Αναμενόμενο να φτάσει στο γραφείο μου και η βιογραφία του Ντάνου. Υπάρχει ανέκαθεν κοινό πρόθυμο που του αρέσουν τα ξινά. Ζούμε ανάμεσά τους.
Την ώρα, όμως, που πήγαινα να πετάξω στα σκουπίδια τον σκληρόδετο τόμο, παρατήρησα το όνομα του οίκου: Εκδοτική Αθηνών.
Δεν χρειάζεται να είσαι διανοούμενος για να ξέρεις τη βαριά παρακαταθήκη της. Ογκώδη, πολυτελή λευκώματα για την Ιστορία, την Αρχαιολογία και το Έθνος. Συντηρητικά, αλλά οπωσδήποτε έγκυρα.
Το να εκδίδει το βιβλίο του Ντάνου είναι ανάλογο με το να ιερουργεί ένας πορνοστάρ στον Επιτάφιο.
Αν και έχω εξοικειωθεί με κάθε είδος αντιποίησης, λαθροχειρίας, σφετερισμού και ιδιοποίησης, το γεγονός με εξέπληξε.
Από εκείνη τη μέρα που ο (καθηγητής πανεπιστημίου) Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε να κάνει την Ελλάδα εξωτική μπουζουκλερί για να γλεντήσει τα κακόγουστα γηρατειά του, οι ούτως ή άλλως ασθενικοί θεσμοί της χώρας έχουν κλατάρει. Είδαμε τον Χριστό φαντάρο και τη Βουλή ριάλιτι.
Στην Ελλάδα ζω. Ανέκαθεν εδώ είσαι ό,τι δηλώσεις. Ασχέτως του φριχτού δέματος της ύπαρξης που κουβαλάς στον ώμο – και όλοι το βλέπουν, όλοι το συνομολογούν, αλλά στο τέλος όλοι κάνουν πως δεν το βλέπουν.
Δεν έχεις διαβάσει ούτε ένα βιβλίο, δεν ξέρεις καν αγγλικά, και γίνεσαι πρωθυπουργός. Ξύνεσαι μια ζωή, χωρίς να έχεις δοκιμαστεί σε καμία δεξιότητα και σε πάνε για ευρωβουλευτή.
Ό,τι κάτσει, μέσα απ' τις τολύπες των μπάφων.
Αν η πολιτική έχει τοποθετήσει την αεριτζίδικη καπατσοσύνη πάνω από τη διαχειριστική γνώση και εμπειρία, γιατί όχι κι ο Ντάνος στην Εκδοτική Αθηνών;
Καλή παρέα δεν κάνει στον Αισχύλο και στα κιβούρια των Μακεδόνων (ένας αρχαίος θεός κι αυτός στη σελίδα 68, ημίγυμνος με σορτσάκι);
Από εκείνη τη μέρα που ο (καθηγητής πανεπιστημίου) Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε να κάνει την Ελλάδα εξωτική μπουζουκλερί για να γλεντήσει τα κακόγουστα γηρατειά του, οι ούτως ή άλλως ασθενικοί θεσμοί της χώρας έχουν κλατάρει.
Είδαμε τον Χριστό φαντάρο και τη Βουλή ριάλιτι. Κανένα πρόσχημα αξιακής πυραμίδας.
Αμφιβάλλεις τι είναι πρώτο και τι δεύτερο, διότι το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα είναι στα χέρια μιας ολιγαρχίας ελεεινής.
Η επέλαση των social media επέτεινε την αμορφωσιά, καθώς υποκατέστησε τη γνώση με την πληροφορία.
Τέλος, ήρθε το Facebook και η Google που κιμαδοποίησαν τη δημοσιογραφία, υποκαθιστώντας την έρευνα, το χάρισμα και το καλό γράψιμο με τα κλειδιά ενός ομογενοποιητικού, κρετίνικου αλγορίθμου που θεωρεί τη φράση «Γυμνό τοπίο» ανεπίτρεπτη (επειδή περιέχει τη λέξη γυμνό), αλλά υποκινεί αμέριμνα μια ρατσιστική γενοκτονία.
Θέλω να πω, ζούμε ούτως ή άλλως σε μια εποχή αξιακώς φτωχή κι ηλίθια – παρά τις κατακτήσεις της επιστήμης. Η γραμματική γράφει ποίηση και οι αλγόριθμοι δημοσιογραφούν. Είναι επόμενο ο ιός της σύγχυσης να δηώσει το τελευταίο προπύργιο: την ακαδημαϊκή γνώση.
Δεν θα ξεχάσω τη ναυτία που ένιωσα μικρός όταν είδα την Ακαδημία Αθηνών να τιμά τη γυναίκα του δικτάτορα Τσαουσέσκου για το «ακαδημαϊκο έργο» της – πόσο εξευτελιστικό ήταν για ένα πνευματικό ίδρυμα να επιβραβεύει μια αγράμματη δολοφόνο.
Ιδίου τύπου είναι το αίσθημα που ένιωσα όταν έριχνα τον τόμο της Εκδοτικής Αθηνών με τον μουσάτο σταρ των ριάλιτι στον κάδο.
Όλα χυμαδιό λοιπόν. Οι τελευταίοι έσονται πρώτοι. Όπως στην πολιτική. Όπως στη δημοσιογραφία.
Μακάριος όποιος δεν θέλει να αποδείξει τίποτα.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
Μπράβο!
Υ.Γ. Ξέχασες το βραβείο Κουν στον Σάκη Ρουβά!
Τον είχα δει στο Σεβαλιέ της Τσαγγάρη -και μάλιστα σε κόντρα ρόλο- και ήταν μια χαρά.
Το βραβείο Κουν, πριν εξευτελιστεί, δινόταν στον καλύτερο Έλληνα ηθοποιό...
Είναι δυνατόν ο Σάκης Ρουβάς να είναι ο... καλύτερος από όλους τους αβράβευτους και συχνά σπουδαίους Έλληνες ηθοποιούς;
Δεν πρόσεξες τις 4 πρώτες λέξεις του σχολίου, το "Αν μη τι άλλο": όσο κι αν πιθανότατα δεν άξιζε το βραβείο Κουν λόγω ύπαρξης σίγουρα καλύτερων ηθοποιών, δεν παύει να είναι ενας αξιοπρεπής ηθοποιός.
Κάτι εντελώς διαφορετικό από τα εκδίδεται ένα τηλεσκουπίδι από έναν (συντηρητικό) εκδοτικό οίκο που θεωρούνταν σοβαρός και διαθέτων καλλιτεχνικά κριτήρια.
Μαύρε Γάτε,
ακόμα και αν ο Ρουβάς δεν είναι "διόλου κακός ηθοποιός", όπως λες, το τιτάνιο όνομα που φέρει αυτό το βραβείο ανήκει στον μεγαλύτερο θεατράνθωπο της χώρας μας, εκείνον που αφιέρωσε τη ζωή του με τεράστιες θυσίες, για να λάμψει η τέχνη του θεάτρου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με τις μνημειώδεις σκηνοθεσίες του και την υψηλή αισθητική του.
Λόγοι αξιών υποβάλλουν έναν στοιχειώδη σεβασμό:
το βραβείο Κουν να μην προορίζεται σε αμφιβόλου αισθητικής πρόσωπα, που έχουν χτίσει την καριέρα τους μέσα από άκομψα βιντεοκλίπς και τηλεοπτικά shows ως τραγουδιστές του συρμού ή/και τηλεπαρουσιαστές.
Ανάμεσά τους και ο κ. Ρουβάς, ο οποίος δεν σέβεται καν την προφορά της ελληνικής γλώσσας παρουσιάζοντας τις πασαρέλες επίδοξων τραγουδιστών με τη γνωστή μας, εξοργιστική αμερικάνικη προφορά του, την οποία καλεί εμμέσως να υιοθετήσουν ρουβίτσες και ρουβάκια!
Στην Κέρκυρα, όπου μεγάλωσε, έτσι τα μιλούν τα Ελληνικά;
Πώς μπορεί ένα βραβείο Κουν να πάει σε κάποιον που παραποιεί συνειδητά τον ήχο της γλώσσας μας από την tv, για να ξεχωρίζει ως σταρ διεθνούς δήθεν εμβέλειας;
Ξεχνιέται το «κυρίες και κύριοι» με την άψογη αμερικάνικη προφορά τού Ρουβά-παρουσιαστή, κατά τα άλλα μονίμως ανίκανου να προφέρει σωστά ένα απλό αμερικάνικο μονοσύλλαβο όπως το «slash» που το προφέρει πάντα... ανάποδα: «shlas»;
Ramon Ramone,
θεωρώ το παράδειγμά σου μάλλον άστοχο.
Μπερδεύεις το αρχαίο δράμα, την Επίδαυρο και το βραβείο Κουν με τα διάφορα "X Factor" και άλλα άκομψα shows που βραβεύουν τους νικητές με... αυτοκίνητα!
αν ελιτισμός είναι η άρνηση μιας επί ίσοις όροις αντιμετώπισης των ονομάτων του Κάρολου Κουν και του Σάκη Ρουβά, τότε... ζήτωσαν οι ελίτ!
Ως ελιτιστής λοιπόν θεωρώ μέγιστη τιμή όσα χρεώνεις στο σχόλιό μου, που "ρέπει προς έναν λανθάνων (sic!) ελιτισμό"!
ΥΓ: θαυμαστικό με κεφαλαίο, ονομαστική αντί για αιτιατική, η ορθογραφία και η γραμματική πάνε περίπατο...
καταρχάς να πούμε ότι το "προς έναν λανθάνων ελιτισμό" δεν είναι ένα ορθογραφικό, αλλά ένα συντακτικό λάθος, που έκανες. Ορθογραφικό θα ήταν, αν είχες γράψει "προς έναν λανθάνωντα ελιτισμό".
Όσο για την υποτιθέμενη προσβλητική προς εσένα γραφή μου, ξαναδιάβασα τα κείμενά μου και δεν βρήκα τίποτα τέτοιο...
Αντιθέτως η αναφορά σε "όρια της φαιδρότητας" και διάφορα άλλα είναι δικές σου εκφράσεις. Λυπάμαι. Καλό υπόλοιπο Κυριακής.
Αγαπητέ/ή Ramon Ramone,
αν το "φαιδρότητα" ήταν η πιο "κοντινή" λέξη που βρήκες για να περιγράψεις τα επιχειρήματα μου, τότε τι να πω; Είτε το λεξιλόγιό σου είναι πολύ φτωχό (κάτι που δεν προκύπτει απ' τα γραπτά σου) είτε όντως δεν βρίσκεις άλλη λέξη, καθώς το "φαιδρότητα" φαίνεται να μου ταιριάζει γάντι... Ας μην επανέλθουμε όμως. Ευχαριστώ για την απολογία σου και καλή βδομάδα να έχουμε...
Υ.Γ. Το άρθρο,με την προοπτική του αντίληψη των πραγμάτων, είναι μια τελεσίδικη διατύπωση για παρελθόντα αλλά και-δυστυχώς!-για μελλούμενα και που νομοτελειακά συνδέονται μεταξύ τους με τη μοιραία σχέση αίτιου και αιτιατού.
Έχουμε πήξει στον παραλογισμό, ζούμε πια σε μια στρεβλή πραγματικότητα όπου ο γάϊδαρος πετάει, πηγαινοφέρνουμε ιστορίες και αγάλματα, οι Αφές Καρντάσιαν είναι αξία, τείχη χτίζονται "σε κατάσταση έκτακτης αννάγκης" και όλα αυτά (με πάρα πολλά άλλα) θεωρούνται φυσιολογικά και αποδεκτά.
Είναι επίσης κρίμα, που αυτή η ισοπεδωση και η σαλατοποίηση, υποδεικνύουν απλώς την έλλειψη πραγματικής, ουσιώδους αποδοχής, ανοιχτομυαλιάς και απενοχοποίησης.
Γιατί σε αυτή την περίπτωση, θα εφαρμοζόταν στην πράξη το "έκαστος εφ’ ω ετάχθη" - μετά χαράς, χωρίς "κορώνες" και με τις ανάλογες ανταμοιβές.
Θα βοηθήσει το κάρμα σας και ίσως και το μέλλον μας.
Και θα εστιάσω στην "κιμαδοποίηση", αυτή της δικής σας κάστας - των δημοσιογράφων - η οποία για να επιβιώσει, λειτουργεί κυνηγώντας πως θα πουλήσει ένα άρθρο που θα φέρει χρήματα.
Χρήματα θα φέρει ένα άρθρο που θα διαβάσουν οι "πολλοί", κι όχι κατ΄ανάγκη ένα άρθρο που προάγει ιδανικά - ήθος - αξίες.
Μας λείπει η παιδεία λοιπόν, κι αν πάμε προς τα πίσω, κάπου θα βρούμε κάποιον που "έφταιξε".
Το θέμα είναι να ψάξουμε τον φταίχτη του χθες, ή να βρούμε πως θα προχωρήσουμε μπροστά?
Πείτε με πεσιμίστρια αλλά δεν έχω τίποτα να προτείνω.
Όσο και να θωρακίσω - εκπαιδεύσω το δικό μου το παιδί, πείτε μου τι πρέπει να του πω, όταν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τα άγρια θηρία της ζούγκλας? Πως θα επιβιώσει? Με τις αξίες, οι οποίες θα δώσουν εύφορο έδαφος για να υποστεί bullying στο σχολείο, και πισώπλατα μαχαιρώματα στην δουλειά του?
Μήπως πρέπει να γίνουμε survivors για να επιβιώσουμε?
Αδιέξοδο φίλοι μου, αδιέξοδο...
Τα προβλήματα που επέφερε η απότομη μεταβολή του κοινωνικού επιπέδου και η αύξηση της κατανάλωσης ή η υποβάθμιση του αστικού (συντηρητικού)πολιτισμού είναι υπαρκτά αλλά δεν αλλάζουν το θετικό πρόσημο.
Στη τελική ας αρνούνταν να εκδώσει το βιβλίο του η συγκεκριμένη εκδοτική αν δε την εξέφραζε το περιεχόμενό του.