Και στο συγκεκριμένο που λες συμφωνώ Ποκοπίκο. Πρόκειται βέβαια για δυο, εν τέλει, πολύ διαφορετικά κι εντελώς ξεχωριστά θέματα - αλλά όντως, το ύφος "εγώ διαβάζω - εσείιιις; διαβάζετε;" δίνει πάσα να συζητηθούν και τα δύο.Αυτό που έθιξα στο άλλο σχόλιο αφορά στο περιεχόμενο τη μηνύματος, αυτό που αναλύεις εδώ αφορά στον δέκτη του μηνύματος.Για το μεν περιεχόμενο, πιστεύω ότι είναι άσχετο από το μέσον, δηλ. ένα βιβλίο, ας πούμε, μπορεί να προσφέρει από ανώδυνη διασκέδαση (που κι αυτή χρειάζεται) έως στρεβλές και αντιδραστικές ιδέες (εδώ υπάρχει κάπως πρόβλημα...), ενώ πχ. μια τηλεοπτική παραγωγή να είναι υψηλής ποιότητας και να μεταδίδει βαθύτατους προβληματισμούς. Άρα το πρώτο που ήθελα να ξεκαθαρίσω είναι ότι η νοοτροπία "διαβάζω=εκτίθεμαι σε υψηλά νοήματα" είναι απλουστευτική έως και τελείως λάθος.Εσύ το πάς στο επόμενο -εντελώς ξεχωριστό- επίπεδο: Ακόμη κι αν εκτίθεμαι πράγματι σε υψηλά νοήματα, όπως λες, δεν σημαίνει καθόλου ότι *με αγγίζουν* και μετατρέπουν κι εμένα σε κάτι καλύτερο. Μπορεί να έχω ξεκοκαλίσει τα άπαντα του Ντοστογιέφσκι και του Έλιοτ και να παραμένω η ίδια απελέκητη προσωπικότητα, που όλα τα περίφημα μηνύματα πέρασαν και δεν άγγιξαν, σαν τη βροχή στην ομπρέλα, και μου άφησαν μόνο μια πατίνα δήθεν καλλιέργιας, και την ευκαιρία να πετάω τσιτάτα και να πουλάω μούρη.Μέχρι εδώ συμφωνούμε 100%. Μπορεί να έχεις διαβάσει όλα τα μουράτα ονόματα και να είσαι όρθιο ζώο. Άρα το "έχω ξεκοκαλίσει τον Προυστ" δεν σημαίνει τίποτα από μόνο του.Αλλά διαφωνώ ότι ισχύει πλήρως και το αντίστροφο: Ότι δηλαδή και το "έχω ξεκοκαλίσει τον Λιακόπουλο" δεν σημαίνει *εντελώς* τίποτα από μόνο του. Προσοχή: όχι το "έχω κοιτάξει και κάποια πράγματα, για να δω τι είναι, να σχηματίσω άποψη, να μην είμαι μόνο στη φούσκα μου", αλλά το να είσαι φανατικός/αποκλειστικός αναγνώστης (θεατής, ακροατής κλπ.) ακραίων/προβληματικών/μανιχαϊστικών/απλουστευτικών ιδεών και μηνυμάτων.Δεν συνιστά το προεξάρχον χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου, δεν εξαντλείται η προσωπικότητά του σε αυτό, δεν αποκλείεται να έχει χίλια χαρίσματα, αλλά ναι, σημαίνει *κάτι*. Αφέλεια; Επιφανειακότητα; Μονομανία; Ανασφάλεια; Μισαλλοδοξία; Όλο και κάτι από αυτά ισχύει. Δεν μας λέει τα πάντα για έναν άνθρωπο το πού αποφασίζει να αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο και το πάθος του, αλλά κάτι λέει. (Αντιθέτως, το "δε διαβάζω καθόλου", όπως και το "δε βλέπω ταινίες", "δεν ακούω μουσική" μπορεί, πιστεύω, να λέει πολύ λιγότερα.)