#2 Συμφωνώ ότι ο πλυθηντικός δεν εξασφαλίζει διακριτικότητα και ευγένεια, όμως συχνά η έλειψή του πάει πακέτο με αγένεια.Γενικότερα το όλο πλαίσιο της χρήσης του έχει να κάνει και με την ηλικία. Δεν ξέρω τι ισχύει για όλες τις γλώσσες/κουλτούρες αλλά από τις τέσσερις γλώσσες που γνωρίζω καλά και συναναστρέφομαι με άτομα που η μητρική τους γλώσσα είναι τέτοια οι τρεις περιλαμβάνουν κάποιου είδους τιμητικό λόγο/πληθυντικό ευγενείας (ελληνικά, γερμανικά και κορεατικά). Στα κορεατικά υπάρχουν πολλές μορφές λόγου ανάλογα με την ηλικία του ατόμου στο οποίο μιλάς ή για το άτομο στο οποίο αναφέρεσαι ή το κοινωνικό πλαίσιο της συζήτησής σας (επίσημο/ανεπίσημο) που περιλαμβάνουν διαφορετική γραμματική, καταλήξεις ρημάτων, επιθέτων, αντωνυμίες, προσφωνήσεις που ισχύουν ακόμα και για άτομα ένα χρόνο μεγαλύτερα, πολύ πιο περίπλοκα από τον πληθυντικό ευγενείας των ελληνικών και των γερμανικών που είναι πάνω κάτω ίδιος. Στα αγγλικά που κάτι τέτοιο δεν υπάρχει σαν ακριβές γραμματικό φαινόμενο νιώθω συχνά να παραβιάζονται κοινωνικές αποστάσεις. Δεν κρίνω φυσικά τη δομή της αγγλικής γλώσσας απλά μιας και μεγάλωσα στην ελλάδα και στη συνέχεια στη γερμανία αυτή η τυπική ευγένεια και απόσταση καλώς ή κακώς γίνεται συνήθεια. Μου είναι ελάχιστα άβολο να μιλάω με τον ίδιο τρόπο σε όλους στα αγγλικά ή στον ενικό σε όλους στα Ελληνικά, και είναι πολύ άβολο για τους κορεάτες να μιλάνε χωρίς τιμητικό λόγο σε άλλες γλώσσες.
