Παιδί Τραύμα: o μυστηριώδης μουσικός του πιο όμορφου πρόσφατου άλμπουμ ελληνικής ποπ

Παιδί Τραύμα: o μυστηριώδης μουσικός του πιο όμορφου πρόσφατου άλμπουμ ελληνικής ποπ Facebook Twitter
Το Παιδί Τραύμα εμφανίστηκε ξαφνικά λίγο πριν από το τέλος της χρονιάς με ένα άλμπουμ «μικρό» που έγινε talk of the town, χωρίς να έχει κανέναν να τον προωθήσει, χωρίς να έχει προϊστορία, χωρίς να είναι μέλος καμίας παρέας, μόνο και μόνο επειδή το ποπ άλμπουμ που έφτιαξε είναι εξαιρετικό. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

«Θα σ' το πω ψιθυριστά, όταν σ' έχω αγκαλιά/ πως η αγάπη προτιμά όσους σκέφτονται απλά/ Η σειρά σου είναι, λοιπόν, να πετάξεις τα ντεπόν/ και να δεις πια καθαρά πως κανείς δε σ' αγαπά» γράφει το Παιδί Τραύμα στο «Σαν Ιχθύς», ένα πολύ όμορφο κομμάτι (με τη φωνή της Κίκας) που είναι πολύ πιθανό να έχεις πετύχει στο ραδιόφωνο.


Τραγουδάει για όσα έχει ζήσει και μόνο γι' αυτά. «Δυστυχώς, είναι εντελώς αυτοβιογραφικά όσα γράφω» λέει απολογητικά. «Δεν μπορώ να γράψω για κάτι που δεν μου έχει συμβεί, γι' αυτό δεν μπορώ να γράψω κομμάτια κατά παραγγελία. Είναι λίγο αυτοαναφορικό αυτό, αλλά είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να λειτουργήσω».


Το Παιδί Τραύμα εμφανίστηκε ξαφνικά λίγο πριν από το τέλος της χρονιάς με ένα άλμπουμ «μικρό», που κυκλοφόρησε μόνος του με τη βοήθεια του Κτίρια τη Νύχτα, έγινε talk of the town, χωρίς να έχει κανέναν να τον προωθήσει, χωρίς να έχει προϊστορία, χωρίς να είναι μέλος καμίας παρέας, μόνο και μόνο επειδή το ποπ άλμπουμ που έφτιαξε είναι εξαιρετικό.

Η μουσική είναι σαν να υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Μου κατέβαιναν μελωδίες, λες και κάποιος μου τις ψιθύριζε. Αργότερα θυμάμαι να φτιάχνω ρυθμούς με τα πάντα: τον θόρυβο των αυτοκινήτων, τις καμπάνες της εκκλησίας και τον χτύπο της καρδιάς μου. Μάλλον η μουσική είναι απ' τις λίγες υγιείς πλευρές του εγκεφάλου μου.


Δεν είναι εύκολο να φτιάξεις ένα άλμπουμ που να αρέσει σε όλους και τα εννιά κομμάτια που συνθέτουν τις «Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις» δέχονται μόνο καλά, έως διθυραμβικά, σχόλια.

«Είναι περίεργο αυτό», λέει, «γιατί αφενός αισθάνομαι ότι είναι εγωιστικό, αλλά, από την άλλη, σκέφτομαι ότι καλά έκανα και το κυνήγησα και δεν το άφησα. Τα τελευταία τρία χρόνια ήμουν σε μια θυελλώδη φάση της ζωής μου. Η δουλειά μου δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική και αναρωτιόμουν "τι κάνω"! Ήμουν σε αδιέξοδο, προσωπικό και συναισθηματικό, έτσι άρχισα να γράφω τραγούδια σε ψηφιακά ντέμο, μόνος μου, και να τα ανεβάζω στο YouTube για να τα βλέπουν οι φίλοι μου. Ψιλοπόπ, με περίεργο στίχο, όπως πάντα. Με τη μουσική ασχολούμαι από μικρός. Μου άρεσε να γράφω τραγούδια στην κιθάρα, αλλά, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, δεν ασχολήθηκα ποτέ σοβαρά».

Παιδί Τραύμα: o μυστηριώδης μουσικός του πιο όμορφου πρόσφατου άλμπουμ ελληνικής ποπ Facebook Twitter
Δεν θέλει να δείξει το πρόσωπό του στις φωτογραφίες, προτιμάει να είναι μυστηριώδης και ανώνυμος, να ασχολούνται όλοι με τη μουσική του και όχι τον ίδιο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Είναι κοκκινομάλλης (όπως στο σχέδιο στο εξώφυλλο του δίσκου), μιλάει γρήγορα και με ενθουσιασμό και απαντάει στις ερωτήσεις σχεδόν με ποιητικό τρόπο, ακριβώς όπως όταν γράφει στίχους. Σχολιάζουμε την πολύ προσεγμένη και όμορφη έκδοση του άλμπουμ του πάνω σε σχέδια της Άννας Καρατζά με τις «μυστικές χορευτικές κινήσεις», μια χορογραφία που ισχυρίζεται ότι, αν εκτελεστεί σωστά, σου χαρίζει υπερφυσικές δυνάμεις. «Είναι μικρές, περίεργες κινήσεις που έκανα ως παιδί. Έτσι χόρευα και, βέβαια, οι υπερφυσικές δυνάμεις είναι κάτι συμβολικό.


Στο ένθετο με τους στίχους έχω γράψει τις σκέψεις μου ‒ όσα γράφω ισχύουν, είναι αυτά που έκανα όταν έγραφα το τραγούδι. Τη "Νεραντζιά" την έγραψα μια μέρα που περπάταγα στη Ζωοδόχου Πηγής και είχα πιει ρούμι. Ξαφνικά, μου έρχεται αυτός ο στίχος, "έξω έχουν βάλει φωτιά δυο εραστές που, πρώτα πέθαναν και ύστερα έκαναν παιδιά./ Έξω ο χρόνος είναι εχθρός, βράδυ γεννιέσαι, πρωί πηδιέσαι, το μεσημέρι είσαι νεκρός". Περπάταγα μαζί με μια κοπέλα, τη ρώτησα "τι είναι αυτό που μυρίζει" και μου είπε "η άνοιξη, η νεραντζιά". Τότε μου ήρθε ο στίχος και ήταν σαν να μου τον απήγγειλε κάποιος μέσα στο κεφάλι μου.

 

Παιδί Τραύμα - Νεραντζιά


Η μουσική είναι σαν να υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Μου κατέβαιναν μελωδίες, λες και κάποιος μου τις ψιθύριζε. Αργότερα θυμάμαι να φτιάχνω ρυθμούς με τα πάντα: τον θόρυβο των αυτοκινήτων, τις καμπάνες της εκκλησίας και τον χτύπο της καρδιάς μου. Μάλλον η μουσική είναι απ' τις λίγες υγιείς πλευρές του εγκεφάλου μου.

Εν τέλει, μέσω της μουσικής ικανοποιώ τον εγωισμό μου, μιλώντας γι' αυτό που πραγματικά μου συμβαίνει. Και με έχει αλλάξει, ευτυχώς, αρκετά. Είναι φορές που παίρνει από μπροστά μου οποιαδήποτε άλλη σκέψη και με κάνει χαρούμενο, σαν να αποσυμπιέζεται κάτι μέσα μου. Παράλληλα, με έχει κάνει και πολύ πιο προσγειωμένο, γιατί, αλληλεπιδρώντας με άλλους σπουδαίους μουσικούς, έμαθα να "φωνάζω" λιγότερο, να ακούω πραγματικά τη γνώμη των άλλων και να μη θεωρώ τον εαυτό μου τόσο ιδιαίτερο».

«Γιατί είσαι παιδί τραύμα;» «Ένας φίλος μου λέει ότι οι γονείς πρέπει να πεθαίνουν στη γέννα. Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι έχει δίκιο, κάποιες άλλες ότι αυτό είναι ένα τέλειο άλλοθι για να αποποιηθούμε την ευθύνη και να μην κουβαλήσουμε τα βάρη μας. Μάλλον προσπαθώ να ισορροπώ ανάμεσα στα δύο: όταν κοιτάω το παρελθόν γίνομαι παιδί κι όταν κοιτάω το μέλλον γίνομαι τραύμα. Ίσως και το αντίστροφο».


«Γράφεις στις σημειώσεις του "Τόσο απλά" ότι μπορείς να πεις χίλια ψέματα χωρίς να πληγωθεί κανείς. Γίνεται αυτό;» «Όχι, δεν γίνεται, γι' αυτό και στο artwork του δίσκου χαρακτηρίζω αυτή την ιδιότητα υπερφυσική δύναμη. Μπορείς να προσπαθήσεις να πεις ψέματα για να μην πληγώσεις κάποιον, αλλά ακόμα κι αν αυτός δεν καταλάβει ποτέ ότι του είπες ψέματα, στην πραγματικότητα τον έχεις πληγώσει περισσότερο απ' ό,τι φαντάζεσαι, γιατί έχεις βάλει μια μικρή μάσκα στην επαφή. Και οι άνθρωποι υπάρχουν απ' την επαφή. Η αλήθεια είναι λυτρωτική και απελευθερωτική, αλλά φοβάμαι ότι πολλές φορές διστάζω να τη χρησιμοποιήσω στην πραγματική ζωή και διαλέγω τη συμβολική ελευθερία των στίχων. Εκεί λέω πάντα την αλήθεια».

Παιδί Τραύμα: o μυστηριώδης μουσικός του πιο όμορφου πρόσφατου άλμπουμ ελληνικής ποπ Facebook Twitter
Η αλήθεια είναι λυτρωτική και απελευθερωτική, αλλά φοβάμαι ότι πολλές φορές διστάζω να τη χρησιμοποιήσω στην πραγματική ζωή και διαλέγω τη συμβολική ελευθερία των στίχων. Εκεί λέω πάντα την αλήθεια. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


«Πόσο δύσκολο είναι ζεις απλά;» «Είναι θέμα επιλογών, όσο κλισέ κι αν ακούγεται. Με άλλα λόγια, κάποιος που θέλει πραγματικά να ζήσει απλά δεν θα μπει καν στο δίλημμα. Δεν θα τον απασχολήσει καθόλου το ερώτημα. Θα ζήσει, θα χαρεί και θα αντλήσει ηδονή από την απλή καθημερινότητα και θα πεθάνει ξέγνοιαστος. Κάποιος όμως, που, καλή ώρα, θα αντλήσει ηδονή από τη ματαίωση της ηδονής ‒αυτός που γουστάρει να βασανίζεται δηλαδή, για να μην το παίζω πολύ ιντελεκτουέλ‒ θα αναγάγει σε μεγάλο διακύβευμα την απλότητα. Στην πραγματικότητα, όμως, απλώς επέλεξε να είναι μια drama queen».


«Η αγάπη προτιμά όσους σκέφτονται απλά;» «Αυτό το ερώτημα είναι αλληλένδετο με το προηγούμενο. Καμιά φορά ανάγουμε την αγάπη σε υπέρτατη φιλοσοφία. Άλλος τη λέει εκπλήρωση, άλλος καύλα κι γι' άλλον είναι το "να γεράσουμε μαζί". Στην πραγματικότητα, η αγάπη θα έπρεπε να είναι το πιο απλό πράγμα του κόσμου, να βλέπεις τους άλλους και να μη σκέφτεσαι τι είναι, απλώς να τους ζεις».


Τον ρωτάω πώς ορίζει την επιτυχία, ποια θα ήταν μια ιδανική συνέχεια για κάποιον που ξεκινάει την καριέρα του μετά τα 35. «Είναι κοινωνικά κατασκευασμένη έννοια» λέει. «Λίγο απόλυτο και βαρύγδουπο, το ξέρω, αλλά για μένα υπάρχει μόνο πάθος για να κάνεις τα πράγματα που σε γεμίζουν. Όταν πας να μετρήσεις το πάθος αυτό με οποιοδήποτε σύστημα για να το βαφτίσεις επιτυχημένο ή αποτυχημένο, τότε υπάρχει μια πιθανότητα να το αλλοιώσεις.

Το πρωτογενές όφελος σε ό,τι κι αν κάνουμε είναι πάντα η τροφή του εγώ μας. Οι καλλιτέχνες γυρεύουν συνήθως την αναγνώριση. Αλλά θα επιμείνω στην προσγείωση και στη συνειδητοποίηση που μου πρόσφερε η όλη φάση. Είναι άνθρωποι που με πλησιάζουν και μου λένε ότι παθιάζονται και ταυτίζονται με τα τραγούδια του δίσκου. Κι ενώ, λογικά, θα έπρεπε να την ψωνίσω, σκέφτομαι ότι θέλω να τους κάνω φίλους. Σαν να λέω στον εαυτό μου: "Άραξε, υπάρχουν κι άλλοι σαν εσένα, δεν είσαι και τίποτα ξεχωριστό"».

 

Παιδί Τραύμα - Γραμμικό


Δεν θέλει να δείξει το πρόσωπό του στις φωτογραφίες, προτιμάει να είναι μυστηριώδης και ανώνυμος, να ασχολούνται όλοι με τη μουσική του και όχι τον ίδιο.

«Μου αρέσει πολύ να περπατάω για ώρες μόνος το βράδυ στο κέντρο της Αθήνας, φορώντας ακουστικά. Να τρώω κουλουράκια το πρωί στο αμάξι, γεμίζοντάς το με άπειρο σουσάμι. Να κοιτάω το κινητό μου και να τρώω φέτες τυράκια από το ψυγείο. Μου αρέσει πολύ να χαζεύω τη θάλασσα τον χειμώνα και να πίνω ρούμι μετά τις 21:15. Μου αρέσει να κοιτάω κάθε βράδυ πότε θα πάει 21:15, γιατί είναι σαν να αλλάζει κάτι τότε. Μου αρέσει να φοράω μαύρα ρούχα και να καλύπτω ασυναίσθητα με την παλάμη τα μάτια μου. Μου αρέσει να γράφω λέξεις και μουσική γι' αυτά που νιώθω». Πιστεύει ότι δεν χρειάζεται να ξέρει περισσότερα κάποιος γι' αυτόν.

«Τι σε ενοχλεί πιο πολύ γύρω σου;» «Ο φασισμός. Επίσης, το ότι κάποιοι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους όχι με βάση τις πράξεις τους αλλά με βάση το χρώμα τους, το πού γεννήθηκαν, τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους και το πόσα βγάζουν. Σίγουρα με ενοχλεί αφάνταστα και η τηλεόραση, σε σημείο που μου προκαλεί έναν μικρό πανικό αν τύχει να δω».


«Όλοι ψάχνουμε τα ίδια πράγματα, μικρές στιγμές ευτυχίας. Εσύ πού μπορείς να τη βρεις;» «Καμιά φορά είναι μέσα σου. Κάπου που δεν σκέφτηκες να κοιτάξεις ποτέ, γιατί δεν σ' άρεσε αυτό που έβλεπες εκεί. Κάποιος μου είπε πρόσφατα ότι η ευτυχία είναι η ασυνείδητη αναζήτηση της δυστυχίας...».


«Τα τραγούδια σου είναι πολύ ερωτικά. Ποια είναι η σχέση σου με τον έρωτα;» «Καταστροφική. Δεν έχω καταλάβει ακόμα ακριβώς τον μηχανισμό που επεξεργάζεται μέσα μου τον έρωτα, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Μ' αρέσει να με κυριεύει κι ύστερα να τον πολεμάω και να με εμπνέει και να με διαλύει και να με κατακλύζει. Σαν μια διαρκής επιστροφή. Είναι μια πολύ περίεργη φάση ο έρωτας και δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω και τόσο ψύχραιμα. Αν μπορούσα, δεν θα ήταν έρωτας μάλλον...».

 

Παιδί Τραύμα (ft. Κίκα) - Σαν ιχθύς

Info

https://paiditrauma.bandcamp.com/releases

http://paiditrauma.gr/

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT