Όντως, είναι πιθανόν να συμβαίνει αυτό. Μπορεί όντως να υπάρχει τέτοια σκοπιμότητα. Δεν είναι όμως δεδομένο. Μπορεί ο συνομιλητής να ακυρώνεται μόνος του. Μπορεί να έχει όντως ολοκληρωτική νοοτροπία και αυτό να φαίνεται ξεκάθαρα στον λόγο του και στα "επιχειρήματα" του, τα οποία φυσικά ο ίδιος μπορεί ακριβώς εξ αιτίας αυτής της νοοτροπίας να τα θεωρεί μια χαρά "επιχειρήματα" και να μην καταλαβαίνει καν το πόσο άκυρα είναι. Το θέμα είναι – όπως είπα και στα προηγούμενα σχόλια μου σχετικά με την γλώσσα – ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο τα παρουσιάζουν αυτοί που εξεγείρονται με ιερά αγανάκτηση για την χρήση της λέξης «φασίστας». Πολλές φορές δε εκείνοι που κάνουν τον περισσότερο θόρυβο είναι αυτοί που βρίσκονται πλησιέστερα στην ουσία της λέξης - κάτι σαν εκείνους τους ομοφοβικούς που κατά βάθος είναι ομοφυλόφιλοι σε άρνηση. Δεν είναι όμως όλα άσπρο – μαύρο. Η προσωπική προκατάληψη / μεροληψία του καθενός δεν είναι και το καλύτερο κριτήριο για να εξηγήσει κανείς κάτι που είναι περισσότερο σύνθετο από την ακραία αντίθεση δύο χρωμάτων. Το να λέμε ότι φταίει για την κατάχρηση της λέξης η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς (που όντως υφίσταται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό μεταπολιτευτικά) είναι εξαιρετικά απλοϊκό και απλουστευτικό. Είναι η μισή αλήθεια. Και η μισή αλήθεια δεν είναι αλήθεια. Είναι σαν να υιοθετούμε κι εμείς ανάλογης απλοϊκότητας επιχείρημα με αυτό που λέει πως για την μαζική μετανάστευση πληθυσμών φταίει εξ ολοκλήρου η κακή Δύση, ο δυτικός πολιτισμός και η αποικιοκρατία. Ίσως αυτή η «πλάτυνση» της έννοιας (που ούτως ή άλλως συμβαίνει) προς τον χώρο της νοοτροπίας (που υπάρχει φυσικά και στην Αριστερά) να γίνει κάποτε ευρύτερα αποδεκτή χωρίς να προκαλεί πουριτανικές διαμαρτυρίες πολιτικής ορθότητας είτε από τους μεν, είτε από τους δε, αναλόγως την ιδεοληψία. Ως τότε, θα κλείσω με δικά σου λόγια:«Το θέμα είναι να αποδέχεσαι αυτό που είσαι. Μόνο τότε μπορείς να το βελτιώσεις, αν χρήζει βελτίωσης».