#2 Για το γάμο όπως είπαν κι άλλοι σχολιαστές, το να κάνεις έναν πολιτικό ή ένα σύμφωνο συμβίωσης, δίνει μια νομική οντότητα στην σχέση σας, με όλα τα πρακτικά πλεονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται. Αν είστε ήδη παντρεμένοι όταν γεννηθεί το μωρό, η πατρότητα θεωρείται δεδομένη και δε θα χρειάζεται να τρέχετε σε συμβολαιογράφους για αναγνώριση τέκνου, που είναι πολύ πιο περίπλοκο από το να πας απλώς να δηλώσεις την γέννηση στο ληξιαρχείο.Για την βάφτιση, κακώς, ΠΟΛΥ κακώς το συζητάτε με τρίτους. Κι εγώ δεν έχω βαφτίσει τα παιδιά μου, δεν το συζήτησα με απολύτως κανέναν πριν γεννηθούν, και αφού γεννήθηκαν, όταν με ρωτούσαν "πότε με το καλό η βάφτιση;" έλεγα αρχικά "όχι ακόμα". Με τον καιρό, στους κοντινούς το ξεκαθάρισα ότι δεν θα γίνει (χωρίς συζητήσεις) και οι λοιποί γνωστοί μάλλον νομίζουν ότι αφου δεν είναι πια μωρά, θα έχουν βαφτιστεί. Πάντως δεν με ρωτάνε πια, το πιο πιθανό είναι να μην απασχολεί κανέναν το θέμα, αφού εμείς οι γονείς φροντίσαμε να μην συζητηθεί. Τώρα αν ο σύντροφός σου κατά βάθος πιστεύει ότι το παιδί θα γεννηθεί φορτωμένο με το προπατορικό αμάρτημα και πρέπει να το εξαγνίσετε, τότε έχεις πρόβλημα. Όπως είπε και η Λένα, καταλήξτε στο τι θέλετε και τι πιστεύετε οι ίδιοι, και αφήστε τους τρίτους απ' έξω.