Διαβάζω αυτό "Γιατί θέλουμε να μάθουμε το παρελθον, όχι για να μάθουμε τον άλλο, αλλά για να ξεπεράσουμε εμείς το παρελθον του. Για να αποδειχθουμε καλύτερες απο τις προηγουμενες. Να μάθουμε τι λάθη έκαναν εκείνες, για να τα αποφύγουμε. Θέλουμε να ξέρουμε για το παρελθον, για να κατηγορουμε τις δύσκολες ώρες. Σε περιπτωση που παει κάτι στραβα, να έχουμε άλλοθι οτι αυτός έκανε τα ίδια και "τότε". Να ζητήσουμε τα ρέστα. Αυτες είναι οι αρχές για την γνωσης του παρελθόντος του αλλου. Βάσεις εγωιστικες. Βασεις προφυλαξης του εαυτού μας απο τον "κακό" άλλο. Πηγή: www.lifo.gr"και βρίσκω τον εαυτό μου να υψώνει αγωνιστικά την γροθιά από την κερκίδα και να ανεμίζει τα κασκόλ στον αέρα του γηπέδου του έρωτα. ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ερώτηση αυτή περί παρελθόντος επιμένουν με ιδιαίτερη μανία είτε οι εντελώς άπειροι (λόγω φόβου σύγκρισης) είτε οι "καμμένοι από τον χυλό" (γιατί φοβούνται την επανάληψη αυτού που έζησαν και την εξισώνουν με "τάση" που φαντάζονται μέσα στο δικό τους το μυαλό).Οι πλήρεις με τον εαυτό τους δεν εστιάζουν στο παρελθόν. Εστιάζουν στο παρόν και στο μέλλον.
