Madame Ginger: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς...»

Madame Ginger: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς...» Facebook Twitter
0

1.

Τα λεοπάρ VANS μου

Madame Ginger: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς...» Facebook Twitter

Λατρεύω το λεοπάρ και αυτά τα άνετα και στυλάτα vans-άκια μου έχουν γίνει το αγαπημένο μου παπούτσι. Τα φοράω όλη μέρα στη δουλειά, στην εξερεύνηση των γειτονιών για την ανακάλυψη των επόμενων #EatLikeALocal μυστικών, σε συναυλίες, παντού! Τα αγάπησα τόσο, που για πρώτη φορά πακετάρισα κλειστό παπούτσι στη βαλίτσα των διακοπών.

Μπορείς να τα βρεις εδώ


2.

Τα μαχαίρια μου

Madame Ginger: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς...» Facebook Twitter

Τρελαίνομαι όταν μαγειρεύω σε κουζίνες με κακά μαχαίρια. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά ένα καλό ή, μάλλον, ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι βοηθάει να μην καταστρέφεις αυτό που κόβεις και να κάνεις την προετοιμασία σου πολύ πιο γρήγορα. Δεν πιστεύω στα ακριβά μαχαίρια, προτιμώ οικονομικά, όπως αυτό του ΙΚΕΑ, τα οποία όμως τροχίζω συχνά και φροντίζω σαν τα μάτια μου.


3.

Τo serum ματιών με καφεΐνη της Ordinary

Madame Ginger: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς...» Facebook Twitter

Απλώνω 2 σταγόνες σε κάθε μάτι, κάνω ένα γρήγορο μασαζάκι και είμαι πανέτοιμη για γύρισμα με αυτόν τον θαυματουργό ορό ματιών της Ordinary. Γενικώς, χρησιμοποιώ εταιρείες των οποίων τα προϊόντα είναι πολύ οικονομικά (6,50 ευρώ το serum καφεΐνης) –πράγμα σπάνιο για τέτοιου επιπέδου καλλυντικά, αλλά η εταιρεία το καταφέρνει μειώνοντας το περιττό branding και marketing–, ενώ ταυτόχρονα είναι τρομερά ποιοτικά. Επιπλέον, δεν κάνουν πειράματα σε ζώα και δεν έχουν parabens και sulphates.


4.

Το ΜacΒook Air

Madame Ginger: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς...» Facebook Twitter

«Once you go Mac, you never go back» φάση. Από τότε που το γύρισα από τα Windows, εγώ και το Μac μου είμαστε αχώριστοι, αφού εκεί βρίσκεται όλο μου το βιος, δηλαδή η δουλειά μου. Είναι γρήγορο, πολύ απλό στη χρήση και έρχεται μαζί μου κυριολεκτικά παντού, στα ραντεβού, στα ταξίδια, στις διακοπές, γιατί από κει ποστάρω τα άρθρα μου, τα βίντεό μου στο YouTube κ.λπ. Μεγάλος έρωτας!

5.

To '90s boyfriend jean μου

Madame Ginger: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς...» Facebook Twitter

Από τότε που ανακάλυψα τα jeans της American Eagle, φόρεσα και κάτι άλλο εκτός από το 501 μου. Μου αρέσουν γενικά τα ρούχα τους γιατί είναι σε κανονικά μεγέθη και κανονικές τιμές, αλλά έχω μεγάλη αδυναμία στο '90s boyfriend τους, το οποίο έχω πάρει σε όλα τα χρώματα και εννοείται τα έχω λιώσει.


6.

Τη θεραπεία μαλλιών Grown Alchemist

Madame Ginger: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς...» Facebook Twitter

Βαριέμαι τις ατελείωτες ώρες στο κομμωτήριο, οπότε προσπαθώ να φροντίζω τα μαλλιά μου όσο μπορώ στο σπίτι. Το Smoothing Hair Treatment της Grown Alchemist τα επιδιορθώνει, τα αφήνει απαλά, σταματάει το ενοχλητικό φριζάρισμα και επιπλέον είναι βιολογικό και vegan (δηλαδή δεν περιέχει ζωικά προϊόντα και η εταιρεία δεν κάνει πειράματα σε ζώα).

7.

Τη FOOD ME HARD tote bag μου

Θα μπορούσα να πω ότι έχω συλλογή από tote bags (αν όχι εμμονή), αφού έχω άπειρες στο σπίτι, άλλες τόσες στο στούντιο, κάποιες στο αμάξι και μία διπλωμένη μέσα στην κανονική μου τσάντα. Με αυτές κουβαλάω τα πάντα, από τα ψώνια μέχρι τα άπλυτα και το λάπτοπ μου. Η αδυναμία μου όμως είναι οι FOOD ME HARD tote που φτιάξαμε για το Madame Ginger και θα τις βρείτε σύντομα στο e-shop που θα λανσάρουμε τέλη Οκτώβρη. 


MadameGinger.com

Μόδα & Στυλ
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Roberto Cavalli (1940-2024): Ο σχεδιαστής που ταύτισε την υπερβολή με την επιτυχία

Μόδα & Στυλ / Roberto Cavalli (1940-2024): Ο σχεδιαστής που ταύτισε την υπερβολή με την επιτυχία

Πλασαρίστηκε σαν ροκ σταρ και αγάπησε όσοι λίγοι designers τις γυναίκες. Ο Ιταλός δημιουργός έφυγε από τη ζωή στα 83 του, αφήνοντας πίσω του ένα εξεζητημένο σύννεφο από aninal prints, σέξι εμπριμέ και ένα «εγχειρίδιο» για το πώς ένας σχεδιαστής μπορεί να είναι πιο αναγνωρίσιμος από τη μόδα που παράγει.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Μνους: Ένα ανεξάρτητο αθηναϊκό brand επαναλανσάρει τη σωβρακοφανέλα

Μόδα & Στυλ / Μνους: Ένα ανεξάρτητο αθηναϊκό brand επαναλανσάρει τη σωβρακοφανέλα

Λαμβάνοντας υπόψη τους τη μοναδικότητα του κάθε σωματότυπου και επηρεασμένες από την προσωπική τους ανάγκη για άνεση, δύο νέες γυναίκες δημιουργούν ποιοτικά εσώρουχα που δεν προορίζονται μόνο για να κρύβονται κάτω από τα ρούχα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μισέλ Λαμί: Ένα ατόφια εκκεντρικό πρόσωπο της μόδας και της τέχνης

Μόδα & Στυλ / Μισέλ Λαμί: Ένα ατόφια εκκεντρικό πρόσωπο της μόδας και της τέχνης

Επιχειρηματίας, οραματίστρια, style icon, αρχηγός συγκροτήματος, επιμελήτρια εκθέσεων. Μια γυναίκα ασταμάτητη στα 80 της χρόνια που ο τίτλος της «μούσας του Ρικ Όουενς» την αδικεί.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ριάνα Κούνου

Οι Αθηναίοι / Ριάννα Κούνου: «Τους βλέπεις όλους να φοράνε μαύρα γιατί φοβούνται να ξεχωρίσουν»

Η σχεδιάστρια πίσω από το πολυτελές και ανερχόμενο brand Rianna+Nina, που έμαθε κάποτε στην Αθήνα τι πάει να πει «designer vintage», έχει μια περιπετειώδη ζωή να αφηγηθεί. Και όσο της αρέσει να είναι ανώνυμη στο Βερολίνο όπου ζει, τόσο απολαμβάνει το να κάθεται στην Ηροδότου στο Κολωνάκι και να τους χαιρετάει όλους.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
O ροζ πλανήτης των Karavan στη Σκούφου μεγάλωσε

Μόδα & Στυλ / O ροζ πλανήτης των Karavan στη Σκούφου μεγάλωσε

Το φυσικό κατάστημα του πιο πετυχημένου αθηναϊκού brand με ρούχα επεκτάθηκε, έχει συγκεντρώσει μέσα του όλες εκείνες τις αναφορές που το έφεραν μέχρι το σήμερα, ενώ θα είναι και το μοναδικό μέρος όπου θα μπορούμε να δοκιμάζουμε και να ψωνίζουμε όσα bold κομμάτια έχουν να μας προτείνουν. Karavan girls, έχουμε μπροστά μας ένα καλοκαίρι όλο χρώμα και patterns.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ο Pierpaolo Piccioli δεν μένει πια στον Valentino

Μόδα & Στυλ / Ο Pierpaolo Piccioli δεν μένει πια στον Valentino

Με μια παρακαταθήκη που μοιάζει με κινηματογραφικό ρομάντζο, τυλιγμένη σε απρόσμενες παλέτες, τρεμάμενα μποά και πληθωρικούς όγκους, ο επί 25 χρόνια καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Valentino αποχώρησε από τη θέση του, μιλώντας για όνειρα υφασμένα με αγάπη.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Τι πήγε λάθος με τις ενδυμασίες της Μαίρης Κατράντζου; Όλα.

Μόδα & Στυλ / Τι πήγε λάθος με τις ενδυμασίες της Μαίρης Κατράντζου; Όλα.

Aυτές οι ενδυμασίες, που δεν είναι στολές ούτε κοστούμια θεάτρου, ήταν διακριτικές και «έκαναν τη δουλειά», υπηρετούσαν μια τελετή που συμβαίνει κάθε τέσσερα χρόνια για μία ώρα και τέλος, την ξεχνάμε. Δεν είχαν απασχολήσει κανέναν μας, μέχρι τώρα τουλάχιστον.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ