Δεν θα πείσω κανέναν, πέρα από τον εξαιρετικά στενό και περιορισμένο κύκλο όσων τοποθετούνται ήδη σε μία τροχιά σύγκρουσης με τις εξαιρετικά αντιδραστικές συμμαχίες και στοχεύσεις του ελληνικού συμπλέγματος κράτους/κεφαλαίου, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την εξωτερική του πολιτική, την οποία ήδη από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους την καθόριζαν τα συμφέροντα της ηγεμονικής φράξιας των ντόπιων αφεντικών, αυτής των εφοπλιστών δηλαδή. Εξ ού και η πρόσδεση του ελληνικού κράτους στο άρμα της πάλαι ποτέ παντοκράτειρας των θαλασσών, της αυτού Μεγαλειότητος Μεγάλης Βρετανίας, και αργότερα (με το τέλος του Β' Π.Π.) των Η.Π.Α. που την διαδέχθηκαν. Εξ' ου και η επιμελητειακή υποστήριξη και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το μιλιταριστικό κράτος του Ισραήλ που εφαρμόζει πολιτικές άπαρτχαϊντ στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης, οι φιλίες με τον χουντικό χασάπη Σίσι στην Αίγυπτο, αυτοί είναι φίλοι μας, αυτοί ξέρουν. Γι' αυτό και δεν ανοίγει ρουθούνι για το τρίγωνο Ελλάς-Αίγυπτος-Ισραήλ (+ Κύπρος), εκεί που προηγουμένως τον ακροδεξιό πρόεδρο ενός τρομοκρατικά ρατσιστικού κράτους όπως το Ισραήλ θα τον υποδεχόταν μία υπολογίσιμη αντιιμπεριαλιστική/αντιμιλιταριστική διαδήλωση, όπως έγινε το 1989 με την επίσκεψη του προέδρου της Νοτίου Αφρικής. Για τα ελληνικά ΜΜΕ βέβαια και τους ντόπιους υπηκόους, δεν υπάρχει παλαιστινιακή εξέγερση εδώ και σχεδόν 2 μήνες, δεν υπάρχει αντιδραστική συμμαχία με ό,τι χειρότερο υπάρχει στην περιοχή καθεστωτικά, πράγμα που θα αποδειχθεί και πολύ επικίνδυνο μεσοπρόθεσμα, όλα καλώς βαίνουν.Τα ανέφερα όλα αυτά, για να μπορεί κανείς να εντάξει και το λεγόμενο μακεδονικό σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και να φωτιστεί έτσι και η παρελκυστική τακτική που εφαρμόζει διαχρονικά το ελληνικό κράτος σε όλες τις διαφορές που έχει με τους γείτονες του: τα αφήνουμε να σέρνονται για δεκαετίες, μέχρις ότου οι συνθήκες καταστούν ευνοϊκές για να αρπάξουμε το κατιτίς μας. Έτσι πορεύεται η "πολυδιάστατη" ελληνική εξωτερική πολιτική στο κυπριακό, στις σχέσεις με την Αλβανία (ποιοί μιλάνε για μακεδονικό αλυτρωτισμό, ε, αυτοί που ακόμα κάνουν λόγο για "Βόρεια Ήπειρο"!), στο ζήτημα της ονομασίας της βορείου γείτονος, σε όλα τα εκκρεμή προβλήματα· η κουτοπονηριά και ο κουτσαβακισμός του έλληνα ραγιά, που όλοι τον ζηλεύουν και όλοι τον επιβουλεύονται, το κλαψούρισμα του αιώνιου θύματος. Ο εθνικός ήρωας έπρεπε να είναι ο Καραγκούνης, που όποτε πλησίαζε με την μπάλα στην μικρή περιοχή, έπεφτε, παριστάνοντας τον σακατεμένο! Δεν είναι καθόλου επιστημονικό το ζήτημα· είναι αμιγώς πολιτικό: εγώ πιστεύω στην αυτοδιάθεση των λαών, αν οι κάτοικοι της χώρας αυτοί θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως μακεδόνες, έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Εσείς πάσχετε από την ανίατη ασθένεια του επαρχιωτισμού, που θεωρείτε την ιστορία του αρχαίου μακεδονικού βασιλείου κάτι σαν ελληνική πατέντα, στο πλαίσιο μίας ιδιοκτησιακής αντίληψης. Χώρια που το Δημοκρατία της Μακεδονίας το έχει αναγνωρίσει η ελληνική πλευρά από την συμφωνία του 1995, όταν κατέληξαν στο ΠΓΔΜ. Το πρώην Γιουγκοσλαβική δεν είναι ούτε γεωγραφικός όρος ούτε χρονικός, εγγράφεται μάλλον στο πλαίσιο μίας πολιτικής γενεαλογίας. Το ανάλογο θα ήταν να ονομάζεται επίσημα η Ελλάδα πρώην Οθωμανική Δημοκρατία της Γραικίας. Αυτό το "πρώην Γιουγκοσλαβική" ήταν προορισμένο να εξαλειφθεί προϊόντος του χρόνου, όπως και έγινε (αφού το Republic of Macedonia χρησιμοποιείται από 145 κράτη), εφόσον ήταν μία ελληνική τσιχλόφουσκα, όπως τόσες άλλες. Δες λίγο τις δηλώσεις του Σαμαρά για την περίοδο που ήταν υπ. Εξ. στις αρχές των '90's και την συνάντηση που είχε τότε με τον Μιλόσεβιτς, όπου συζητήθηκε το θέμα τη ς στρατιωτικής επίθεσης των Σέρβων στα Σκόπια (αφού θα είχαν ξεμπερδέψει πρώτα με τους μουσουλμάνους της Βοσνίας) με προοπτική τον διαμελισμό τους, ώστε να πάρει το βόρειο κομμάτι η Σερβία, το νότιο η Ελλάδα και το δυτικό η Αλβανία με αντάλλαγμα να επιστραφεί η "Βόρεια Ήπειρος". Δες πρωτοσέλιδα εφημερίδων από την περίοδο '92-'95, όταν οι "Ορθόδοξοι Αδελφοί Σέρβοι" αντιμετωπίζονταν εδώ( σε πλήρη εθνικιστική/φασιστική σύμπνοια, από την δεξιά, την αριστερά, το ΚΚΕ, τα μίντια, το πόπολο που έκανε τα μπάνια του παρέα με τον Κωστόπουλο, τα ΜΜΕ, την Εκκλησία) ως ΗΡΩΕΣ, ο Κάρατζιτς, ο Μιλόσεβιτς, αυτοί που σφαγιάσανε 8000 αμάχους μουσουλμάνους στη Σρεμπρένιτσα, που πολιορκούσαν επί 3 χρόνια το ανεκτικό και πολυπολιτισμικό Sarajevo, ενόσω η διεθνής κοινή γνώμη παρατηρούσε και κατέγραφε σφυρίζοντας αδιάφορα, και η ελληνική κοινωνία, βαμμένη και αυτή με το αίμα χιλιάδων αμάχων μουσουλμάνων (υπήρξαν και έλληνες φασίστες εθελοντές που πολέμησαν στο πλευρό των σερβοχασάπηδων), επευφημούσε τις πρώτες εθνοκαθάρσεις μετά το 1945, λίγα χιλιόμετρα βορειότερα. Οπότε αυτά περί μακεδονικής επιθετικότητας, ας τα πουλήσει ο ξεμωραμένος εθνοφασίστας (με αριστερό ή δεξιό πρόσημο, είναι αδιάφορο) μουσικοσυνθέτης σε τίποτα ανίδεους ή κρετίνους, όπως αυτοί με τους οποίους θα τραγουδάνε μαζί τα πατριωτικά άσματα του την Κυριακή.
