Bryan Ferry: Ο μουσικός «που θα έπρεπε να τον κρεμάσουν ως έκθεμα στην Tate» έρχεται στο Ηρώδειο

Bryan Ferry: Ο μουσικός «που θα έπρεπε να τον κρεμάσουν ως έκθεμα στην Tate» έρχεται στο Ηρώδειο Facebook Twitter
«Υπάρχουν μέρες που κοιτάζω στον καθρέφτη και βλέπω την εικόνα του Ντόριαν Γκρέι» είχε πει με ναρκισιστική ειλικρίνεια σε παλαιότερη συνέντευξή του.
2

Θυμάμαι ένα αφιέρωμα που είχε κάνει η Telegraph στον Bryan Ferry πριν από δέκα χρόνια, το οποίο ξεκίναγε με τη φράση: «ο Bryan Ferry είναι ο ατάραχος βασιλιάς του cool, τόσο στυλάτος που λέγεται ότι θα έπρεπε να τον κρεμάσουν ως έκθεμα στην Tate». Κι αλήθεια, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω τα κομμάτια του είναι η λέξη «στυλάτος».

Προσωπικά τον είχα συνδέσει για πολλά χρόνια και με τη λέξη «βαρετός», αλλά όχι τόσο για τη μουσική του, πιο πολύ για αυτό ακριβώς που ο Peter York θα τον κρέμαγε στην Τέιτ ως έκθεμα: για το ίδιο και απαράλλαχτο στυλ εδώ και σαράντα χρόνια: του ψηλού, λεπτού και σε καλή φόρμα τύπου που έχει τα μαλλιά πάντα καλοχτενισμένα και καχύποπτα σκούρα, με την ίδια ακριβώς φράντζα, παρόλο που είναι 72 χρονών.

«Υπάρχουν μέρες που κοιτάζω στον καθρέφτη και βλέπω την εικόνα του Ντόριαν Γκρέι» έλεγε σε αυτή τη συνέντευξη, με μια ναρκισσιστική ειλικρίνεια που μου είχε φανεί απωθητική.

Ο Bryan Ferry είναι ένας ροκ σταρ που φαίνεται να είχε ένα απαιτητικό γούστο για τα πάντα, πριν ακόμα αρχίσει να γίνεται διάσημος. Για τα κοστούμια, τα αυτοκίνητα, τις γυναίκες, τα κρασιά, ακόμα και την διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Κάποτε ο Nicky Haslam είχε πει ότι ο Ferry ήταν πιο πιθανό να ξαναδιακοσμήσει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, παρά να το βρομίσει.


Ο Bryan Ferry είναι ένας ροκ σταρ που φαίνεται να είχε ένα απαιτητικό γούστο για τα πάντα, πριν ακόμα αρχίσει να γίνεται διάσημος. Για τα κοστούμια, τα αυτοκίνητα, τις γυναίκες, τα κρασιά, ακόμα και την διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Κάποτε ο Nicky Haslam είχε πει ότι ο Ferry ήταν πιο πιθανό να ξαναδιακοσμήσει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, παρά να το βρομίσει.

Και ήταν πάντα ικανός να κάνει μεγάλους παραγωγούς να κλάψουν στο στούντιο με την σχολαστικότητά του και την επιμονή του στην λεπτομέρεια (το άλμπουμ του «Mamouna» που κυκλοφόρησε το 1994 με τη συμμετοχή 112 μουσικών, του πήρε πέντε χρόνια να το ολοκληρώσει). Είναι επίσης αρκετά αυστηρός πατέρας που ακόμα ελέγχει τους τέσσερις γιους του (σύμφωνα με τα δικά του λόγια). Είναι παραδοσιακός, πιστεύει στους καλούς τρόπους και του αρέσει να είναι στρωμένο το τραπέζι με τον σωστό τρόπο.

 
Ποτέ δεν ήταν ο τυπικός ροκ σταρ, όπως ήταν ο Κιθ Ρίτσαρντς, π.χ. και το παραδέχεται και ο ίδιος: «υποθέτω ότι ήμουν διαφορετικός επειδή όταν ξεκίνησα ήμουν 25, αρκετά μεγάλος. Δεν ήμουν ποτέ ένας άγριος τύπος, το είδος του ποπ σταρ που αγαπούσαν οι έφηβοι».

Κι ενδιαφερόταν πάντα για την εμφάνισή του, το πώς έβγαινε στη σκηνή τα πρώτα χρόνια που ήταν σχεδόν ανδρόγυνο, με το «πειρατικό» κάλυμμα στο μάτι, τις βάτες, το λεπτό μουστάκι, τα επίσημα σακάκια και μια μαύρη γραβάτα επιμελώς λυμένη.

Bryan Ferry: Ο μουσικός «που θα έπρεπε να τον κρεμάσουν ως έκθεμα στην Tate» έρχεται στο Ηρώδειο Facebook Twitter
Ποτέ δεν ήταν ο τυπικός ροκ σταρ, όπως ήταν ο Κιθ Ρίτσαρντς, π.χ. και το παραδέχεται και ο ίδιος: «Υποθέτω ότι ήμουν διαφορετικός επειδή όταν ξεκίνησα ήμουν 25, αρκετά μεγάλος. Δεν ήμουν ποτέ ένας άγριος τύπος, το είδος του ποπ σταρ που αγαπούσαν οι έφηβοι». © Mick Rock, Date Unknown

Ο Τομ Φορντ είχε πει κάποτε ότι ο Bryan Ferry ήταν το απόλυτο σύμβολο το στυλ. Αυτό το στυλ και η μελετημένη σε κάθε λεπτομέρεια εμφάνιση, όπως και η πράσινη σκιά στο μάτι και το fake λεοπάρ σακάκι των πρώιμων ημερών των Roxy Music ήταν μια μάσκα για να κρυφτεί πίσω της. Αυτό είχε δηλώσει ο ίδιος. «Αισθανόμουν ότι έπαιζα έναν ρόλο, αισθανόμουν ότι η μουσική ήμουν εγώ αλλά δεν ήμουν απαραίτητα και η παράσταση.

Ήταν πολύ δύσκολο να ανέβω στην σκηνή για πρώτη φορά και έτσι τα ρούχα και το μέικ απ βοηθούσαν. Είναι αρκετά δύσκολο ακόμα και τώρα, όταν δεν είμαι στην κατάλληλη διάθεση. Ξέρεις, σκέφτομαι "τι κοιτάτε;". Δηλώνει ντροπαλός και θεωρεί αστείο το πώς ένα τόσο ντροπαλό άτομο έγινε τραγουδιστής σε μια ροκ μπάντα. Ωστόσο, πάντα απολάμβανε τη φήμη του ωραίου και του «δανδή».

Το στούντιό του στο Earl's Court, αυτό που κάποτε ονόμασε αστειευόμενος το Führerbunker του (το καταφύγιο του Χίτλερ), είναι γεμάτο έργα τέχνης των φίλων του και μεντόρων του, Richard Hamilton και Mark Lancaster. Γνωρίζει πολλά για την τέχνη και την συλλέγει. Την μελετάει μια ολόκληρη ζωή. Έκανε ακόμα και σπουδές την δεκαετία του 60' στο πανεπιστήμιο του Newcastle, κοντά στο μέρος που γεννήθηκε, στην επαρχία του Durham. Ο πατέρας του ήταν ανθρακωρύχος εκεί, υπεύθυνος για τα αλογάκια των ορυχείων.

Bryan Ferry: Ο μουσικός «που θα έπρεπε να τον κρεμάσουν ως έκθεμα στην Tate» έρχεται στο Ηρώδειο Facebook Twitter
Ο Bryan Ferry είναι ένας ροκ σταρ που φαίνεται να είχε ένα απαιτητικό γούστο για τα πάντα, πριν ακόμα αρχίσει να γίνεται διάσημος. Για τα κοστούμια, τα αυτοκίνητα, τις γυναίκες, τα κρασιά, ακόμα και την διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Στην φωτογραφία με τις τραγουδίστριες Jacqui Sullivan (αριστερά) και Doreen Chanter στο Λονδίνο το 1975. Φωτο: Michael Putland

Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, με μπάνιο σε τσίγκινη λεκάνη και τουαλέτα έξω από το σπίτι, αλλά τα «άγρια χρόνια» δεν κράτησαν πολύ. Η ζωή του ως ενήλικας στο νότο ήταν ασύγκριτα καλύτερη, οι φίλοι του ήταν αριστοκρατικής καταγωγής, η επιτυχία του έφερε ωραία σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα, πολύ χρήμα.

Το παιδικό του όνειρο ήταν να γίνει εικαστικός, δεν σχεδίαζε να γίνει μουσικός. Η μουσική στη ζωή του προέκυψε τυχαία.

«Μετά την αποφοίτηση μετακόμισα στο Λονδίνο και βρήκα δουλειά ως αναπληρωτής καθηγητής» λέει, «έπειτα κατά κάποιον τρόπο κατευθύνθηκα προς τη μουσική. Θυμάμαι συζητούσα με τον Mark Lancaster. Όταν πήγε να δουλέψει και να ζήσει με τον Jasper Johns, μου είπε ότι ήταν πολύ πιο cool να γίνω καλλιτέχνης από ό,τι ροκ σταρ. Δεν ξέρω γιατί δεν ακολούθησα την συμβουλή του».

Αντί να αρχίσει να ζωγραφίζει, ο Ferry έμαθε μόνος του να παίζει πιάνο και άρχισε να γράφει μουσική. Μαζί με άλλους πέντε μουσικούς έφτιαξε τους Roxy Music. Ένας απ' αυτούς ήταν ο Brian Eno με τα κολάρα σαν παγόνι και το συνθεσάιζερ. Επίσης, συνεργάστηκε με τον σχεδιαστή μόδας Anthony Price για να συνδυάσει την εμφάνιση του glam rock με τολμηρούς, σοφιστικέ στίχους, καινοτόμα ηλεκτρονική μουσική και πολύ στυλιζαρισμένα φωνητικά. Το πρώτο single του συγκροτήματος, το «Virginia Pain», βγήκε το 1972. Ακολούθησαν τα «Let's Stick Together», «Do the Strand», «More Than This», «Love is the Drug», «Avalon»... Ωραία τραγούδια και μεγάλες επιτυχίες.

 

Roxy Music - Virginia Plain


Η αγάπη του για την τέχνη όμως δεν ξέφτισε ποτέ, κι επειδή δεν έκανε καριέρα ως εικαστικός, βρίσκει την τέχνη πολύ πιο γοητευτική από τη μουσική. «Η τέχνη σήμερα είναι πολύ κοινωνική, είχε δηλώσει, «πάντα πηγαίνω σε δείπνα και πρεμιέρες. Έχω αρκετούς φίλους που είναι καλλιτέχνες και έμποροι τέχνης. Είμαι περισσότερο στον κόσμο της τέχνης από ό,τι είμαι στον κόσμο της μουσικής. Είμαι πιο άνετα εκεί».

Η ευαισθησία του για τα εικαστικά τον είχε οδηγήσει σε μπελάδες κάποτε, όταν σε μια συνέντευξή του σε γερμανικό περιοδικό είχε χαρακτηρίσει τα κτίρια του Albert Speer και τις ταινίες της Leni Riefenstahl ως «όμορφα».

Οι κίτρινες εφημερίδες τον κατασπάραξαν, και αναγκάστηκε να απολογηθεί, εξηγώντας ότι τα σχόλια του παρεξηγήθηκαν και ότι δεν τους συνέδεε καθόλου με τους Ναζί, τους οποίους έβρισκε αποκρουστικούς. Η Mirror έβαλε ανακοίνωση ζητώντας συγνώμη από τους αναγνώστες της που παρεξήγησε τα λόγια του, αναφέροντας ότι όντως, δεν είχε κάνει καμία νύξη για τους Ναζί στην συνέντευξή του.


Ό,τι και αν δηλώνει, η μουσική είναι αυτή που τον έκανε σταρ. Το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ των Roxy Music έχει χαρακτηριστεί από τους κριτικούς ως ένας από τους πιο σημαντικούς δίσκους στην ιστορία της pop και της rock. Οι Roxy Music κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους άλμπουμ το 1973 με το τριπλά πλατινένιο «Avalon», που «σφράγισε» τη φήμη τους παγκοσμίως.

Από το 73 που κυκλοφόρησε το «These Foolish Things» μέχρι σήμερα, ο Bryan Ferry δεν έχει σταματήσει να κυκλοφορεί σόλο άλμπουμ. Η μεγαλύτερη προσωπική επιτυχία του ήταν με το Boys and Girls το 1985, με δύο από τα πιο γνωστά κομμάτια του, το «Slave to Love» και το «Don't Stop the Dance».

 

Bryan Ferry - Don't Stop The Dance


Η φωτογραφία στο εξώφυλλο του δεύτερου σόλο άλμπουμ του, «Another Time, Another Place», όπου φοράει άσπρο σμόκιν την ώρα του απογευματινού κοκτέιλ έγινε μία από τις εικόνες που σφράγισαν την ιστορία της pop κουλτούρας και η ερμηνεία του στο «The In Crowd» έμεινε κλασική. O Ferry και οι Roxy Music ήταν πάνω από μόδες. Δημιούργησαν τις δικές τους τάσεις και τα δικά τους trends αντί να τα ακολουθήσουν.

Το 2002 κυκλοφόρησε το «Frantic», ένα άλμπουμ που συνδυάζει πρωτότυπο υλικό και ερμηνείες τραγουδιών άλλων καλλιτεχνών. Ορισμένα από τα κομμάτια γράφτηκαν από τον Dave Stewart των Eurythmics, ενώ ένα τραγούδι («I Thought») ανέλαβε και συνέθεσε ο πρώην συνεργάτης του από τους Roxy Music, Brian Eno. Τον Σεπτέμβριο του 2006 επέστρεψε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το «Dylanesque», έναν -καλλιτεχνικό- φόρο τιμής στον Αμερικανό τραγουδιστή και συνθέτη, Bob Dylan, που πάντα θαύμαζε, αγαπούσε και σεβόταν.


Γιόρτασε τα 40 χρόνια της καριέρας του με τις επανεκτελέσεις των δικών του συνθέσεων, τις οποίες και ηχογράφησε με την 20s Jazz ορχήστρα του, The Bryan Ferry Orchestra, σε έναν instrumental δίσκο. Όταν άκουσε το «The Jazz Age», ο Baz Luhrmann ζήτησε από τον Ferry να γράψει τη μουσική για το remake της ταινίας του, «The Great Gatsby». To 2014 ο Ferry κυκλοφόρησε το 14ο σόλο άλμπουμ του, το «Avonmore», που περιέχει μία μίξη πρωτότυπων συνθέσεων, όπως τα «Soldier of Fortune» (γραμμένο μαζί με τον Johnny Marr), «Lost» και «Loop de Li», καθώς και τις διασκευές του για το «Send in the Clowns» του Stephen Sondheim και το «Johnny and Mary» του Robert Palmer.

Bryan Ferry: Ο μουσικός «που θα έπρεπε να τον κρεμάσουν ως έκθεμα στην Tate» έρχεται στο Ηρώδειο Facebook Twitter
Το 2016 ήταν μία «γεμάτη» χρονιά για τον Ferry, με παγκόσμια περιοδεία, αλλά και την κυκλοφορία του πρώτου του live σόλο άλμπουμ.

Το 2016 ήταν μία «γεμάτη» χρονιά για τον Ferry, με παγκόσμια περιοδεία, αλλά και την κυκλοφορία του πρώτου του live σόλο άλμπουμ. Ηχογραφήθηκε το 2015, κατά τη διάρκεια του Avonmore Tour, «Bryan Ferry Live 2015», το οποίο περιέχει ολόκληρο το set που παίχτηκε, σε όλες τις ημερομηνίες της περιοδείας, σε ολόκληρο τον πλανήτη! To άλμπουμ περιέχει κομμάτια από την τελευταία του δουλειά, Avonmore και τις κλασικές επιτυχίες του Bryan Ferry με τους Roxy Music.


Στα 72 του παραμένει ακμαίος και ο ίδιος «lounge lizard» που ήταν πάντα. Στο Ηρώδειο στις 11 Σεπτεμβρίου θα παρουσιάσει τις μεγάλες στιγμές του. Και έχει πολλές να θυμηθεί.

Info

Αθήνα: Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 11/9

Εισιτήρια

Άνω Διάζωμα:

Τα εισιτήρια γενικής εισόδου στο Άνω Διάζωμα κοστίζουν 49,50€

Θα διατεθεί περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων στο Άνω Διάζωμα για:

Ανέργους (με την επίδειξη κάρτας): 22€

Φοιτητές (με την επίδειξη ακαδημαϊκής ταυτότητας): 33€

Κάτω Διάζωμα:

Β' Ζώνη: 82,50€

Α' Ζώνη: 110€

Διακεκριμένη Ζώνη: 132€

Για τα ΑΜΕΑ θα υπάρξει ειδικά διαμορφωμένος χώρος στο Κάτω Διάζωμα (Τμήμα Α -Σειρές 1 & 2): 22€

*Σε όλες τις τιμές εισιτηρίων συμπεριλαμβάνεται 10% επιβάρυνση υπηρεσίας πώλησης εισιτηρίων.

**Δεν διατίθενται ηλεκτρονικά τα εισιτήρια φοιτητών, ανέργων και ΑΜΕΑ.

 

Θεσσαλονίκη: Θέατρο Δάσους, 13/9

Γενική είσοδος: 45€

Μουσική
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

30 χρόνια μετά τον θάνατό του Κερτ Κόμπειν, δημοσιεύονται για πρώτη φορά ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες του

Μουσική / 30 χρόνια μετά: Ο Κερτ, η Κόρτνεϊ και η κόρη τους σε ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες

Πριν από τριάντα χρόνια ξεκίνησε η μεταθανάτια ζωή του αυτόχειρα ροκ σταρ, κατά την οποία η φήμη, η επιρροή και το νόημα των τραγουδιών του αποκτούν όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
THE LIFO TEAM
Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Απώλειες / Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Ο Ιταλός πιανίστας που καθόρισε τον μοντερνισμό, με σειρά ηχογραφήσεων έργων των Μπετόβεν και Σοπέν που σήμερα θεωρούνται κλασικές, πέθανε στα 82 του χρόνια.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μυστήριο 100 –Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

Το «Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια» εστιάζει στα παραδοσιακά δρώμενα και τις τελετουργίες στην ελληνική μουσική και χορευτική παράδοση. Την επιστημονική και καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο Λάμπρος Λιάβας, καθηγητής Εθνομουσικολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
THE LIFO TEAM
Μια βραδιά με τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου

Μουσική / Τα τραγούδια της Σωτηρίας συγκινούν ένα νέο κοινό

Μικρές ιστορίες που κυλάνε σαν νερό, μια φωνή που πατάει στη Μπέλλου χωρίς να τη μιμείται, κόσμος που δακρύζει ή κρατάει τον ρυθμό με το πόδι του. Ένας θρύλος είναι ζωντανός μπροστά μας χάρη στη Χριστίνα Μαξούρη, στη σκηνή του ΠΛΥΦΑ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Cutthroat

Μουσική / Το νοσταλγικό ραπ των Θεσσαλονικιών Cutthroat

Μια κολεκτίβα νέων καλλιτεχνών που πιστεύει πως η προώθηση της μουσικής ήταν πιο αποτελεσματική μέσω του Myspace και όταν τα CD μοιράζονταν χέρι με χέρι μόλις κυκλοφόρησε το «Perfect Blue», ένα ραπ άλμπουμ εμπνευσμένο από τα καρτούν και τα παιχνίδια των '90s και των '00s.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
CHECK 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μουσική / 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μια κουβέντα με τον Salem Rashid Skourlis, τον ιδρυτή της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας ακραίου και ambient ηλεκτρονικού ήχου, έναν Έλληνα που ζει μεταξύ Τόκιο και Μπανγκόκ και διαπρέπει στο εξωτερικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

2 σχόλια
Hello! Δεν αναφέρεστε στη δισκάρα For Your Pleasure, το δεύτερο άλμπουμ των Roxy Music, με εξώφυλλο την Amanda Lear... Ήταν ένα άλμπουμ διαφορετικού στυλ σε σχέση σχεδόν με όλα τα επόμενα... Ακόμη, εκεί μέσα υπάρχει το τραγούδι Beauty Queen, το οποίο απ'όσο έχω παρατηρήσει, ο Bryan δεν λέει στα live του, και γενικώς είναι σαν να το έχει θάψει από τότε. Δεν ξέρω αν έχει ερωτηθεί σε κάποια συνέντευξη... Σχετικά με τις διασκευές, υπάρχουν και στο Another Time, Another Place, στο As Time Goes By (αυτό είναι ολόκληρο διασκευές), καθώς και στο άλμπουμ του για τον Gatsby (μεταξύ άλλων το Back to Black). Φυσικά, είναι τόσα τα άλμπουμ του Bryan, που τί να πρωτοπεί κανείς...