Γενικά, όσο εφευρετικοί και να γίνουν στο σδοε, οι πολίτες θα γίνουν 2Χ εφευρετικότεροι. Γενικά, δεν μπορείς να βάλεις έναν ελεγκτη σε κάθε μαγαζί και πάνω από κάθε ταμειακή μηχανή.Οι ειδήσεις που βγαίνουν στα μμε είναι μια ελαχιστότατη δειγματοληπτική σταγόνα στον ωκεανό. Για κάθε τέτοια είδηση "έκλεισαν φωτογραφείο προσποιούμενοι μελλόνυμφους" υπάρχουν 100.000 μη-ειδήσεις από τιμολόγια που δεν κόπηκαν (αυτά δεν γίνονται είδηση).Γενικά, αν και ο μαγαζάτορας και ο αγοραστής έχουν και οι δύο συμφέρον να κλέψουν το κράτος (όπως στην περίπτωση της έκπτωσης, αν δεν κοπεί παραστατικό), τότε ΚΑΝΕΝΑΣ ελεγκτής και κανένα κράτος δεν μπορεί να τους εμποδίσει. Οι περιπτώσεις που τους τσιμπάει το σδοε είναι τόσο απελπιστικά λίγες, που γίνονται είδηση στα μμε. Κανονικά, θα έπρεπε να είναι τόσο αυτονόητο, που να μην αξίζει την αναφορά.Και με τον θλιβερό κλεπτοκρατικό συρφετό που έχουμε για κράτος, δεν χρειάζεται καν να ωφελούνται και οι δύο πλευρές. Αρκεί να ωφελείται η μία (συνήθως ο μαγαζάτορας) και ο πελάτης να αδιαφορεί. Σαν πελάτης, με ενδιαφέρει μόνο να μην ζημιωθώ από την συναλλαγή. Σιγά μη ζητήσω και απόδειξη για να έχει μετά λεφτά ο τσίπρας και να μπορεί να διορίζει καρανίκες και νοτοπουλάκια. Καλύτερα να τα φάει ο καφετζής, ο φούρναρης και ο φωτογράφος.Ο μόνος τρόπος για να γίνουν όλοι φορολογικά τίμιοι ΧΩΡΙΣ να βάλεις έναν υπάλληλο του σδοε πίσω από κάθε ταμείο, είναι να αλλάξεις τους κανόνες του παιχνιδιού. Το πρώτο βήμα είναι να γίνει το κράτος αξιόπιστο. Αν ξέρω ότι _δεν_ με καρακατακλέβουν ξεδιάντροπα και ασύστολα για να διορίσουν τα σόγια τους και τις ερωμένες τους, θα "θυμηθώ" να ζητάω αποδείξεις. Απέναντι σε ένα κράτος που σου φέρεται οκ, θέλεις κι εσύ να φερθείς τίμια. Από ψυχολογία και μόνο.Το δεύτερο βήμα είναι να αλλάξουν οι κανόνες του παιχνιδιού. Η φοροδιαφυγή να γίνει τόσο πολύπλοκη και δύσκολη, που να μην συμφέρει κανέναν. Για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξει απόλυτη διαφάνεια, τόσο στους νόμους / διατάξεις όσο και στον "δρόμο" ενός προιόντος από την αρχική παραγωγή μέχρι την τελική κατανάλωση.Π.χ. αν ξέρω ότι ένας αγρότης καλλιεργεί 10 στρέματα, τότε θα απαιτήσω να μου δείξει τιμολόγια για 10 τόνους καλαμπόκι (το νούμερο είναι αυθαίρετο παράδειγμα). Αν μου δείξει τιμολόγια για 8, τότε ή θα πρέπει να δικαιολογήσει τις ζημιές, ή θα ξέρω ότι με κλέβει.Αν έχω 100 χονδρέμπορους, θα περιμένω να δηλώσουν αγορές, όσο παρήγαγαν οι παραγωγοί (μείον οι εξαγωγές, που τις ξέρω εύκολα). Αν μου δηλώσουν λιγότερα, τότε με κλέβουν.Και η αλυσίδα συνεχίζεται, πιάνοντας όλους, μέχρι τον τελικό καταναλωτή. Αν ξέρω ότι ο μαγαζάτορας μιας ταβέρνας αγόρασε 100 καφάσια μπύρα, δεν χρειάζεται να κάνω έλεγχο στις αποδείξεις που (δεν) κόβει στο κάθε τραπέζι, στον κάθε πελάτη.Η θα μου δηλώσει έσοδα από 100 καφάσια μπύρας, ή θα τον πάω μέσα. Έτσι απλά και στεγνά, χωρίς να χρειάζεται να μεταμφιέσω τους ελεγκτές του σδοε σε κλόουν που προσποιούνται τους μπυροπότες.Το κερασάκι: Αυτού του είδους οι έλεγχοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δειγματοληπτικοί. Δεν στέλνω απλά 3 ελεγκτές να τσεκάρουν στην τύχη 30 μαγαζία, ενώ 3000 παραδίπλα μένουν ασύδοτα και ανεξέλεγκτα. Αυτού του είδους οι έλεγχοι πιάνουν απαξάπαντες και διαρκώς, κάθε μήνα, κάθε μέρα.Τους γιατρούς μπορώ να τους πιάσω όλους πανεύκολα. ΧΩΡΙΣ να βάλω ελεγκτές του σδοε μπροστά από κάθε ιατρείο. Πολύ απλά, δίνω μια μίνιμουμ ασφάλιση σε ΚΑΘΕ πολίτη. Και σε άπορους, και σε αυτούς χωρίς ένσημα, απλά σε όλους όσους κατοικούν στην χώρα. Και καλύπτω ΟΛΑ τα ιατρικά έξοδα.Με αυτόν τον τρόπο, κανένας ασθενής δεν θα δίνει φακελάκι στον γιατρό (το φακελάκι, δεν θα έχει κανένα πλεονέκτημα για τον ασθενή). Ούτε καν αμοιβή, αφού την αμοιβή του γιατρού θα την αναλαμβάνει το κράτος. Ο ασθενής δεν δίνει ΤΙΠΟΤΑ στον γιατρό, άρα δεν χρειάζεται να ελέγχω αν μπαίνουν μαύρα λεφτά στο παιχνίδι. Έτσι αναγκάζω ΟΛΟΥΣ τους γιατρούς να δηλώνουν ΟΛΟΥΣ τους ασθενείς τους στο κράτος, αλλιώς δεν θα πάρουν λεφτά. Από εκεί και μετά, η φορολόγηση είναι παιχνιδάκι. Κι από πάνω θα έχω φτιάξει και κοινωνικό κράτος, σχεδόν χωρίς έξοδα.Αυτήν την στιγμή, το κράτος παίζει ένα κρυφτούλι με τους πολίτες του, το οποίο δεν μπορεί να κερδίσει ποτέ. Δειγματοληπτικοί έλεγχοι, drones και γκατζετάκια παραμερίζονται ευκολότατα. Και αν 1 : 1.000.000 τσακώσουν έναν, το βγάζουν στα μμε, τόσο σπάνιο είναι.Μόνο αν αλλάξουν οι κανόνες του παιχνιδιού θα μπορέσει το κράτος να πάρει λεφτά.
