Δεδομένου του πόσο απασχολεί την επιτροπή των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου η χρονική διάρκεια της τελετής απονομής των Όσκαρ κάθε Φλεβάρη, θα έπρεπε να έχουν δώσει προ πολλού ένα βραβείο στον Ντέιβιντ Λιντς. Στα χθεσινά Βραβεία Governors – την παράπλευρη ειδική τελετή τιμητικής επιβράβευσης «έργου ζωής» και ανθρωπιστικής προσφοράς – ο μεγάλος σκηνοθέτης έλαβε το πρώτο Όσκαρ στην καριέρα του και ο λόγος του υπήρξε υποδειγματικά λιτός και σύντομος. «Ευχαριστώ την Ακαδημία και όλους όσους με βοήθησαν στην πορεία μου», είπε απλά, πριν απευθυνθεί προς το ίδιο το αγαλματίδιο: «Έχεις πολύ ωραίο πρόσωπο. Καληνύχτα».
Ο 73χρονος σκηνοθέτης – προσωπικότητα με τιτάνια επίδραση στο σύγχρονο κινηματογράφο – έχει υπάρξει τέσσερις φορές υποψήφιος στην καριέρα του και την μία από τις φορές που έχασε το βραβείο, είχε συλληφθεί από την κάμερα να τον συλλυπείται ένα άλλος αιώνιος χαμένος στις επίσημες τελετής απονομής των Όσκαρ, ο Ρόμπερτ Όλτμαν, ο οποίος επίσης παρέλαβε το τιμητικό βραβείο «της παρηγοριάς» το 2006, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του. Για πολλά χρόνια, το τιμητικό βραβείο λειτουργούσε ως καθυστερημένη αναγνώριση του έργου σημαντικών δημιουργών που δεν νίκησαν ποτέ στον επίσημο συναγωνισμό, αλλά τα φετινά Βραβεία Governor έμοιαζαν ιδιαιτέρως προσανατολισμένα στην διόρθωση αδικιών και λαθών του παρελθόντος εκ μέρους της Ακαδημίας.
Για πολλά χρόνια, το τιμητικό βραβείο λειτουργούσε ως καθυστερημένη αναγνώριση του έργου σημαντικών δημιουργών που δεν νίκησαν ποτέ στον επίσημο συναγωνισμό, αλλά τα φετινά Βραβεία Governor έμοιαζαν ιδιαιτέρως προσανατολισμένα στην διόρθωση αδικιών και λαθών του παρελθόντος εκ μέρους της Ακαδημίας.
Μέχρι και πριν μια δεκαετία, το τιμητικό Όσκαρ αποτελούσε τμήμα της επίσημης τελετής του Φεβρουαρίου. Ήταν το επιβλητικό κομμάτι της μετάδοσης και περιλάμβανε μια μακρά εισαγωγή, ένα βίντεο με αποσπάσματα από το έργο του τιμώμενου προσώπου και συχνά μια φλύαρη, ασυνάρτητη και φορτισμένη συγκινησιακά ομιλία του υπερήλικα συνήθως νικητή. Υπήρξαν και κάποιες εξαιρέσεις σ' αυτόν τον κανόνα, όπως η περίπτωση του Άλφρεντ Χίτσκοκ που δεν είχε πάρει κανένα Όσκαρ πριν το τιμητικό βραβείο του 1968, και όταν ανέβηκε στη σκηνή να το παραλάβει είπε απλά «Ευχαριστώ». Το 2009 όμως, ο προβληματισμός της επιτροπής σχετικά με τη μακρά διάρκεια της τελετής, οδήγησε στη δημιουργία των Βραβείων Governors, της τελετής που γίνεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στο Grand Ballroom του Hollywood and Highland Center και δεν μεταδίδεται τηλεοπτικά.
Η άλλη σπουδαία μορφή της έβδομης τέχνης που τιμήθηκε φέτος με το τιμητικό Όσκαρ είναι η 91χρονη σκηνοθέτρια Λίνα Βερτμίλερ, η πρώτη γυναίκα που είχε κερδίσει υποψηφιότητα για το Όσκαρ σκηνοθεσίας το 1976 για την ταινία της «Επτά καλλονές», αλλά είχε χάσει τότε από τον σκηνοθέτη του πρώτου "Rocky", Τζον Αβίλντσεν. Η Βερτμίλερ, η οποία εκφώνησε τον λόγο της στα ιταλικά – τον ρόλο της μεταφράστριας ανέλαβε η Ιζαμπέλα Ροσελίνι – αστειεύτηκε ότι έχει φτάσει η στιγμή να δημιουργηθεί μια θηλυκή εκδοχή του αγαλματίδιου.
«Θα ήθελε να πάρει το όνομα 'Άννα'», είπε εκ μέρους της Βερτμίλερ η Ροσελίνι. «Γυναίκες στην αίθουσα, φωνάξτε παρακαλώ όλες μαζί: 'Θέλουμε την Άννα, τον θηλυκό Όσκαρ!».
Το βραβείο στην Βερτμίλερ παραδόθηκε από την Τζέιν Κάμπιον και την Γκρέτα Γκρέτα Γκέργουιγκ – οι τρεις τους, μαζί με την Σοφία Κόπολα και την Κάθριν Μπίγκελοου, παραμένουν οι μοναδικές γυναίκες που έχουν κερδίσει υποψηφιότητα για το Όσκαρ σκηνοθεσίας (η Μπίγκελοου είναι η μοναδική νικήτρια, to 2010 με το "The Hurt Locker"). «Πώς διορθώνεις τις αδικίες αιώνων πατριαρχικής κυριαρχίας;» ρώτησε η Κάμπιον παραδίδοντας το βραβείο, για να δώσει η ίδια την απάντηση: «Ξεκινώντας από την Λίνα Βερτμίλερ».
Με στοιχεία από το Atlantic.
