Και στη Γερμανία έβγαλαν τους εθνικοσοσιαλιστές κάποτε πρώτο κόμμα. Και τους ξαναέβγαλαν. Κάτι ήξεραν. Το τι έγινε μετά μάλλον τυχαίο ήταν, αφού ο λαός ξέρει να κρίνει. Και η Γερμανία τότε έγινε υπερδύναμη. Σχεδόν μηδενική ανεργία. Το ότι η εργασία ήταν υποχρεωτική και οι μισθοί πείνας μικρή σημασία έχει. Όλοι οι δείκτες ανέβηκαν. Και το επίπεδο ζωής του μέσου Γερμανού. Με ποιό τίμημα όμως; Η Θάτσερ ξεκίνησε τον οικονομικό πόλεμο που βιώνουμε όλοι τώρα. Να τη χέσω την υπερδύναμη που βασίζεται στους σκλάβους. Και όσο για τους Έλληνες που δε ξέρουν να διαλέγουν ηγέτη δείξε μου μία (μόνο μία) εναλλακτική που είχαν. Οι υποψήφιοι ηγέτες (νταβάδες) είναι πάντα (άντε σχεδόν πάντα) παραμυθάδες. Και ο λαός κρίνει με βάση τη παιδεία του, τις επιλογές που έχει και τις εκαστοτε συνθήκες. Ο βρετανικός λαός δεν έχει διαφορά από τον ελληνικό ή τον γερμανικό. Το κοπάδι θέλει τον τζομπάνη του για να έχει το κεφάλι του ήσυχο όσο γίνεται. Ο τζομπάνης όμως προορίζει το κοπάδι του για σφαγή. Όταν επιτελείται η σφαγή είναι αργά. Οι άνθρωποι έχουμε το πλεονέκτημα να γνωρίζουμε την ιστορία. Αλλά και οι ηγέτες μας τα όπλα για να τη ξεχνάμε. Και φτου και από την αρχή. Προσωπικά στ' αρχίδια μου που πέθανε. Μακάρι να έιχε πεθάνει πριν σαρράντα χρόνια. Όλο και κάποιος θα είχε βρεθεί να κάνει τη δουλειά της βέβαια, αλλά ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος τη κατάλληλη στιγμή για την αστική τάξη. Πιθανών ανήκεις σε αυτούς που μόνο να χάσουν έχουν από μία πιθανή ανατροπή του μοντέλου που λάδωσε καλά η μακαρίτισσα και καταλαβαίνω ότι δε σε ενδιαφέρει η γνώμη αυτού που καταπιέζεις. Αλλά έτσι είναι, σε κάθε πόλεμο διαλέγουμε πλευρά. Αν ανήκεις στην εργατική τάξη (ότι και αν σημαίνει αυτό πιά) από την άλλη, γράφεις ότι να 'ναι να το ξέρεις. Κοίτα το.
Σχολιάζει ο/η