8 κινηματογραφικές διακοπές που πήγαν εντελώς στραβά

8 κινηματογραφικές διακοπές που πήγαν εντελώς στραβά Facebook Twitter
«Μεσοκαλόκαιρο» του Άρι Άρτσερ (2019)
0

Στην ταινία The Rental (2020), που προβάλλεται αυτές τις μέρες στα αμερικανικά drive-in και ξεκινά να παίζεται στις ελληνικές αίθουσες στις 6 Αυγούστου, δύο ζευγάρια νοικιάζουν ένα σπίτι στην εξοχή μέσω Αirbnb για να διαπιστώσουν πως υπάρχουν σ' αυτό εγκατεστημένες κάμερες που τους παρακολουθούν. Κι αυτό είναι μονάχα η αρχή ενός Σαββατοκύριακου, ανεμελιάς αρχικά, που εξελίσσεται σε Σαββατοκύριακο τρόμου.

Το μοτίβο των διακοπών που πηγαίνουν στραβά είναι σύνηθες στο σινεμά, ειδικότερα στο σινεμά τρόμου. Αντλεί τη δυναμική του από τον κοινό (και πραγματικό) φόβο απώλειας του ελέγχου και από την επικράτηση του χάους σε βάρος του όποιου σχεδιασμού.


Ιδού, λοιπόν, μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα κινηματογραφικών ταινιών, όπου ο προγραμματισμός των ηρώων πήγε περίπατο.

Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά

(The man who knew too much, 1956)

του Άλφρεντ Χίτσκοκ

8 κινηματογραφικές διακοπές που πήγαν εντελώς στραβά Facebook Twitter

Ριμέικ της ομώνυμης ταινίας του Χίτσκοκ από τον ίδιο, όπου ζεύγος Αμερικανών τουριστών πηγαίνει ταξίδι στο Μαρόκο μαζί με το βλαστάρι του, το οποίο θα πέσει θύμα απαγωγής. Για να το ανακτήσουν, θα μπλέξουν σε μια ιστορία κατασκοπείας, θα «ξυπνήσουν» στον πραγματικό, επικίνδυνο κόσμο, όπου ο έλεγχος της κατάστασης είναι πρακτικά αδύνατος, με τον άνδρα της οικογένειας να ενηλικιώνεται, αποδεχόμενος τις ευθύνες του ως πατρός και συζύγου. Tυπική ψυχαγωγία υψίστης ποιότητος διά χειρός Χίτσκοκ, ο οποίος μπορεί να αντλήσει σασπένς ακόμα και από μια παρτιτούρα – βλέπε τη θρυλική σκηνή στο Albert Hall.

Η Πισίνα

(La Piscine, 1969)

του Ζακ Ντερέ

8 κινηματογραφικές διακοπές που πήγαν εντελώς στραβά Facebook Twitter

O Ζαν-Πολ και η Μαριάν περνούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές στη γαλλική Ριβιέρα, σε μια έπαυλη εξοπλισμένη με την πισίνα του τίτλου. Ο ερχομός του πρώην εραστή της Μαριάν και της κόρης του θα διαταράξει τις ισορροπίες. Τον ερωτισμό και τη ραστώνη του πρώτου ημιώρου διαδέχονται η ζήλια, τα (όχι και τόσο) κρυφά πάθη και ο ανταγωνισμός. Η βία είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει κι όταν αυτό συμβαίνει, η αστυνομική προδικασία έχει την πρωτοκαθεδρία. Σχόλιο για την εγωκεντρική μεγαλοαστική τάξη και μαγνητισμός στα όρια του ποινικού αδικήματος από το πρωταγωνιστικό κουαρτέτο σε μια ταινία ιδανικά πλασμένη για θερινές προβολές.

Long Weekend

(1978)

του Κόλιν Ίγκλστοουν

8 κινηματογραφικές διακοπές που πήγαν εντελώς στραβά Facebook Twitter

Ζευγάρι πηγαίνει για κάμπινγκ σε ερημική παραλία, αψηφά τη φύση, συχνά με τον πλέον βάναυσο τρόπο, κι εκείνη εκδικείται –σωστά μαντέψατε– με τον πλέον βάναυσο τρόπο επίσης. Υπόδειγμα ατμόσφαιρας, με την απειλή να παραμένει απροσδιόριστη στο μεγαλύτερο μέρος της, σε μια cult δημιουργία αυστραλιανής προέλευσης που αναβίωσε λίγο μετά το 2000. Η δημοφιλία της την οδήγησε σε ένα κάκιστο ριμέικ με τον Τζιμ Καβίζελ. Είναι ανοιχτή (και) σε ιδιαίτερα συντηρητικές αναγνώσεις, αν αναλογιστείς τι άλλο λογαριάζει ως έγκλημα απέναντι στη φύση, σε κάθε περίπτωση, όμως, συνιστά επιβεβλημένη προβολή για τους φίλους του σινεμά τρόμου.

Frantic

(1988)

του Ρομάν Πολάνσκι

 

H ατμοσφαιρική μουσική του Ένιο Μορικόνε

Γιατρός επισκέπτεται μετά της συζύγου του το Παρίσι χρόνια μετά το πρώτο τους παθιασμένο ταξίδι εκεί, μπαίνει για ντους και, όταν βγαίνει, εκείνη έχει εξαφανιστεί. Το προσωπικό του ξενοδοχείου και οι Αρχές απαντούν αδιάφορα στις εκκλήσεις του για βοήθεια κι έτσι την αναζητά μόνος, μπλέκοντας σε μια ιστορία που περιλαμβάνει ναρκωτικά, κατασκοπεία, διεθνή τρομοκρατία και μια σέξι νεαρή. Το ψυχολογικό θρίλερ του Ρομάν Πολάνσκι με την ατμοσφαιρικη μουσική του Ένιο Μορικόνε μπορεί να διαβαστεί και σαν μια φαντασιωτική, εφιαλτικά ερωτική (ή ερωτικά εφιαλτική) περιπλάνηση του ήρωα, όχι πολύ μακριά από εκείνη του Τομ Κρουζ στο Eyes Wide Shut.

Wolf Creek

(2005)

του Γκρεγκ ΜακΛίν

8 κινηματογραφικές διακοπές που πήγαν εντελώς στραβά Facebook Twitter

Στην παράδοση του αυστραλιανού νέου κύματος των '70s, που παρουσίασε το αυστραλιανό τοπίο ως μια αφιλόξενη περιοχή, γεμάτη κινδύνους έτοιμους να καταρρίψουν την ψευδαίσθηση υπεροχής του Δυτικού ανθρώπου, ο Γκρεγκ ΜακΛίν επιφύλαξε σε τρεις περιπλανώμενους τουρίστες τη χειρότερη δυνατή μοίρα, τοποθετώντας στο διάβα τους έναν από τους σαδιστικότερους δολοφόνους που έχουμε δει στο πανί – ειδικά αυτό που κάνει στη σπονδυλική στήλη ενός και το ηχητικό εφέ που το συνοδεύει δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ. Aκολούθησε ένα μετριότατο σίκουελ και μια τηλεοπτική σειρά που πέρασε και δεν ακούμπησε, ενώ ο ίδιος ο ΜακΛίν δεν έκανε την καριέρα που αναμέναμε.

Tο μικρό σπίτι στο δάσος

(The cabin in the woods, 2011)

του Ντρου Γκόνταρντ

8 κινηματογραφικές διακοπές που πήγαν εντελώς στραβά Facebook Twitter

Πέντε φίλοι –αρχέτυπα που συναντούμε σε ανάλογες ταινίες τρόμου– κανονίζουν εκδρομή αναψυχής στο «μικρό σπίτι στο δάσος» του τίτλου και ανακαλύπτουν την τρομακτική, αιματοβαμμένη αλήθεια πίσω από αυτό. Την ηθελημένα συμβατική εισαγωγή ακολουθεί μια απολαυστική, meta-αποδόμηση του είδους του τρόμου, η οποία τα βάζει με τα κλισέ του είδους αλλά και με το ίδιο το κοινό σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του σινεμά του φανταστικού την περασμένη δεκαετία. O Ντρου Γκόνταρντ επιχείρησε, δύο χρόνια πριν, να κάνει κάτι αντίστοιχο με το ταραντινικό σινεμά στο Bad times at the El Royale, με το αποτέλεσμα να είναι επιεικώς μέτριο.

Το παιχνίδι του Τζέραλντ

(Gerald's Game, 2017)

του Μάικ Φλάναγκαν

8 κινηματογραφικές διακοπές που πήγαν εντελώς στραβά Facebook Twitter

To ερωτικό διήμερο που σχεδίαζαν η Τζέσι και ο Τζέραλντ στο απομονωμένο εξοχικό τους στη λίμνη παίρνει εφιαλτική τροπή όταν αυτός παθαίνει ανακοπή και πεθαίνει, μ' εκείνη να βρίσκεται δεμένη με χειροπέδες στο κρεβάτι. Ο Μάικ Φλάναγκαν μοιάζει να παίρνει τη σκυτάλη από τους Ρομπ Ράινερ και Φρανκ Ντάραμποντ στον ρόλο του «επίσημου κινηματογραφικού διασκευαστή» των γραπτών του Στίβεν Κινγκ σε μια ταινία με αρκετή αγωνία, μετρημένα και αποτελεσματικά jump scares και μια γραφική σκηνή, την οποία παρακολουθείς μέσα από τις χαραμάδες των δαχτύλων. Όλα καλά μέχρι το απαράδεκτο τελευταίο πεντάλεπτο που, όπως σκωπτικά έγραφε ένας φίλος, είναι λες και το σκαρφίστηκε ο «Κούτζο, το βρομόσκυλο».

Μεσοκαλόκαιρο

(Midsommar, 2019)

του Άρι Άστερ

 

Παρέα Αμερικανών, που δεν έχει δει ποτέ της φιλμ παγανιστικού τρόμου, προγραμματίζει ειδυλλιακή εκδρομή σε ένα σουηδικό χωριό για να γιορτάσουν το θερινό ηλιοστάσιο. Περιττό να πούμε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά – όσοι είδαν το ντεμπούτο του Άρι Άστερ, το Hereditary, μπορούν να φανταστούν πόσο άσχημα μπορεί να πάνε, σε μια ταινία που με αυθάδεια τοποθετεί το κρεσέντο της στη μέση και από εκείνο το σημείο κι έπειτα μοιάζει να ξεχνά το φρένο. Ο υπογράφων εξακολουθεί να έχει θέμα με την ηθική της εικονογραφίας του Άστερ –δεν μπορεί π.χ. να καμώνεσαι πως παίρνεις στα σοβαρά τον θρήνο του ήρωα και να χρησιμοποιείς κατ' αυτόν τον τρόπο το πτώμα του ανθρώπου που έχασε–, αλλά το ταλέντο του σε επίπεδο ελέγχου πάνω στο υλικό του είναι αδιαμφισβήτητο.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Army of Lovers», όπως «Στρατός Εραστών»

Οθόνες / «Army of Lovers»: Μια ταινία για τα ζευγάρια εραστών του Ιερού Λόχου

Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος εξηγεί πώς αποφάσισε να θίξει ένα θέμα που για αιώνες θεωρείται ταμπού: τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και στο πεδίο της μάχης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Pulp Fiction / Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Mε αφορμή την βιογραφία του που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, ανατρέχουμε στη ζωή και την καριέρα του κορυφαίου σταρ, που προσπάθησε πολύ να αποφύγει τη διασημότητα, αλλά, ευτυχώς για εμάς, απέτυχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ