Αγαπητή tarantaran.Αυτό που νιώθεις είναι μάλλον αναμενόμενο, ως άτομο που ανατράφηκε μεν στην Ελλάδα,αλλά από γονείς αλλοδαπούς.Τα παιδιά που ουσιαστικά είναι πρωτης γενιάς μετανάστες(γεννημένα ή ανατεθραμμενα σε χώρα διαφορετική των γονιών τους) κουβαλάνε μοιραία δύο κουλτούρες σχεδόν στον ίδιο βαθμό. Αυτήν της χώρας των γονιών τους,που συντηρείται εντός εστίας με την γλώσσα και τον οικείο πολιτισμό και αυτήν τη ς χώρας που μεγαλώνουν και αφομοιώνουν εξίσου κ α ι ενστερνίζονται.Είναι απολύτως φυσιολογικό αυτό που αισθάνεσαι. Να σου θυμίσω ότι άπειροι εξέχοντες και εξαιρετικοί συγγραφείς, ηθοποιοί, τραγουδιστές, καλλιτέχνες εν γένει ,διέπρεψαν ακριβώς επειδή ήταν φορείς δύο ή και περισσότερων κουλτουρων.Το πάντρεμα και η ανάμιξη ,δημιουργεί πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Να αγνοήσεις τους ρατσιστικους λιβελους,έχει μια θέση κάτω από τον ήλιο και για σένα εδώ και να διατηρήσεις τα πολιτισμικά στοιχεία που κουβαλάς ,μεταξύ των οποίων και την γλώσσα σου,στο ακέραιο.Για την ιστορία, σου γράφω ότι η χώρα σου βγάζει πολύ καλους μουσικούς και όχι μόνο. Φρόντισε να κυνηγήσεις το θέμα της υπηκοότητας.Εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα στον παρόντα χρονο.