο θέμα στην ειδησεογραφία της επομένης, εδώ θα έπρεπε να είχε γίνει ο χαμός και να αναζητηθούν ευθύνες. Όμως τα περισσότερα ΜΜΕ όπως και οι περισσότεροι βαθυστόχαστοι αναλυτές, κήνσορες και θεράποντες έκαναν «γαργάρα» αυτό το σκηνικό ή, ακόμα χειρότερα, το θεώρησαν τελείως νορμάλ και άρα ανάξιο σχολιασμού.
Στα ανά την Ελλάδα στιγμιότυπα της παρέλασης για την 28η είδαμε επίσης να παρελαύνουν από παιδικές ποδοσφαιρικές ομάδες (του Ολυμπιακού στο Κερατσίνι φορώντας στολές της ομάδας) μέχρι απορριμματοφόρα του δήμου (Περαία Θεσσαλονίκης) αν έχετε το θεό σας, αυτά όμως προφανώς δεν αναστάτωσαν κανέναν - όπως εξάλλου κι αντίστοιχα προηγούμενων ετών για τη Μακεδονία - ούτε θεωρήθηκαν παντελώς άσχετα έως και προσβλητικά ως προς την επέτειο. Το ίδιο κι όλοι αυτοί οι πιθανοί κι απίθανοι τοπικοί, πολιτιστικοί κ.λπ. σύλλογοι, μέχρι και παιδικοί σταθμοί που είθισται επίσης να παρελαύνουν κάθε 25η και 28η για να «δειχτούν». Μέχρι και παιδικοί σταθμοί Ο Χάρρυ Κλυνν που δεν τον λες κι ανθέλληνα «μπάχαλο» το είχε σατιρίσει μια χαρά όλο αυτό στο "Made in Greece" (1987), χωρίς κανείς φουριόζος εθνοαμύντορας να βγει στα κάγκελα τότε (ίσως γιατί δεν τον ευνοούσε η εποχή). Όχι πως φταίνε μόνο αυτοί, εδώ κοντέψαμε φέτο να ξεχάσουμε τι ακριβώς γιορτάζουμε – αν κάποιος άσχετος ξένος διάβαζε τις επίσημες ανακοινώσεις κυβερνητικών στελεχών, θα πίστευε ότι οι Έλληνες πολέμησαν το '40 ενάντια στον... λαϊκισμό και τον ατομισμό, αναδεικνύοντας την πανανθρώπινη αξία του εθελοντισμού! Υπάρχει βέβαια μια διεθνής (και αμφιλεγόμενη παρότι σωστή στις προθέσεις της) τάση σε ανεπτυγμένες χώρες να μην κατονομάζεται ο αντίπαλος πολεμικών συγκρούσεων του παρελθόντος ώστε να κατευνάζονται τα πάθη. Μόνο που οι χώρες εκείνες έχουν καταργήσει πολλές δεκαετίες τώρα και τις παρελάσεις.
«Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια... Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού», γράφουν τα κορίτσια στο «μανιφέστο» τους κι έχουν δίκιο.
Ναι, να τιμήσουμε την 28η και τους νεκρούς του αντιφασιστικού αγώνα στην Πίνδο και το αλβανικό μέτωπο. Χωρίς να τους καπηλευτούμε μικροπολιτικά, όπως το συνηθίζουν οι κατά καιρούς και κατά τόπους προύχοντές μας είτε εθνικιστικά, όπως επιχειρούν τα τελευταία χρόνια με αφορμή την επέτειο διάφορα «νούμερα» στα μειονοτικά χωριά και τα στρατιωτικά νεκροταφεία της ελληνοαλβανικής μεθορίου (το κάπως παράδοξο να γιορτάζουμε την έναρξη και όχι τη λήξη ενός πολέμου ας το αναζητήσουμε στη μεταπολεμική κατάσταση πραγμάτων που επίσης δεν διδασκόμαστε στα σχολεία).
Ναι, να τιμήσουμε το λεγόμενο έπος του '40 όπως του αξίζει, δίχως να καταφεύγουμε σε αχρείαστες υπερβολές και μεγαλοστομίες, δίχως να αγνοούμε ότι τότε κι εμείς μια φασίζουσα δικτατορία είχαμε κυβέρνηση. Να τιμήσουμε το Ρούπελ, την αντίσταση στην Κατοχή, να δούμε ταυτόχρονα τι ρόλο έπαιξε τότε ένα μεγάλο κομμάτι της άρχουσας τάξης, ποιοι συμπαρατάχθηκαν με τους κατακτητές, πώς συνέβη μεταπολεμικά οι περισσότεροι δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες όχι μόνο να επιπλεύσουν αλλά να αναλάβουν υψηλές θέσεις και αξιώματα και να «φτιαχτούν» οικογενειακώς για 2-3 γενιές.
Να κατανοήσουμε γιατί και πώς φτάσαμε στον εμφύλιο, τι αντίκτυπο είχε στην πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας τις επόμενες δεκαετίες, πώς και γιατί ύστερα από όλα αυτά βγάλαμε μισό αιώνα μετά τους ιδεολογικούς απογόνους των ναζί τρίτο κόμμα στη βουλή με την ατζέντα τους κυρίαρχη στον δημόσιο λόγο, πώς εντέλει καταφέραμε να τους στείλουμε ξανά στα αζήτητα της ιστορίας, γιατί η ακροδεξιά ιδεολογία, ορίτζιναλ ή «εκσυγχρονισμένη» κερδίζει τόσο έδαφος τα τελευταία χρόνια διεθνώς, πώς συνδέεται όλο αυτό με την «νοσταλγία» για τις «παλιές, καλές εποχές» της πατριαρχικής, πυρηνικής οικογένειας, των «χρηστών ηθών», με τον κοινωνικό δαρβινισμό και τις κοινωνίες των 2/3.
Να διδάξουμε, τέλος, στους νεότερους – αλλά να κατανοήσουμε κι εμείς – πως η ελευθερία δεν είναι η κατάκτηση του ισχυρού αλλά το καταφύγιο του αδύναμου. Και ναι, ας κάνουμε και μια αναδρομή στους Monty Pythons, σίγουρα έχουν περισσότερα να μας πουν για το πραγματικό νόημα της ζωής από τους συνήθεις επετειακούς «δεκάρικους» των επισήμων μας!
Είχαν μια κοινωνική θρησκεία. Αρκούσε να μετέχεις σε κοινές θυσίες που γίνονταν σε δημόσιο χώρο. Δεν σου ζητούσε κανείς να υπογράψεις δήλωση ή ομολογία πίστεως.
Κάτι τέτοιο είναι και η παρέλαση. Μια κοινωική εκδήλωση.
Ο Αριστοφάνης κορόιδευε τους θεούς. Έως και αμφισβητούσε την ύπαρξή τους ευθέως. Οι Αθηναίοι ήταν πολύ ΟΚ με αυτό.
Όταν όμως βρέθηκαν κατεστραμμένες οι ερμαϊκές στήλες δεν δίστασαν να τιμωρήσουν τους υπαίτιους, τους ερμοκοπίδες. Δεν είπαν αερολογίες περί ελευθερίας, κανονικότητας και άλλα τέτοια... Ξέραν ότι κάποια σύμβολα όταν αμαυρώνονται αυτό δεν γίνεται στα πλαίσια ελευθερίας της έκφρασης αλλά απλά προσβάλει το σύνολο. Τέλος. Χωρίς σχόλια και αναλύσεις άνευ νοήματος.
Η συμπεριφορά των 10 στρατιωτακίων κ α τ ά τ η ν π α ρ έ λ α σ η είναι απλά αντικοινωνική συμπεριφορά. Όλα τα άλλα είναι άλλοθι από ανθρώπους που έτσι κι αλλιώς μισούν -ή σε κάθε περίπτωση αντιπαθούν- το κοινωνικό σύνολο, την πλειοψηφία. Γι'αυτό και κάνουν ό,τι μπορούν να επιβάλουν τις μειοψηφικές τους απόψεις.
Δεν θα υπήρχε καθόλου ίδια αντίδραση αν κάναν μια ταινία σαν τον Χάρρυ Κλυνν ή τους Monty Pythons. Αλλά δεν κάναν αυτό γιατί κανείς δεν θα την έβλεπε. Διάλεξαν μια συμβολική στιγμή για να την αμαυρώσουν. Διότι διαφωνούν με τα σύμβολα που γουστάρει η πλειοψηφία. Αυτό είναι μια πράξη που αψηφά τον πυρήνα της δημοκρατίας. Είναι μια πράξη δικτατορική. Η επιβολή της βούλησης της μειοψηφίας σε βάρος αυτής της πλειοψηφίας.
Όλα τα άλλα είναι κακές δικαιολογίες.
Κάποιοι Μέλητοι και κάποιοι Άνυτοι οδήγησαν στη θανατική καταδίκη ένα Σωκράτη (!) για «ασέβεια στους θεούς και διαφθορά των νέων»
Να υποθέσω πιστεύετε ότι οι ερμοκοπίδες ήταν προβοκατσια όπως και στη Marfin;
Ή ότι όποιος βανδαλίζει τα σύμβολα της πόλης, όπως πχ η απόσπαση της κεφαλής του αγάλματος της Κυβελης πριν από κάποια χρονια, καλύπτεται από μια φλου θεωρία ελευθερίας της έκφρασης, η οποία βέβαια καλύπτει μόνο τους ημέτερους. Τα άλλα είναι ρητορική μίσους...
Η τριχολογία είναι αυτοαναφορικη;
Προς τι η συσχέτιση με τη Marfin και την κεφαλή της Κυβέλης;
Προσδοκάτε συνειρμική αποδοχή της θέσης σας από τους αναγνώστες;
Όσο για τους Ερμοκοπίδες και την εκδοχή της προβοκάτσιας, σας παραπέμπω στον Πλούταρχο.
"
Όχι βέβαια και μη στρεψοδικείτε.
Απλώς φάνηκε με το σχόλιο ότι ήταν εύκολο να χειραγωγήσει κανείς ΚΑΙ τους αρχαίους Αθηναίους με αστείες κατηγορίες περί προσβολής των θείων. Αναφέρθηκα στο Σωκράτη ως απάντηση στην εικόνα της ανεκτικότητας που τους αποδίδετε.
Εδώ, στις ορνιθοβαδίζουσες παιδίσκες, δεν υπάρχει καμία προβοκατσια. Αυτές το εκαναν. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Ούτε σαν τον Σωκράτη ούτε τίποτα. Ας αναλάβουν και την ευθύνη της κοινωνικής απαξίας που έχει η πράξη τους.
Είναι κατανοητο; Όλες οι κοινωνίες ανά τους αιώνες έχουν το κυριαρχικό δικαίωμα να έχουν σύμβολα. Και να τιμωρούν όποιον τα προσβάλει. Είτε αυτό είναι ο σταυρος της Αγίας Ελένης είτε οι ερμές είτε η παρέλαση της 28ης είτε το gay pride είτε οι εικόνες στα χρόνια του Βυζαντίου.
Δεν εξετάζουμε αν ο σταυρος ήταν ή όχι ο αληθινός. Εξετάζουμε το αν ήταν σύμβολο η όχι. Στο κάψιμο της ελληνικής σημαίας σχεδόν κάθε 17Ν δεν θα πούμε "μα είναι πανί". Είναι σύμβολο.
Θα κάνετε για πάντα ότι δεν καταλαβαίνετε; Όχι ότι δεν έχετε δικαίωμα. Τόσους αριστερολαλά έχει η χώρα μας... Έχετε τουλάχιστον παρέα.
ΥΓ Η Marfin κολλάει στο ότι κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε.
ΥΓ2 Να μονολογησω και να πω ότι είστε ο 8ος ή 9ος λογαριασμός που ασχολείται αποκλειστικά με εμένα σε σχόλια που αφορούν το αριστερολαλά στη χώρα μας...
Ο Πλούταρχος λέει ότι μπήκαν ψευδομάρτυρες προκειμένου να κατηγορηθεί ο Αλκιβιάδης. Δηλαδή λέει ότι δεν ήταν αυτός που το έκανε.
Δεν λέει ότι η βεβήλωση ήταν ΟΚ και ότι ήταν στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης αυτών που βεβήλωσαν τις ερμές.
Εδώ δεν τίθεται θέμα για το ποιος το έκανε. Μόνες τους τα λένε...
Το να προσπαθούμε μια βαθιά αντιδημοκρατική συμπεριφορά να την βαφτίσουμε "ελευθερία της έκφρασης" και ως τέτοια να χρήζει προστασίας είναι κάτι επικίνδυνο.
Η δημοκρατία είναι ανεκτική αλλά όχι αυτοκαταστροφική.
Γιατί είναι αντιδημοκρατική, δηλ. χουντέικη, η συμπεριφορά των κορασίδων;
Διότι δεν εκφράστηκαν γενικά και αόριστα. Δεν κάναν μια θεατρική παράσταση επ' αμοιβή με θέμα την παρέλαση (βλ. Πανούσης: της πατρίδας μου η σημαία), δεν κάναν μια ταινία (βλ. Χάρρυ Κλυνν). Τέτοια έχουμε δει πολλά και δεν έχει ανοίξει ρουθούνι.
Εκμεταλλεύθηκαν τον χρόνο και τον τόπο που επέλεξαν άλλοι για να περάσουν δικά τους μηνύματα με σκοπό την προσβολή των πιστεύω τoυς. Δεν υπάρχει κανένα νομικό δικαίωμα στο τρολλάρισμα. Το αντίθετο.
Το τρολλάρισμα είναι από τις συμπεριφορές που επικρίνει και το Ευρωκοινοβούλιο με το με αρ. P8_TA(2017)0417 κείμενο που έχει εγκρίνει.
Αυτή η συμπεριφορά είναι πρώτα αντικοινωνική* και μετά οτιδήποτε άλλο.
Αν δεν το κατανοείτε αυτό δεν υπάρχει κοινός τόπος συνεννόησης.
----------
* να ένα άλλο παράδειγμα αντικοινωνικής συμπεριφοράς (ή εμπίπτει και αυτό στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης;):
https://tinyurl.com/y5qnetpr
Μια αναδρομή στα λιγοστά σχόλιά μου δείχνει ότι στα 3 από τα 8 άρθρα που σχολίασα όντως σας απηύθυνα το λόγο.
Δεν θα χαρακτήριζα ως αποκλειστικό το ποσοστό 38%, είναι βέβαια υψηλό αλλά και εσείς βλέπω είστε πολυγραφότατος ως γράφων, ίσως εξηγείται έτσι.
Μην το κάνετε πάντως αυτό, το να χαρακτηρίζετε αυθαίρετα όποιον διαφωνήσει μαζί σας υποστηρικτή του εμπρησμού στη Marfin, αριστερολαλά και αποκεφαλιστή της Κυβέλης δεν σας καθιστά ποιοτικό συνομιλητή ενώ βλέπω πολλά δείγματα συνεκτικής σκέψης.
ΥΓ. Η τριχολογία δεν ήταν αυτοαναφορική.
Είμαι βλέπετε γλόμπος.
Αν όμως η λέξη σας έθιξε, να την αλλάξω.
Σε κολοκύθια.
Εμένα με θίγει η αυτόματη καταχώρισή μου στις συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες από σας.
Προς αποφυγήν περαιτέρω παρεξηγήσεων, δεν είμαι ζαίος, αντισπισιστής, μπαχαλάκιας, δημόσιος υπάλληλος, αριστερός βορείων προαστίων ή ακραίος φεμινιστής.
Για να σας προλάβω δηλαδή.
Φρονώ ότι σχεδόν χαρακτηρισμός μου συνάδει με το ύφος περί τριχών, κολοκυθιών και τρικυμιών. Είναι στο ίδιο μήκος κύματος. Καίτοι λίγο υποκριτικό αν συνοδεύεται με πληθυντικό.
Κατά τα λοιπά απλά υπέδειξα ένα λογικό σφάλμα: αυτό της αναφοράς προβοκάτσιας σε οφθαλομαφανώς άλλα συγκείμενα από τα νυν υφιστάμενα (όταν συνήθως δεν θέλουμε να παραδεχτούμε την αλήθεια δηλαδή). Δεν είπα ότι είστε υποστηρικτής δολοφόνων.
Κατά τα λοιπά αν θέλετε να ασχολοηθείτε με το ΥΓ2 και όχι με το κείμενο αυτό καθεαυτό be my guest.
Για να σας προλάβω κι εγώ:
είμαι Έλλην πολίτης,
μη υπερπατριώτης, μη μοβόρος, που πλένω πιάτα, μαγερεύω, πλερώνω φόρους, δεν έχω off shore, δεν φουμέρνω (γενικώς), δεν παρκάρω σε ράμπες αναπήρων, δεν είμαι εκπρόσωπος του κεφαλαίου ή της Νέας Τάξης Πραγμάτων, δεν βαρώ μετανάστες ή γυναίκες (μόνο παλαμάκια βαρώ σε ζεμπέκικα), δεν μισώ ομοφυλόφιλους ή αλλόφυλους ή αλλόθρησκους, δεν πάω εκκλησία (πλην κηδειών, γάμων, βαπτίσεων και αρχιτεκτονικών ή αρχαιολογικών αναζητήσεων), μισώ τη ΧΑ με επετηρίδα (ήτοι παιδιόθεν), πάω σε πορείες (χωρίς να σπάω πράματα, μόνο τα νεύρα αυτών που σπάνε πράματα), έχω δουλέψει και σε εργοστάσιο και σε γραφείο, πίνω μπύρα περιπτέρου και malt 15 ετών,
που όμως έχει βαρεθεί η αρλούμπα να χαίρει αυξημένης προστασίας (πολιτικής, νομικής και κυρίως κοινωνικής) ως δήθεν κάτι ανώτερω ενώ είναι απλά αρλούμπα. Απλά αντικοινωνική συμπεριφορά με την φενάκη της ιδεολογίας.
Απλά αντιδημοκρατική συμπεριφορά με τον μανδύα της ανωτερότητας.
Δεν υπάρχει δικαίωμα στο τρολάρισμα και δη σε μια παρέλαση εθνικής επετείου.
ΥΓ παρακαλώ για τη δημοσίευση τόσο αυτού του σχολίου όσο και του προηγουμένου που σαφώς και μόνο έλεγε γιατί είναι αντιδημοκρατικό να τρολάρεις την παρέλαση 28ης.
Και είναι νομίζω επίσης γνωστότατο, ότι ο Σωκράτης κατηγορήθηκε μεν για προσβολή και ασεβεια θειων και διαφθορά νέων, καταδικάστηκε ομως σε μια δικη παρωδία για την αντιπαλότητα και περιφροσύνη που έδειχνε προς τους ισχυρους.
Ήταν 10 κακομαθημένα που ήθελαν τα 15 λεπτά διασημότητας που δεν έμαθαν τι έγινε το 40 γιατί δεν νοιάζονται. Κι αν μια χώρα με στρατό σας ενοχλεί τόσο κύριε Αντωνόπουλε την επόμενη φορά που θα γίνει πόλεμος (γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται, από αρχαιοτάτων χρόνων όμως) ας καλωσορίσετε τους εχθρούς γιατί δεν θεωρείται απαραίτητο τον στρατό.
Και οι Monty Python δεν έδειξαν ασέβεια στους πεσόντες της χώρας τους και αυτό που έκαναν το έκαναν σε μια ΣΕΙΡΑ όχι στη μέση μιας εκδήλωσης που τιμά κάποιους.
Ο Ψαρρός με ποιους προοδευτικούς ήταν; Με τους άλλους; Ή ο Ζέρβας δεν πολέμησε;
Ή οι νέες με το κοτίσιο περπάτημα θα πολεμήσουν ποτέ;
Και δεν πολέμισαν μόνοι τους ήταν και ο ΕΔΕΣ...
(Παρακαλώ πολύ να δημοσιευθεί)
Πως το λέει ο Βουλαρίνος; Αριστεροί είναι όχι ηλίθιοι... Ο δικαιωματισμός είναι μια τεράστια βιομηχανία στις μέρες μας.
Πραγματικά μπραβο!
Προσωπικά, με χαροποίησε πολύ που αυτή η κίνηση happening, μανιφέστο έγινε μόνο από κορίτσια.
Λογικότατο κι αυτό, πολλώ δε μάλλον όταν το επισημαίνει ο πιστός της ορθοδοξίας, Αλιόσα (btw με το νικ σου τρίζουν τα κόκκαλα του Ντοστογιέφσκι) που αγαπάει αλλήλους και κατηχείται με λόγια τύπου "Μηδείς το εαυτού μόνον ζητείτω, αλλά και το του πλησίον έκαστος"
Σε κάθε σχόλιό μου δεν χάνεις ευκαιρία να κολλάς εξυπνακίστικες απαντησούλες που βρίθουν ειρωνείας, πάντα με την αλαζονεία του καλού χριστιανού. Είσαι από τους χρήστες που διακρίνονται για τον συντηρητισμό τους, τη στενομυαλιά τους, τη δηθενιά τους κι έχουν πάντα στόχο να προσβάλουν.
Δεν έχω το χρόνο, ασφαλώς και δεν έχω υποχρέωση και κυρίως δεν έχω καμιά απολύτως διάθεση να ασχοληθώ ξανά μαζί σου. Over and out.
Είναι φοβερό πόσο όσοι είναι υπέρ του συστημικού τρολαρίσματος οι ίδιοι δεν σηκώνουν κλάσμα της συμπεριφοράς της οποίας είναι υπέρμαχοι στο σπαθί τους.
Διερωτώμαι ποιος είναι ο δήθεν.
Ζητώ συγνώμη για το όποιο «κόλλημα» (και μόνον), δεν θα ξαναγίνει σαφώς είναι επί των λεγομένων και όχι έπί του προσωπικού. Το δε ύφος, είναι περσόνα και μόνον.
-------------------------------------
Κατά τα λοιπά αναγκαία χρωστούμενα, ο κακώς εννοούμενος συντηρητισμός αφορά σκέψη που αρνείται να στρίψει:
Όταν κάποιες μας ζαλίζουν συχνά πυκνά πως για τα όλα τα «γυναικεία» ζητήματα οι άντρες καλά θα κάνουν να το βουλώσουν (εκτός και εάν είναι φεμινιστές), είναι ασυνεπές να διεκδικούν χώρο παρέμβασης επί του μιλιταρισμού.
Την κοινωνία την διασπά ο σύγχρονος δικαιωματισμός. Είναι κίνημα λίαν ατομικιστικό στον πυρήνα του και χωρίζει τους ανθρώπους αυθαίρετα σε καταπιεστές και θύματα, κυριολεκτικά βάσει βιολογικών και πολιτισμικών στοιχείων. Έχει τερματίσει οικτρά τον Μαρξ.
(Αντίθετα, μίας και τους βάζετε στην κουβέντα, ο Παύλος και ο Ντοστογιέφσκι πιστεύουν και ψάχνουν ειλικρινά τον όντως άνθρωπο πέρα από τα κουτάκια του «περιττού» και του «κανονικού». Στον άνθρωπο, δυναμικά, που διαρκώς μετα-νοεί)
Πάντως εγώ, μιλάω για την θρησκευτικότητα της ΕφΣυν: «Μήδεις τα εαυτού μόνον ζητείτω, (ώ σύντροφοι!), αλλά και τα του πλησίον. Μόνον, προσοχή: Αρκεί ούτος να είναι μη-κανονικός!»
Χαίρετε και από εμένα.
Και το ότι, πιθανότατα χωρίς να το γνωρίζουν, αποδεικνύουν ότι το πνεύμα του ντανταϊσμού είναι ακόμα ζωντανό και ακμαίο.
Δεν ήταν μαθήτριες.
Δεν υπάρχει δικαίωμα στο τρολάρισμα.
...
Πράγματι, σε αυτούς τους καιρούς της απάθειας και της αδράνειας, ελάχιστες είναι οι προσωπικότητες της δεκαετίας του 70 και του 80, από όλους τους τομείς, οι οποίες να μπορούν να εμπνεύσουν σήμερα έναν 17χρονο.
Στην ταίνία The life of Brian, ένα από τα κυρίαρχα θέματα είναι η ροπή των φανατικών να ψάχνουν πρόσωπα-πρότυπα και να προβάλλουν πάνω τους τις δικές τους επιθυμίες*. Αν εμπέονταν δηλαδή από τον Cleese θα γίνονταν... κωμικοί. Τώρα απλά ρίχνουμε ένα όνομα για να δώσουμε αίγλη στο χαβαλέ.
Κάτι ενδιαφέρον που γράφτηκε αυτές τις μέρες είναι ότι αυτές οι κοπέλες έκαναν 4,5 χρόνια πρόβες. Σε ένα παράλληλο σύμπαν που αυτά γίνονταν μπροστά στον Τσίπρα είμαι πολύ περίεργος να δω τι θα γράφονταν.
*https://www.youtube.com/watch?v=xDFZflAfhy0
Μεγάλη έμπνευση...