Επειδή ο ΚΚΕ-ς, σε αντίθεση με τον κάθε καθυστερημένο κρετίνο που κάθεται και μετράει "πόσους έφαγε ο ένας και πόσους ο άλλος" λες και είναι καλλιστεία (από την ανάποδη), έχει μία συγκεκριμένη πολιτική ανάλυση για τον Β' Π.Π. και τα αίτια που οδήγησαν σ' αυτόν. Γιατί δεν βγαίνει να καταδικάσει κανείς τις σφαγές του Τζέγκις Χαν, με την ίδια λογική; Ο Ροβεσπιέρος στην περίοδο της Τρομοκρατίας της Γαλλικής Επανάστασης πόσους έστειλε στην γκιλοτίνα; Ή δέχεται κανείς ότι η ανθρώπινη ζωή έχει μία αυταξία και, άρα, δεν επιδέχεται ποσοτικούς επικαθορισμούς (του στυλ ο Ροβεσπιέρος σκότωσε 10.000, ο Χίτλερ 13 εκ., ε, ο δεύτερος είναι χειρότερος) ή όχι και σωπαίνει.. Τι νόημα έχει αυτή η λογική; Είναι αυτά κριτήρια αποτίμησης της ιστορίας της ανθρωπότητας; Α, και όσοι βιάζεστε να κατηγορήσετε τον σταλινισμό για προσωπολατρία, κοιτάξτε λίγο την καμπούρα σας γιατί αυτή η ιδεαλιστική αντίληψη της ιστορίας (η ιστορία ως προϊόν των πράξεων και της μεγαλοφυίας των "μεγάλων ανδρών") συνιστά ανάστροφη προσωπολατρία: λες και δεν υπάρχουν συλλογικά υποκείμενα, τάξεις, θεσμοί, δομές, ανταγωνισμοί κ.λπ. αλλά μόνο το ΑΤΟΜΟ και η απομονωμένη από τον όλον θέληση του. Για τον ουκρανικό δε λιμό του 1932-33: δύσκολα μπορεί να στοιχειοθετηθεί η πρόθεση της γενοκτονίας ή "εθνοκάθαρσης". Περισσότερο ήταν το αποτέλεσμα μίας συνδυασμένης δράσης δύο παραγόντων: της εξαιρετικά κακής σοδειάς εκείνης της χρονιάς και του συνειδητού οικονομικού σαμποτάζ των κουλάκων (που αντιδρούσαν στην κολεκτιβοποίηση των γεωργικών γαιών και την απόδοση τους στους μικρούς και μεσαίους αγρότες μέσω των κολχόζ) οι οποίοι έφτασαν μέχρι του σημείου να σφάζουν τα ζώα τους για να μην απαλλοτριωθούν από την κυβέρνηση. Υπάρχουν στατιστικές που δείχνουν πόσο δραματικά μειώθηκε ο αριθμός των προβάτων, αγελάδων κ.λπ. με το που ξεκίνησε η εφαρμογή του μέτρου της κολεκτιβοποίησης και της δημιουργίας των συνεταιριστικών αγροτικών καλλιεργειών (όχι, δεν ήταν όλα κρατικοποιημένα επί Στάλιν, υπήρχε ένα μέρος που είχε αφεθεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία, κυρίως στον πρωτογενή τομέα και αυτόν της διανομής).Και όχι, δεν στοχεύει ούτε το ΚΚΕ ούτε κανένας άλλος να επιβάλλει μία "σταλινική δικτατορία" στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Απλώς υπερασπίζεται αυτό που αντιλαμβάνεται ως "σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα" (καλώς ή κακώς, αυτό είναι άλλη συζήτηση). Η Ρωσία του 1930 με την Ελλάδα του 2014 δεν έχουν σχεδόν τίποτα κοινό απ' όπου και να το πιάσει κανείς: ούτε από άποψη κοινωνικής σύστασης, ούτε από πολιτιστική/πολιτισμική σκοπιά, ούτε σε ό,τι αφορά το επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης κ.ο.κ. Κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος (πρωτίστως το ΚΚΕ) ώστε να θέλει να μεταφέρει μηχανιστικά στο σήμερα ένα μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης μίας ημιφεουδαρχικής χώρας (Ρωσία) το οποίο ανταποκρινόταν στις τότε συνθήκες και εξηγείται κάλλιστα με βάση αυτές. Αντίθετα, το προνόμιο αυτό το έχουν διάφορα "εθνοπατριωτικά" μικροαστικά ψώνια που ονειρεύονται την ανασύσταση της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας και λοιπές φαιδρότητες.Είναι απίστευτη η διανοητική φτώχεια την οποία καλλιεργεί, συντηρεί και επαυξάνει όλο το μιντιακό σύμπλεγμα, όπως είναι απίστευτη και η υλική εξαθλίωση στην οποία καταδικάζει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού η σύγχρονη φιλελεύθερη οικονομία (ενώ οι οικονομικές και τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής αρκούν όχι μόνο για να καλύψουν τις σύγχρονες ανάγκες, αλλά και για να τις υπερκαλύψουν), αλλά ορισμένους τους φταίει ο "σταλινισμός" και ο "μαοϊσμός" για τη σημερινή κατάντια τους. Κρίμα.
