Καταρχάς δεν υπάρχει κανένας λόγος να (ψευτο) θίγεσαι. Σχολίασα τον τρόπο σκέψης σου έτσι όπως αυτός αναδεικνυεται από τα προηγούμενα σχόλια σου στη συγκεκριμένη δημοσίευση. Δεν σε έκρινα ως άνθρωπο. Ήμουν πολύ ακριβής νομίζω. Χαρακτήρισα ανδροκεντρικη τη σκέψη σου ως προς το θέμα του άβατου. Για να είμαστε ακριβείς, δεν μου ζητείται να μην τους ενοχλήσω απλώς. Μου απαγορεύεται να πατήσω το πόδι μου στο Άγιο όρος. Όχι να μην διανυκτερευσω σε ανδρική μονή, ούτε να μην έρθω σε επαφή μαζί τους μην τυχόν και έρθουν σε πειρασμό. Να μην πατήσω καν το πόδι μου σε μια τεράστια έκταση της ελληνικής επικράτειας. Ένα ολόκληρο πόδι της Χαλκιδικής, το οποίο μπορούν να επισκεφθούν Έλληνες και ξένοι, με μόνη προϋπόθεση ότι είναι πεοφοροι, αλλά όχι οι Ελληνίδες. Αν εγώ θελήσω τη Δευτέρα να ξεκινήσω νηστεία, είναι καθαρά δικό μου θέμα και οι γύρω μου οφείλουν να το σεβαστούν. Αν όμως διώξω όλους τους άνδρες συναδέλφους από το γραφείο, για να μην μπω σε πειρασμό, αυτό θα είναι κάτι παράλογο. Δεν θα είναι πια η νηστεία προσωπική μου υπόθεση, θα έχει δυσμενείς συνέπειες σε άλλους, οι οποίοι θα έχουν κάθε δίκιο να διαμαρτυρηθουν. Η επιδίωξη του τρίτου στην οποία αναφέρεσαι, υλοποιείται μέσω μιας απαγόρευσης που επιβάλλεται σε εμένα και σε όλες τις υπόλοιπες γυναίκες αυτού του κόσμου, ακόμα και στις μοναχές, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Δεν είναι μια απλή επιδίωξη που οφείλουμε να σεβαστούμε. Η λογική των περιορισμών στις γυναίκες για να μην μπουν σε πειρασμό οι άνδρες, είναι αυτή στην οποία στηρίζεται η επιβολή της μπουρκας στις χώρες του ισλάμ. Είναι η ίδια ακριβώς λογική που οδηγεί σε πολύ πιο ακραίες συνέπειες. Αν οι ίδιοι έχουν επιλέξει έναν τρόπο ζωής, όπως λες, ας βρουν έναν τρόπο να τον ακολουθήσουν που δεν θα περιλαμβάνει απαγορεύσεις στο μισό του πληθυσμού. Ας πάνε σε καμία καλύβα στο βουνό να μείνουν απομονωμένοι, όχι σε μια τόσο μεγάλη έκταση όσο ένα ολόκληρο πόδι της Χαλκιδικής. Ποσώς με ενδιαφέρει τι θα βρουν να κάνουν. Αν και κατά τη δική μου άποψη, το να μην υποκύπτει κανείς σε πειρασμούς επειδή δεν έρχεται σε επαφή μαζί τους, έχει μηδαμινή αξία. Το γεγονός ότι ο θεσμός του άβατου έχει μια χιλιετία ζωής χρησιμοποιείται συχνά από τους υποστηρικτές του ως επιχείρημα. Το βρίσκω ανόητο. Το άβατο απηχεί αντιλήψεις του 1054. Το ότι τον ανεχόμαστε ακόμα είναι αξιοθρήνητο και αποδεικνύει πόσο οπισθοδρομικες είναι οι κρατούσες στην ελληνική κοινωνία αντιλήψεις.
