#6Νομίζω πως τα στερεότυπα έχουν περισσότερο ως βάση την ανάγκη μας να προσδιορίζουμε τον εαυτό μας μέσω τις συμμετοχής μας σε ομάδες και συνεπώς τη διάκρισή μας από τις άλλες ομάδες. Εμείς είμαστε στην μια ομάδα και οι άλλοι στις χειρότερες. Η κάθε ομάδα πιάνεται από κάτι που την ευχαριστεί στον εαυτό της και βασίζει τη διάκριση εκεί. Ειδικά τα στερεότυπα που έχουν να κάνουν με τόπους ή καταγωγή έχουν πολύ έντονο το παραπάνω στοιχείο. Ξεκινούν από το "εμείς του 4ου Δημοτικού είμαστε μάγκες, εσείς του 5ου φλώροι", προχωρούν στο "οι Πανωχωρίτες είναι καλοί, οι Κατωχωρίτες κακοί", "στον Κορυδαλλό ζουν οι φτωχοί πλην τίμιοι, στην Κηφισιά ξαδέρφια του Γιάγκου Δράκου" και φτάνουν μέχρι όπου θες, πάω στοίχημα ότι αν υπήρχε ζωή στον Άρη θα υπήρχε και στερεότυπο για τους Αρειανούς.Τα στερεότυπα θα υπάρχουν όσο υπάρχουμε και εμείς, γιατί εκτός των παραπάνω είναι και χρήσιμα στη γρήγορη ερμηνεία του κόσμου γύρω μας όπως εξηγεί η Α,μπα. Κατά τη γνώμη μου συνήθως τα αυτά που είναι σε μεγάλο βαθμό διαδεδομένα, όπως είναι αυτό των σνομπ παριζιάνουν που υπάρχει σχεδόν παγκοσμίως θα έλεγε κανείς, κρύβουν μέσα τους αλήθειες και βολεύουν και τις δύο πλευρές. Για τους παριζιάνους είναι οι τυχεροί που ζουν στο Παρίσι, για εμάς είναι οι "σνομπ". Το πρόβλημα ξεκινά όταν αρχίζουμε να τα θεωρούμε καθολικές αλήθειες και να τα χρησιμοποιούμε εκεί που δεν πρέπει. Π.χ. έστω ότι το "οι σνομπ παριζιάνοι" έχει βάση. Αυτό θα σήμαινε μόνο πως ένα ικανό ποσοστό παρουσιάζει το παραπάνω χαρακτηριστικό. Θα μπορούσε το ποσοστό αυτό να μην είναι καν πλειοψηφικό, μπορεί απλώς αυτό να είναι το μόνο έντονα κοινό χαρακτηριστικό τους που έχουμε εντοπίσει. Η πληροφορία αυτή είναι χρήσιμη για να κάνουμε πλακίτσα σε μία παρέα. Όταν γνωρίζεις όμως έναν παριζιάνο δεν έχει καμία σημασία, δε σου προσφέρει τίποτα. Ο συγκεκριμένος παριζιάνος μπορεί να είναι σνομπ ή όχι, δεν μπορείς να έχεις καμία ιδέα για αυτό παρα μόνο αφού τον γνωρίσεις. Καλό είναι επίσης να θυμόμαστε ότι ένα στερεότυπο λέει ταυτόχρονα πράγματα και για αυτόν στον οποίον αναφέρεται αλλά και για αυτόν που του λέει. Το "οι Γερμανοί θεωρούν τους Έλληνες τεμπέληδες" λέει άλλα όταν το λέει Γερμανός και άλλα όταν το λέει Έλληνας.
