"Στην Ελλάδα πληρώνουμε την κατάχρηση του όρου «φασισμός/φασιστικός» τα προηγούμενα χρόνια: τώρα έχουμε το θηρίο μπροστά μας και δυσκολευόμαστε να το αποδώσουμε με λέξεις."Διερωτώμαι ποιος είναι υπαίτιος γι'αυτό αν όχι η ελληνική αριστερά. Είναι μία τσίχλα που φοριέται ακόμα και τώρα. "Πήγες στο συλλαλητήριο για τις Πρέσπες; Έκανες πλάτη στους φασίστες". Σα να λέμε μην ξανακατέβεις σε πορεία για κανένα λόγο διότι οι μπαχαλάκηδες καραδοκούν, οπότε θα ταυτιστείς μαζί τους."Οι εθνικιστές επικαλούνται την ελευθερία του λόγου για να επιτεθούν στη δημοκρατία, επικαλούνται την ελεύθερη διακίνηση ιδεών για να ξεδιπλώσουν μια προπαγάνδα κατά των θεσμών."Συγγνώμη αλλά τα αμέσως ανωτέρω στην Ελλάδα και πάλι από την αριστερά τα έχουμε δει να ξεχειλώνουν. Αυτό το "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", και εργάτης είναι όποιος είναι κάθε φορά στο δρόμο, έχει τρυπήσει μυαλά πολλά χρόνια τώρα.Από την άλλη είναι σουρεάλ να ντρεπόμαστε να πούμε ότι είμαστε υπέρ της ελευθερίας έκφρασης διότι μπορεί να εμφιλοχωρήσει η ρητορική μίσους εντός της. Γι' αυτό έχουμε τους θεσμούς. Για να κρατάμε τον πολιτικό διάλογο, έντονο, ριζοσπαστικό, θερμό αλλά όχι ως άλλοθι βίας.Ο Μουσολίνι, καλύτερα από όλους, συμπυκνώνει την έννοια του φασισμού. Πέρα από ιδρυτής του, δείχνει και ότι ακροαριστερά και ακροδεξιά απευθύνονται στο ΙΔΙΟ κοινό, αφού ο ίδιος από ακροαριστερός κατέστη ιδρυτής του φασισμού μέσα σε ένα καλοκαίρι (1914). Στα ίδια περιβάλλοντα ανθούν. Στους ίδιους ανθρώπους απευθύνονται. Των ιδίων μεθόδων μετέρχονται. Ενίοτε παλεύουν για να δημιουργήσουν το περιβάλλον εντός του οποίου ανθούν. Γι'αυτό και τσακώνονται. Όχι διότι έχουν σοβαρές διαφορές. Αλλά διότι διεκδικούν το ίδιο κοινό. Δεν είναι τυχαίο που η ΧΑ έχει τα μεγαλύτερά της ποσοστά σε παλαιά αριστερά προπύργια όπως το Πέραμα.Ο Μουσολίνι στηρίχτηκε διανοητικά από τον Σικελό (από το Καστελβετράνο) Τζιοβάνι Τζεντίλε. Οπαδό του Μαρξ και του Χέγκελ. Η ιδεολογία του φασιμού εφευρέθηκε από έναν μαρξιστή. Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει ή να ειπωθεί για να καταστεί σαφές ότι τα άκρα χρειάζονται το ένα το άλλο διότι έτσι τρώνε χώρο από το μέσον.Και τα δύο άκρα έχουν κάποια λογικά επιχειρήματα (ποιος μπορεί να πει ότι η άκριτη και η παράνομη μετανάστευση είνα κάτι καλό; ή ποιος μπορεί να πει ότι το διεθνές κεφάλαιο δεν βρίσκει τρόπους να παρακάμπτει τις εθνικές νομιμότητες;) και κάποια λογικοφανή επιχειρήματα. Κανένα από τα δύο δεν είναι λογικό να ακολουθηθεί. Και τα δύο κάνουν προπαγάνδα και όχι πολιτική συζήτηση διότι εργαλειοποιούν, ψεύδονται και παραποιούν την αλήθεια. Συστηματικά και συστημικά.Μια αλήθεια κατά της οποίας ήταν τόσο ο Γκέμπελς, όσο και ο Λένιν χαρακτηρίζοντάς τη ως "μικροαστική εμμονή".
