Συγνώμη αλλά αυτή είναι λίγο περίεργη αντίληψη για την δημοκρατία. Καταλαβαίνω βέβαια τι εννοείς αλλά σημασία έχει αν ήταν εξ' αρχής ή όχι δικτάτορας; Έγινε στην πορεία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν. Για την ακρίβεια ήταν κάτι πολύ χειρότερο από δικτάτορας. Το ίδιο ισχύει και για τον Στάλιν, βάσει του σοβιετικού πολιτικού συστήματος ανήλθε με δημοκρατικές διαδικασίες στην αρχή, μετά ξεσάλωσε. Ο Μάο ανήλθε μετά τη νίκη του μπλοκ του στην εξουσία, όπως και για τους άλλους μακελάρηδες της λίστας δεν υπήρχαν καν δημοκρατικές διαδικασίες για να ακολουθήσουν. Οπότε έχει πολλή σημασία αυτό; Ούτως ή άλλως το "δικτάτορες" σκέτο είναι μία υπεραπλούστευση, όπως και ολόκληρη η λίστα άλλωστε που φαντάζομαι δεν στέκει με όρους πολιτικής επιστήμης. Πάντως ενώ τα πρόσωπα μπορούν να έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην έκβαση της ιστορίας, η τελευταία δεν γράφτηκε μόνο και καθοριστικά από αυτά (υπάρχουν και οι οικονομικές, κοινωνικές συνθήκες, η ιδεολογία κ.λπ.) Για παράδειγμα το ολοκαύτωμα ήταν το κερασάκι στην τούρτα του προαιώνιου ευρωπαϊκού αντισημιτισμού. Άλλο ένα παράδειγμα: για να ζήσουμε όλοι σε κρατικά μορφώματα με ενιαία εθνική συνείδηση έγιναν εκκαθαρίσεις, γενοκτονίες αυτών που ήταν διαφορετικοί. Και να σχολιάσω και μία βλακεία που διάβασα στα σχόλια στο fb ότι ο Κεμάλ ήταν ο εμπνευστής των θαλάμων αερίων και των φούρνων! Την τέχνη της εθνοκάθαρσης - προφανώς αυτό εννοεί και μπέρδεψε τα μπούτια του με φούρνους - (ίδιον κάθε εθνικισμού και όχι μόνο του τουρκικού) την μάθανε οι Τούρκοι από τους Γερμανούς, πολύ πριν τα τέρατα του Χίτλερ. Οι Τούρκοι δεν ήταν τόσο... προηγμένοι.