Οι χαμένοι του εμφυλίου ουδέποτε πήραν εκδίκηση: Άλλοι άφησαν τα κόκαλά τους στα πεδία των μαχών που είχαν προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα (=δεν μπορούσαν να νικήσουν), άλλοι άφησαν τα κόκαλα τους στα ξερονήσια και στα βασανιστήρια, άλλοι διώχθηκαν απηνώς επί χούντας - ουδείς πήρε εκδίκηση. Μια αποκατάσταση ίσως ναι επιδίωξαν, αυτοί που επειδή είχαν φάκελο δεν μπορούσαν να διοριστούν στο δημόσιο, δεν μπορούσαν να πάρουν δίπλωμα οδήγησης ή κουβαλούσαν τα σωματικά και ψυχικά τραύματα δεκαετιών κακοποίησης από το επίσημο κράτος και τους παρακρατικούς του. Ήταν κακό αυτό;