#3. Δήμητρα εντυπωσιάζομαι με πόση ωριμότητα αντιμετώπισες και αντιμετωπίζεις ακόμα το θέμα. Πραγματικά, μπράβο σου. Δεν είναι εύκολο να μην κατακρίνεις τον εαυτό σου σκεφτόμενη ότι εσύ έφταιξες που ο άλλος το αποκάλυψε μετά από σενα σαν να έχεις κάτι μεμπτό εσυ. Ή ακόμα ακόμα, να μην σκεφτείς τί βρήκε σε σένα ένας άνθρωπος με άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό και έμεινε τόσα χρόνια μαζί σου. Παρ´όλ´αυτά εσύ είχες τη όμορφη αυτή φιλοσοφία και δεν κατέκρινες τον εαυτό σου και απ´ότι καταλαβαίνω στήριξες και πολύ αυτόν τον άνθρωπο. Αξίζεις συγχαρητήρια γιατί παρ´όλο που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη η αποδοχή του άλλου, στην κοινωνία μας δεν είναι. Εσύ όμως κράτησες τα θετικά και είναι μία στάση άξια θαυμασμού. Όσον αφορά τους γύρω σου, μακάρι να είχαν την αντίληψη σου και την, επί του θέματος, θεώρηση σου επί των πραγμάτων. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μας κατακρίνουν, έτσι νιώθουν καλύτεροι, το μόνο που νομίζω πως μπορείς να κάνεις είναι να αδιαφορείς για αυτά που λένε και αν κάποιους μπορείς να τους βοηθήσεις να δούνε τα πράγματα από άλλη σκοπιά κάντο αλλά μην σκάσεις κιόλας. Κ πάλι γουελ νταν και τυχερός ο ανθρωπός αυτός που σε έχει δίπλα του.
