Φωνές σαν της Σωτηρίας Μπέλλου βγαίνουν μία φορά στα 150 χρόνια, όπως είχε δηλώσει τη δεκαετία του '70 ο Μάνος Χατζιδάκις και για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ποτέ δεν ηχογράφησε τραγούδι του Χατζιδάκι η Μπέλλου και λέγεται ότι το είχε παράπονο μέχρι τα γεράματα της. Μεταξύ τους όμως υπήρχε μεγάλη αλληλοεκτίμηση, από το 1949 ήδη, με την ιστορικής σημασίας διάλεξη περί ρεμπέτικου του συνθέτη στο Θέατρο Τέχνης. Τότε που είχε δώσει βήμα στον Μάρκο Βαμβακάρη και τη Σωτηρία Μπέλλου για να παίξουν ζωντανά τα τραγούδια τους, αποδεικνύοντας σε ένα άλλο κοινό πως οι τραχιές φωνές και ο ήχος του καταδικαστέου μπουζουκιού μπορούν να μεταφέρουν ευαισθησία και ποίηση, πολύ μεγαλύτερη από τα μικροαστικά ελαφρά άσματα της εποχής.
Με τη Μπέλλου, πάλι, πέραν της προαναφερόμενης αλληλοεκτίμησης, ο Χατζιδάκις δεν είχε πολλά-πολλά. Είναι βέβαιο πως προτιμούσε περισσότερο τη φωνή της άλλης μεγάλης, της Μαρίκας Νίνου, η οποία τραγούδησε για τη δισκογραφία το «Αγάπη πού 'γινες δίκοπο μαχαίρι».
Άνθρωπος εκκεντρικός, ιδεαλιστής, ανεξάρτητος, ιδιόρρυθμος και ευέξαπτος, η Μπέλλου δε χαριζόταν σε κανένα, από τους βασιλόφρονες και τους χαφιέδες της Ελλάδας του Εμφυλίου μέχρι τους μαγαζάτορες, τους εταιρειάρχες, αλλά και τους συναδέλφους της στις επόμενες δεκαετίες.
Ένας δημοσιογράφος που 'χε πάει κάποτε να της πάρει συνέντευξη τρόμαξε όταν μπήκε σπίτι της και είδε καδραρισμένη μια φωτογραφία του Δράκουλα των Καρπαθίων! Μη σκιάζεσαι, τον ηρέμησε εκείνη, είναι θαυμαστής μου ο Δράκουλας!
Ομολογώ ότι μου είχε προξενήσει εντύπωση πριν μερικά χρόνια που έψαχνα παλιές εφημερίδες στο Αρχείο της Βουλής, όταν βρήκα τις δημοσιευμένες ειδήσεις για δύο απόπειρες αυτοκτονίας της Μπέλλου τις δεκαετίες του 1940 και του '50. Δεν την περίμενα τόση ευαισθησία από ένα τόσο τραχύ πλάσμα, μέσα από άπειρες ιστορίες που 'χα ακούσει από μουσικούς. Γνωστή και η σχέση αγάπης- μίσους που είχε με τον Αλέκο Πατσιφά κυρίως τη δεκαετία του '70, αλλά και του '80, τότε που έβαζε τη φωνή της σε τραγούδια νεότερων δημιουργών, του Σαββόπουλου, του Μούτση, του Στέλιου Βαμβακάρη, του Λάγιου, του Ανδριόπουλου κ.α. Από εκείνη την περίοδο, ο συνθέτης Νίκος Ξυδάκης τη θυμάται να μπαίνει μια μέρα στο λογιστήριο της Lyra, επί της Κριεζώτου, και να περνάει τους υπαλλήλους γενεές δεκατέσσερις επειδή τόλμησαν να βάλουν τα εξώφυλλα των δίσκων της δίπλα σ' αυτά άλλων καλλιτεχνών!
Γνωστό ακόμη, αν και αναγόμενο σε κουτσομπολιό, το πάθος της για το τζόγο και τα ζάρια συγκεκριμένα, λες και μια τραγουδίστρια που πεθαίνει στο πλάι του συζύγου της και των τέκνων της είναι σπουδαιότερη από μιαν άλλη που πεθαίνει πάμφτωχη και χτυπημένη από παντός είδους ταλαιπωρίες. Αυτή όμως που δεν έχει καθόλου σχεδόν γνωστοποιηθεί ήταν η σχέση της Σωτηρίας Μπέλλου με τον συνομήλικο της Βρετανό ηθοποιό Christopher Lee!
Ένας δημοσιογράφος που 'χε πάει κάποτε να της πάρει συνέντευξη τρόμαξε όταν μπήκε σπίτι της και είδε καδραρισμένη μια φωτογραφία του Δράκουλα των Καρπαθίων! Μη σκιάζεσαι, τον ηρέμησε εκείνη, είναι θαυμαστής μου ο Δράκουλας! Κι έπειτα του εξήγησε πως ο Christopher Lee μάζευε φανατικά τις ηχογραφήσεις της από τη δεκαετία του 1950!
Καθόλου παράξενο για έναν Βρετανό φιλέλληνα που ομιλεί αρχαία ελληνικά και που ο γράφων, τον είχε δει σε συνέντευξη του στην ελληνική τηλεόραση πριν αρκετά χρόνια, να θεωρεί τη Σωτηρία Μπέλλου φωνή, εφάμιλλη της Billie Holiday! Μια χαρά τα έλεγε ο κόμης Δράκουλας!
Η Μπέλλου έφυγε στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, χτυπημένη από τον καρκίνο. Το μεγαλύτερο πλήγμα ήταν ότι λίγο καιρό πριν είχε χάσει τη φωνή της. Αυτήν τη σκληρή, ακατέργαστη και ταυτόχρονα πολύ ζεστή και ολόισια φωνή που την έκανε από ψυχής τραγουδίστρια.
Τη λάτρεψαν ο Βαμβακάρης, ο Τσιτσάνης, ο Τσαρούχης, ο Χατζιδάκις, όλα τα ζωντανά ακόμη κύτταρα μιας Ελλάδας που σε λίγο θα τη διαβάζουμε μόνο σαν αρχαία ιστορία. Η επίσημη πολιτεία την ξέχασε σύντομα, εκεί που θα έπρεπε να φτιάξει τουλάχιστον ένα μουσείο ή μια ακαδημία τραγουδιού στη μνήμη της!
Προσωπικά τοποθετώ τη Σωτηρία Μπέλλου μέσα στην ιερή μου πεντάδα που περιέχει επίσης τη Μαρίκα Παπαγκίκα, τη Μαρίκα Νίνου, τη Στέλλα Χασκίλ και την Ιωάννα Γεωργακοπούλου. Και συγκινούμαι αφάνταστα κάθε φορά που τη βλέπω και την ακούω να ερμηνεύει εκτός δισκογραφίας το συγκλονιστικό ζεϊμπέκικο «Ειμ' αητός χωρίς φτερά» του Μάνου Χατζιδάκι και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Πώς θα ήταν άραγε τα Τραγούδια της αμαρτίας του Χριστιανόπουλου σε λαϊκούς δρόμους με την άγια φωνή της;
Η Σωτηρία Μπέλλου ερμηνεύει «Ειμ' αητός χωρίς φτερά» στη θρυλική τηλεοπτική ''Μουσική βραδιά'' του Γιώργου Παπαστεφάνου.
* Η Σωτηρία Μπέλλου γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1921 και πέθανε στις 27 Αυγούστου του 1997, δυο μέρες πριν τα 76α γενέθλια της.
