@ΕΛΠΟ, δεν με συμπαθεις εεεε; ;-)Δεν πειράζει, δεν το χρειάζομαι. Θα προσπαθήσω να πω κάτι θετικό και εποικοδομητικό λοιπόν, για να σταματήσεις να αναρωτιέσαι.α) Πιστευω ότι να λέμε τον πόνο μας ο ένας στον άλλο, δεν μας βοηθάει. Όλοι μας έχουμε καταταλαιπωρηθεί και αδικηθεί από το ελληνικό κράτος. Μακάρι να ήταν διαφορετικά, μακάρι οι ταλαιπωρίες να αποτελουσαν μεμονωμένα περιστατικά. Όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι.β) Ούτε αμφισβητώ αυτά που έπαθε ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ούτε αδιάφορος είμαι μπροστά στο δράμα του. Πραγματικά λυπάμαι. Αλλά όταν κάποιος μας περιγράφει την αυθαίρετη και ληστρική συμπεριφορά του κράτους μας, τι μπορούμε να κάνουμε;Αντε να πούμε "τσ, τσ, τσ, βρε για δες τι έπαθε ο άνθρωπος". Ε, ωραία το είπαμε αυτό. Τι βγήκε; Είναι αυτή η φράση κάτι "θετικό και εποικοδομητικό" όπως αναρωτιέσαι;Τι το εποικοδομητικό (η λέξη ετυμολογείται από το ρήμα οικοδομώ) έχει το να διαβάζουμε μια ιστορία αυθαιρεσίας και να κουνάμε με συμπόνοια το κεφάλι; Η το να γράφουμε σχόλια του στυλ "ας πήγαινε σε ιδιωτική ασφάλιση";Λες και το κράτος μας δεν θα έβρισκε 100 άλλες αφορμές για να τον κατακλέψει τον άνθρωπο (όπως κάνει με όλους μας).γ) Η θετική και εποικοδομητική πρόταση που έχω να συνεισφέρω είναι να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα είναι συστημικό και όχι ατομικό. Οτι μας αφορά όλους μαζί και μπορούμε να το λύσουμε (μόνο) όλοι μαζί.Αυτό που έπαθε ο άνθρωπος δεν το έπαθε επειδή λέγεται Τάδε και μένει στην οδό Δείνα. Το έπαθε επειδή (συστηματικά) το κράτος τα παίρνει από τους ανίσχυρους.Το πως θα το αλλάξουμε αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα. Αλλά σίγουρα δεν θα το αλλάξουμε με το να λέει ο καθένας μόνος του "ΕΓΩ αδικήθηκα ... και ΕΓΩ πρέπει να αποκατασταθώ ..."
