Ίσως έθεσα απλοϊκά την ερώτηση, ζητώ συγγνώμη γι' αυτό. Να το θέσω αλλιώς: Αν και οι 7.000 είχαν καταδικαστεί, πρωτοδίκως, θα είχαν τεθεί σε αργία και θα ελάμβαναν το 1/3 ή το 1/4 των αποδοχών τους. Όχι το σύνολο. Έχει λογική αυτό και νόημα; Θα έλεγα ναι. Γιατί μπορεί το πρωτοβάθμιο δικαστήριο να έκανε λάθος. Κι έτσι ο νομοθέτης επέλεξε αυτή τη λύση. Απομάκρυνση του υπαλλήλου, μείωση των αποδοχών ώσπου να βγει αμετάκλητη απόφαση. Όταν βγει αμετάκλητη απόφαση ο υπάλληλος εκπίπτει αυτοδικαίως. Καπούτ. Φεύγει. Απολύεται. Θα πρέπει να θυμηθούμε και το εξής, υπάρχουν δημόσιες υπηρεσίες όπου τραβάνε τους μηνυσάκηδες τρελούς σαν μαγνήτης. Σ' αυτές οι υπάλληλοι έχουν από καμιά δεκαριά μηνύσεις στην καμπούρα τους ο καθένας. Και ξαναρωτάω, από αυτούς τους 7.000 που μας ζητάει η τρόϊκα να φύγουν πόσοι έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα; Αν είναι όλοι, τότε έχει δίκιο η τρόϊκα σύμφωνα και με τον ελληνικό νόμο. Έπρεπε να έχουν πάει σπίτια τους, χτες. Αλλά αν δεν; Κι αν είναι αθώοι; Δεν θέλω να υπερασπιστώ ανθρώπους που έχουν φάει τα λεφτά τα δικά μου και τα δικά σας και όλων μας. Με ενδιαφέρουν οι άλλοι. Αυτοί τους οποίους προστατεύουν οι διαδικαστικές εγγυήσεις που υπάρχουν σε ΟΛΕΣ τις δυτικές χώρες. Για να προστατεύσουν τους αθώους. Οπότε τι γίνεται με αυτούς;