Δεν είμαστε σε αντιπαράθεση κ. Κ., ούτε είχα σκοπό να επικρίνω. Ως συλλέκτης ήθελα απλώς να συμβουλέψω σχετικά με τον κίνδυνο και να αποτρέψω λάθη που έκανα χρόνια πριν.Σχετικά με τον εξοπλισμό ηχογραφήσεων της εποχής εκείνης, δεν υπήρχε δυνατότητα αγοράς, έτσι απλά. Οι εταιρείες δημιουργούσαν στα εργαστήρια τους ό,τι χρειαζόντουσαν και αμέσως τα προστάτευαν με πατέντες. Όσα και να είχαν βγάλει οι Αντωνόπουλοι δεν επαρκούσαν λοιπόν για να φέρουν μηχανήματα στις ΗΠΑ από τη Γερμανία μάλιστα, εκτός αν έκτιζαν εργοστάσιο με αίθουσες ηχοληψίας, έβρισκαν τους τεχνικούς και εξειδικευμένους εργάτες. Το μέγεθος της εταιρείας τους δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο, ούτε καμιάς άλλης ελληνικής εταιρείας προπολεμικά πέρα από την Columbia στην Αθήνα, και αυτή ήταν θυγατρική της Αγγλικής. Η Emerson για παράδειγμα, δημιουργήθηκε από πρώην σημαντικό τεχνικό της αμερικάνικης Columbia, και φυσικά πέρα από τους δίσκους με τις δικές του ετικέτες, ηχογραφούσε, επεξεργάζονταν και τύπωνε και αυτούς πελατών (τα λεγόμενα client label issues). Η ποιότητα ήταν μέτρια έως κακή και τελικά άλλαξε ιδιοκτησία το 1921. Το αν ανέλαβε και μετά την Panhellenion είναι κάτι που προφανώς μπορεί να βρεθεί στις λεπτομερέστατες μελέτες που εκδόθηκαν στην Αμερική τα τελευταία χρόνια. Πάντως η ιστορία με τις αυλές είναι προϊόν φαντασίας, καλοπροαίρετης προφανώς.Δεν έχω δει ή ακούσει κάτι της εταιρείας Απόλλων, πέρα από μια μετεγγραφή από το αρχείο Αρφάνη, έχει πολύ ενδιαφέρον αυτή η πληροφορία. Έχετε γράψει κάτι σχετικά στο βιβλίο σας;Όντως έχουν εντοπιστεί σε κατάλογους οι ηχογραφήσεις του 1906 από την Odeon στην Αθήνα, δεν ξέρω αν έχουν βρεθεί τελικά. Η Concert και η Zonophone ήταν ετικέτες της G&T, που προσπαθούσε να ανοίξει τις αγορές του νέου προϊόντος. Ξέρετε πότε πρωτοήρθαν στην Αθήνα - πέρα από τη συστηματική δραστηριότητα τους από το 1920 και μετά με τις σειρές ΑΟ και ΑΒ; Τέλος, έχετε στοιχεία του τι ηχογράφησε η ίδια η αμερικάνικη Columbia πριν από το 1908, εννοώ για ελληνικού ενδιαφέροντος δίσκους;Το θέμα σχετικά του τι ήταν λαϊκό τραγούδι πριν να το φορέσουμε στα ρεμπέτικα και μετά τον πόλεμο στα λαϊκά είναι όντως πολυσυζητημένο, αλλά κυρίως από ρεμπετολόγους, όποτε κάπου χάνεται το θέμα σε μια ατέρμονη κουβέντα. Έχω διαφορετική άποψη, ωστόσο δεν νομίζω πως σχετίζεται με την Κα. Κούλα. Πρέπει να σας πω πάντως ότι χαίρομαι πολύ που μπαίνει νέο αίμα στις συλλογές δίσκων και θα ήθελα να τα πούμε πιο αναλυτικά. Το e-mail σας είναι το ίδιο που χρησιμοποιούσατε το 2004;