#1 Μαθήτρια Λυκείου. Καλά κάνεις και ερωτεύεσαι και ξαναερωτεύεσαι και ξαναματαερωτεύεσαι τους Καθηγητές σου αφού έτσι τη βρίσκεις. To προβληματάκι ξεκινάει από το σημείο που περιμένεις ότι θα γίνει κάτι ανάμεσά σας (γιατί για να απογοητεύεσαι, το περιμένεις). Εφόσον μόνη σου λες πως ξέρεις πως δεν είναι εφικτό κάτι τέτοιο, η απογοήτευσή σου έπρεπε να είναι ελεγχόμενη. Κράτα τις γλυκιές αναμνήσεις των βλεμμάτων και των αγγιγμάτων και πόσα χρόνια πια απέχει η ενηλικίωσή σου...; Ε, τότε θα του δώσεις και θα καταλάβει! Τότε θα είναι ΕΦΙΚΤΟ. Δεν είναι δα κάτι τρομερό να επιδείξεις μια σχετική εγκράτεια σε ένα πεδίο που προς το παρόν είναι επικίνδυνο λόγω διαφοράς ηλικίας. Η αδράνεια της ηλικιακής φάσης που διέρχεσαι έχει κι αυτή να σου προσφέρει πολλά και μην την υποτιμάς. Να σου πω και το άλλο. Ακόμα κι έτσι να το δεις, καλύτερα να πληγώνεσαι τώρα πλατωνικά, παρά μετά ρεαλιστικά... if you know what I mean. Διδάξου, school girl...(Καλά, την έχω συνηθίσει πια και από την Α, μπα δεν περίμενα κάτι καλύτερο - μόνο που δεν σε έστειλε για ψυχανάλυση. Βεβιασμένες και άχρηστες υπερ-αναλύσεις βουτηγμένες μέχρι το λαιμό μέσα στην εικασία και την υπερβολή.)Αυτά από εμένα. Και cool...