28 Φεβ 1999 / ΝΥ Ταιμς - Μηπως το νερο, εξηγει εν μερει την τουρκικη συμπεριφορα...32 δισεκατομμυρια δολαρια - 20-χρονο αρθρο στους Τα'ι'μς - και ΚΑΝΕΙΣ δε μιλαει. Γιατι κανεις δε μιλαει για το νοτιοανατολικο προτζεκτ "Ανατολια";The New York Times February 28, 1999Turkey is spending $32 billion for the huge Southeast Anatolia Project, a complex of 22 dams and 19 hydroelectric plantsTHE capture this month of the Kurdish guerrilla leader Abdullah Ocalan has focused new attention on the war he has waged against the Turkish army for 14 years. In recruiting fighters and supporters, Mr. Ocalan has fed on the resentment many Kurds feel for what they consider the Government's unjust discrimination against them. But he could never have built such a potent force without great amounts of help from other countries.There are many reasons why Mr. Ocalan found foreign supporters for his bloody rebellion against Turkish rule, and why Turkey has resisted his rebellion so fiercely. Some are to be found in history, others in psychology, and still others in geopolitics.Lurking behind them all, however, is water.For more than a decade until last October, Mr. Ocalan lived semi-clandestinely in Syria, and the Syrian Government gave him money, arms and political cover. Iraq also helped him, allowing him to build bases along the Iraqi-Turkish border. Neither Syria nor Iraq were embracing his cause out of any love for Kurds; on the contrary, governments in both countries have fiercely repressed their own Kurdish populations.But Syria and Iraq want water from rivers that spring from Turkish soil. Turkey has given them what it considers ample amounts of water, but rejects what it calls their ''unacceptable claims.'' They have supported Mr. Ocalan's fighters as a way of applying pressure on Turkey to give them more water.The Tigris and Euphrates Rivers created the ''Fertile Crescent'' where some of the first civilizations emerged. Today they are immensely important resources, politically as well as geographically. Through a system of dams in its southeastern provinces, Turkey controls their flow and is determined not to give up its control. That is one important reason that Turkish leaders have so resolutely refused to grant any autonomy to the Kurdish region, which straddles both rivers.Few if any countries understand the growing importance of water as fully as Turkey does. In one of the world's largest public works undertakings, Turkey is spending $32 billion for the huge Southeast Anatolia Project, a complex of 22 dams and 19 hydroelectric plants. Its centerpiece, the Ataturk Dam on the Euphrates River, is already completed. In the reservoir that has built up behind the dam, sailing and swimming competitions are being held on a spot where for centuries there was little more than desert.When the project is completed, perhaps in the next decade, it is expected to increase the amount of irrigated land in Turkey by 40 percent and provide one-fourth of the country's electric power needs. Planners hope this can improve the standard of living of six million of Turkey's poorest people, most of them Kurds, and thus undercut the appeal of revolutionary separatism. It will also deprive Syria and Iraq of resources those countries believe they need -- resources that Turkey fears might ultimately be used in anti-Turkish causes.The region of Turkey where Kurds predominate is more or less the same region covered by the Southeast Anatolia Project, encompassing an area about the size of Austria. Giving that region autonomy by placing it under Kurdish self-rule could weaken the central Government's control over the water resource that it recognizes as a keystone of its future power.In other ways also, Turkish leaders are using their water as a tool of foreign as well as domestic policy. Among their most ambitious new projects is one to build a 50-mile undersea pipeline to carry water from Turkey to the parched Turkish enclave on northern Cyprus. The pipeline will carry more water than northern Cyprus can use, and foreign mediators like Richard C. Holbrooke, deeply frustrated by their inability to break the political deadlock on Cyprus, are hoping that the excess water can be sold to the ethnic Greek republic on the southern part of the island as a way of promoting peace.It is no accident that President Suleyman Demirel of Turkey is a water engineer by profession and entered public life as director of the State Waterworks Administration. His background and that of his classmate in engineering school, the late President Turgut Ozal, have done much to make Turkey so water conscious. Both men vigorously supported the Southeast Anatolia Project in the 1980's even though Western countries including the United States refused to provide loans or credits for it because they did not want to alienate Arab countries.ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑΣ( ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΣΕ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ Η ΕΛΛΑΔΑ….)One of the most important developments in the Middle East in the last 20 years has been the emergence of a strong partnership between Turkey and Israel. Both countries have much to gain from it; for Israel water is among the greatest potential benefits. Israel is thirsting for water, and Turkey is overflowing with it. Intensive studies are now under way to see whether tankers, pipelines or other means can be used to send Turkey's water to its new Israeli friends. Not coincidentally, the basis for the Turkey-Israel partnership was laid when Mr. Demirel headed the Turkish Government and another water engineer, Yitzhak Rabin, was in power in Israel. ''If we solve every other problem in the Middle East but do not satisfactorily resolve the water problem, our region will explode,'' Mr. Rabin once said. Other Middle Eastern leaders have agreed. The late King Hussein of Jordan asserted that conflicts over water ''could drive nations of the region to war.''Turkey may be the world's most water-conscious country, and the Middle East the region where water issues are most urgent. But competition for water, and for the power that control of water represents, is intensifying from Africa and Central Asia to Los Angeles and the Everglades. ''The world's population of 5.9 billion will double in the next 40 to 90 years,'' former Senator Paul Simon has written in a new book titled ''Tapped Out'' that examines global water problems. ''Our water supply, however, is constant,'' he wrote, as ''per capita water consumption is rising twice as fast as the world's population. You do not have to be an Einstein to understand that we are headed toward a potential calamity.''COUNTRIES that control water are likely to be the big winners of the future. Turkey is among them. Its policies have for years been shaped by a desire to use water to achieve political aims, and the policies are beginning to pay off.''Water has been used as a means of pressure, for example the Syrians sponsoring Kurdish separatism because they want more water,'' said Ishak Alaton, a visionary Turkish businessman whose company has won the contract to build the water pipeline to Cyprus and is conducting a feasibility study for a pipeline to Israel. ''It can also be used for peace, as we are hoping in Cyprus. You can't overstate its importance. I firmly believe that just as the 20th century was the century of oil, the 21st century will be the century of water.''Why They FightThe Kurdish rebellion in Turkey is often presented as one phase of a fight to reclaim and ancient national history that has been thwarted only by arbitrary lines drawn on a map by outside powers.Turkey, however, sees it differently. Water is power. Turkey has it in abundance. It's neighbors, by and large, do not. And Turkey can turn the spigot on and off for two of it's most important neighbors, Syria and Iraq, through a system of dams in the Kurdish parts of eastern Turkey where the Tigris and Euphrates Rivers rise.These are the rivers, that, since before biblical times, have been able to transform desert lands into life-giving farmland. And the power that controlling the water bestows is something that Turkey is not prepared to give up, Kurdish insurrection or no.ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΑΣΕ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ ΣΤΟ ΝΑ'Ι'ΡΟΜΠΙ ΤΗΣ ΚΕΝΥΑΣ ΤΕΛΗ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1998 Ενα επιπροσθετο προβλημα δημιουργηθηκε στον Χαλεβι, τον αρχηγο της Μοσαντ,οταν ειχε επικυρωσει σχεδιο να δολοφονηθει ο Σανταμ καθως επισκεφτοταν μια ερωμενη του, αλλα το πλανο διερευσε σε εναν ισραηλινο δημοσιογραφο και ακυρωθηκε.Ο Νετανιαχου το εμαθε οταν ο ιδιος δημοσιογραφος τον πηρε τηλεφωνο να του ζητησει καποιο σχολιο. Για βδομαδες ο Νετανιαχου απεφευγε να τον δει, αλλα στα τελη Νοεμβριου του 98, ο τουρκος πρωθυπουργος Μπουλετ Ετσεβιτ τηλεφωνει στο Νετανιαχου να τον ρωτησει αν γινοταν η Μοσαντ να βοηθησει να πιαστει ο κουρδος Οτσαλαν. Για πανω απο εικοσι χρονια το κουρδικο εργατικο κομμα - με αρχηγο τον Οτσαλαν - πολεμουσε να αποκτησει αυτονομια για τα 12 εκατομμυρια κουρδων που ζουν στον τουρκικο νοτο, μια μειονοτητα διχως δικαιωματα οπως εκπαιδευση 'η το να μιλα την μητρικη της γλωσσα.Ο Οτσαλαν ηταν ενας ηγετης σεβαστος και αγαπητος. Ο λαος του τον λατρευε με παθος για τις ομιλιες του και τη ζωη που ειχε ζησει.Εκεινο το Νοεμβριο - αφου ειχε φυγαδευτει απο τη Ρωσια - ειχε καταληξει στη Ρωμη. Η ιταλικη κυβερνηση ειχε αρνηθει την εκδοση του στην Τουρκια ταυτοχρονα ομως και να του δωσει πολιτικο ασυλο. Νωριτερα ειχε συλληφθει στη Γερμανια με την κατηγορια οτι ταξιδευε με ψευτικο διαβατηριο. Αφεθηκε ελευθερος απο τη Βοννη και δεν εκδοθηκε στην Τουρκια γιατι φοβηθηκαν οι γερμανοι εξεγερση απο πλευρας κουρδικων κοινοτητων στη Γερμανια.Εκεινη τη στιγμη ο τουρκος πρωθυπουργος τηλεφωνει στον Νετανιαχου.Για το Ισραηλ, η στενη σχεση που ειχε με την Τουρκια ηταν βασικος παραγοντας για τη στρατηγικη και διπλωματικη επιβιωση του στην περιοχη.Ο Νεταναχιου συμφωνει και ζητα απο τον Χαλεβι να βρεθει ο Οτσαλαν.Θα ηταν μια "μαυρη" επιχειρηση - οπου "μαυρη" σημαινε οτι ο ρολος του Ισραηλ δε θα εβγαινε ποτε στη δημοσιοτητα. Εαν πετυχαινε η επιχειρηση, ολη η επιτυχια θα πηγαινε στις τουρκικες υπηρεσιες...Το πλανο ειχε κωδικο ονομα "Προσεκτικος". Αντανακλουσε την εγνοια του Χαλεβι, η επιχειρηση να μην επηρεασει την αλλη που ετρεχε μεσα στο Ιρακ. Εκει, ισραηλινοι πρακτορες συνεργαζονταν με κουρδους αγωνιστες για να αποσταθεροποιησουν την κυβερνηση του Σανταμ.Εξι ισραηλινοι πρακτορες φευγουν για Ρωμη, μεταξυ αυτων μια γυναικα και δυο τεχνικοι εκπαιδευμενοι στις επικοινωνιες.Δουλευοντας απο ενα κρυσφηγετο του Ισραηλ κοντα στο Πανθεον, η ομαδα στηνει επιχειρηση παρακολουθησης του διαμερισματος του Οτσαλαν, διπλα στο Βατικανο. Η γυναικα ενημερωνεται και της ζηταται να προσπαθησει να ερθει σε επαφη μαζι του, καλη ωρα οπως ειχε γινει με τον ηρωικο Βανουνου, δεκα χρονια νωριτερα ( τον ανθρωπο που ειχε διαρρευσει σε εφημεριδα της Αγγλιας οτι το Ισραηλ ειχε πυρηνικα οπλα στη περιοχη Ντιμονα, στην ερημο της Νεγκεφ ). Το πλανο να γινει κατι παρομοιο με τον Οτσαλαν δε πετυχαινει, αφου ξαφνικα ο Οτσαλαν φευγει απο Ιταλια.Οι ισραηλινες μυστικες υπηρεσιες αρχιζουν να χτενιζουν την Μεσογειο για να τον βρουνε : Ισπανια, Πορτογαλια, Τυνιδα, Μαροκο, Συρια. Ολες αυτες οι χωρες, ηταν χωρες που ειχαν φιλοξενησει τον Οτσαλαν, μεχρι να αρθει το ασυλο του. Στις 2 Φεβρουαριου του 1999, ο κουρδος ηγετης προσπαθει να περασει στην Ολλανδια. Η ολλανδικη κυβερνηση αρνειται να τον προστατεψει. Ενας υπαλληλος της ολλανδικης υπηρεσιας ασφαλειας στο αεροδρομιο του Αμστερνταμ, πληροφορει τον επικεφαλη των τοπικων ισραηλινων υπηρεσιων, οτι ο Οτσαλαν εχει πιασει αεροπλανο και κατευθυνεται προς το Να'ι'ρομπι της Κενυας.  Οι ισραηλινοι καταφτανουν στην πρωτευουσα της αφρικανικης χωρας στις 5 Φεβρουαριου 1999.Το Ισραηλ και η Κενυα ειχαν αναπτυξει μια καλη σχεση, μια σχεση "κατανοησης" σε ζητηματα που αφορουσαν κατασκοπεια.Το Ισραηλ ειχε δωσει στη Κενυα, πληροφοριες για δραστηριοτητες κατασκοπων απο αλλες χωρες στην κεντρικη Αφρικη.Ως ανταλλαγμα η Κενυα ειχε παραχωρησει στο Ισραηλ ενα καταφυγιο στην πρωτευουσα και προσβαση στα σωματα ασφαλειας αν ποτε χρειαζοταν κατι.Οι ισραηλινοι γρηγορα-γρηγορα πετυχαινουν τον Οτσαλαν στην ελληνικη πρεσβεια στο Να’ι’ρομπι. Που και που, κουρδοι - τους οποιους το τιμ της Μοσαντ θεωρουσε σωματοφυλακες - μπαινοβγαιναν απ το κτιριο.Καθε βραδυ ο επικεφαλης της ομαδας, ενημερωνε το Τελ Αβιβ. Η διαταγη ηταν παντα η ιδια : " κοιτατε αλλα μη κανετε τιποτα ". Ξαφνικα η διαταγη αλλαζει δραματικα " με οποιονδηποτε τροπο" ο Οτσαλαν θα επρεπε να βγει απο την πρεσβεια της Ελλαδας και να παραδωθει στην Τουρκια. Η διαταγη ηταν του Χαλεβι...Τοτε η τυχη χτυπα στα χερια της ισραηλινης ομαδας. Ενας απ τους κουρδους βγαινει απο την ελληνικη πρεσβεια και πηγαινει σε ενα μπαρ κοντα στο γνωστο ξενοδοχειο Νορφολκ. Σε κατι που ειναι τυπικη τακτικη της Μοσαντ, ενας πρακτορας της, τον πλησιαζει. Με το σκουρο χρωμα του και τα απταιστα κουρδικα του, δηλωνει οτι ειναι κουρδος που δουλευει στο Να’ι’ρομπι. Μαθαινει οτι ο Οτσαλαν ανησυχουσε πολυ. Η τελευταια του αιτηση για πολιτικο ασυλο στη Νοτια Αφρικη δεν ειχε απαντηθει. Το ιδιο ειχε συμβει με αλλες αφρικανικες χωρες.Οι ισραηλινοι ειχαν στησει ολοκληρη επιχειρηση και μπορουσαν να ακουσουν τα παντα που συζητιονταν μεσα στην ελληνικη πρεσβεια. Ηταν ξεκαθαρο οτι η Ελλαδα δε θα εδινε ασυλο στον Οτσαλαν. Τοτε ο πρακτορας κανει κινηση στον κουρδο.Του τηλεφωνα στην ελληνικη πρεσβεια και του ζητα να τον συναντησει επειγοντως.Για μια ακομη φορα συναντιουνται στο μπαρ. Του λεει οτι "η ζωη του Οτσαλαν βρισκεται σε κινδυνο εαν παρεμενε στην ελληνικη πρεσβεια. Η μονη του ελπιδα ηταν να γυρισει στους ομοεθνεις του, οχι στην Τουρκια παρα στο Ιρακ." Στο ορεινο απεραντο του βορειου Ιρακ, ο κουρδος θα ηταν ασφαλης μεχρι να ανασυγκροτηθει για μια αλλη - καλυτερη - μερα. Το πλανο αυτο ηταν ενα που ειχε σκεφτει ο Οτσαλαν. Το ειχε συζητησει μεσα στην ελληνικη πρεσβεια και τον ειχανε ακουσει οι ισραηλινοι μεσω των υποκλοπων που κανανε. Ο ισραηλινος πειθει τον κουρδο να το προτεινει στον Οτσαλαν και να τον κανει να βγει απο την πρεσβεια για να το συζητησει. Ετσι απλα στηθηκε η παγιδα. Το μονο που εμενε ηταν να δουνε ποσο θα κρατησει ο Οτσαλαν πριν πεσει μεσα.Απο ισραηλινες υποκλοπες των επικοινωνιων μεταξυ του ελληνικου υπουργειου εξωτερικων και της πρεσβειας, οι ισραηλινοι γνωριζαν οτι οι ελληνες εδιναν λιγες ακομη μερες στον Οτσαλαν. Σε ενα "Για του πρεσβη τα ματια ΜΟΝΟ"  απορρητο μηνυμα, ο ελληνας πρωθυπουργος Κωστας Σημιτης, ειχε πει οτι "η συνεχης παραμονη του Οτσαλαν στην πρεσβεια μπορει να προκαλεσει μια πολιτικη, πιθανως μια στρατιωτικη διενεξη" για την Ελλαδα.Το επομενο πρωι ενα λιαρ τζετ Φαλκον-900, προσγειωνεται στο αεροδρομιο Γου'ι'λσον του Ναιρομπι. Ο πιλοτος του αεροσκαφους ανακοινωνει οτι εχει ερθει να μαζεψει ενα τσουρμο επιχειρηματιες για να τους παει σε συνεδριο στην Αθηνα. Τι συνεβει μετα ειναι αμφιλεγομενο ζητημα...Ο γερμανος δικηγορος του Οτσαλαν εχει δηλωσει οτι βαση καποιας "λανθασμενης κατανοησης της περιστασης απο τις κενυατικες αρχες..." ο Οτσαλαν " ουσιαστικα, τραβηχτηκε εξω απο το κτιριο της πρεσβειας."Ομως η κενυατικη κυβερνηση καθως και η ελληνικη πρεσβεια στο Ναιρομπι, κατηγορηματικα αρνουνται αυτη την κατηγορια. Οι ελληνες επιμενουν οτι ο κουρδος ηγετης εφυγε απο το κτιριο της πρεσβειας παρα των συμβουλων που του δωσαν να μη το κανει.Ενα πραγμα ειναι σιγουρο.Το λιαρ τζετ απογειωθηκε απο το Να'ι'ρομπι με τον Οτσαλαν ως επιβατη του.Καθως το αεροπλανο εβγαινε απο τα συνορα της Κενυας, αρχισαν οι αποριες :α ) Ακολουθησε η Μοσαντ τη συνηθισμενη της τακτικη και ναρκωσε τον Οτσαλαν οταν βγηκε απο την ελληνικη πρεσβεια ; β ) Τον βουτηξαν στη μεση του δρομου, οπως ειχαν κανει παλιοτερα με τον Αδολφο Α'ι'κμαν στο Μπουενος Α'ι'΄ρες της Αργεντινης ; γ ) Μηπως η Κενυα εκλεισε τα ματια της παραβιαζοντας ολους τους διεθνεις νομους ;Λιγες ωρες αφοτου ο Οτσαλαν ειχε καταληξει στις τουρκικες φυλακες, ενας κατενθουσιασμενος Μπουλετ Ετσεβιτ, ο τουρκος πρωθυπουργος, εμφανιζεται στην τηλεοραση και μιλα για εναν "θριαμβο κατασκοπειας...μια καταπληκτικη επιχειρηση παρακολουθησης που κρατησε 12 μερες στο Να'ι'ρομπι”,  ( ενω δε ξεχασε να καταδικασει την Ελλαδα - δικο μου ). Για το μονο που δε μιλησε ηταν η Μοσαντ. Απλα κρατουσε την υποσχεση του…ΤΕΛΟΣΠηγη : Gordon Thomas 1999 / σελ 350-353 / Τιτλος GIDEON'S SPIESΕΠΙΛΟΓΟΣΑυτο που ακολουθησε για την Ελλαδα σε παγκοσμιο επιπεδο, δε περιγραφεται..... Ολες οι εφημεριδες του κοσμου καταδικασαν την Ελλαδα. Γινεται πρωτοσελιδο στους Νιου Γιορκ Ταιμς και φωτογραφιες κουρδων που καταλαμβανουν ελληνικα προξενεια και πρεσβειες σε ολο τον κοσμο κρατανε για μερες. Πολλα ελληνικα προξενεια γινονται γης-μαδιαμ απο κουρδους. Ο ελληνας υπουργος εξωτερικων, Θεοδωρος Παγκαλος, παραιτειται. Τη θεση του διαδεχεται ο Γιωργος Παπανδρεου. Λιγες μερες μετα μολις ακουγεται οτι το Ισραηλ επιασε τον Οτσαλαν, γινεται μια μεγαλη διαδηλωση στην ισραηλινη πρεσβεια στο Βερολινο. Σε αντιθεση με μας, μολις δυο κουρδοι πανε να παραβιασουν την εισοδο της πρεσβειας εκτελουνται επιτοπου. Ηταν φως φαναρι τι ειχε συμβει, αλλα κανεις δε μιλουσε. Απλα φανταστειτε αν η Ελλαδα ειχε κανει κατι τετοιο στο Ισραηλ τι θα μας ειχανε κανει οι εβραιοι.Οι ελληνοαμερικανοι πανεπιστημιακοι - ως συνηθως - τρεχαν να κρυφτουν σα τα ποντικια.Κανεις ελληνικος 'η ελληνοαμερικανικος οργανισμος δε διαμαρτηρηθηκε στα αμερικανικα μηντια γι αυτην την απιστευτη απατη.Στην Ελλαδα ακομη τα ριχνουνε στον Παγκαλο βεβαια.Και τι κανει το Ισραηλ και ο ιδιος ο Νετανιαχου που εξακολουθει να κρατα τα πρωθυπουργικα ηνια της χωρας ; Μετα το Νταβος συνεδριο του 2009, οταν ο τουρκος Ερντογαν καταδικασε δημοσια το Ισραηλ, και εσπασε η στενη σχεση που ειχαν ( δες YOUTUBE γι αυτο το περιστατικο ), εδωσε το δικαιωμα στους ελληνες πολιτικους και τους ελληνες να γινουν φιλοι του Ισραηλ και των εβραιων. Γιατι παλιοτερα μπορουσε ενας ελληνας να εχει στενους εβραιους φιλους, αλλα δεν ειχαμε τα ιδια συμφεροντα. Οποιος ελληνας ηθελε να υποστηριξει πραγματικα ελληνικα συμφεροντα δε θα μπορουσε ποτε να το κανει εαν ηταν πραγματικος φιλος των εβραιων. Υπηρχε κοκκινη γραμμη. Τωρα ομως μας εχουν δωσει το δικαιωμα, οχι μονο να ειμαστε φιλοι τους αλλα να εχουμε και κοινα συμφεροντα... Ειναι κατι που βλεπουν με κρυφη ανακουφιση τα ποντικακια οι ελληνοαμερικανοι πανεπιστημιακοι μας....Κι οχι μονο αυτο. Τωρα ο Νετανιαχου κατηγορει την Τουρκια οτι παραβιαζει τα δικαιωματα των…κουρδων !!!!!!http://www.lifo.gr/now/world/154249Γελαει και το παρδαλο κοκορικο με την αφεντια μας.