Αγαπητέ κ. Δήμου,Θα μου επιτρέψετε δυό-τρείς σκέψεις πάνω στο κείμενό σας "Διαφωτισμός" (Lifo, 19/9/13).Υπερασπίζεστε τον Διαφωτισμό και ζηλεύετε τους Γάλλους που τον έκαναν ευαγγέλιό τους. Διερωτώμαι όμως ποιά από τα καλά αυτής της ιδεολογίας δεν μπορεί κανείς να απολαύσει και στην Ελλάδα. Οραματίζεσθε μιά χώρα ελεύθερη όπου το κράτος θα "επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση των πεποιθήσεών του με προϋπόθεση τον σεβασμό των πεποιθήσεων του άλλου". Σε γενικές γραμμές δεν ισχύει αυτό; Ο υποχρεωτικός αγιασμός και όρκος, το μάθημα των θρησκευτικών, η εναρκτήρια φράση του Συντάγματος και η έλλειψη "χάρτας κοσμικότητας" είναι τόσο βαριά και ασήκωτα δεσμά που κάνουν το βίο αβίωτο στην Ελλάδα; Και αν κάποτε αυτά τα αλλοιωμένα και αγκυλωμένα κατάλοιπα ενός άλλου τρόπου σκέψεως και ζωής του Ελληνικού λαού (που στην αγνή τους διάσταση δεν ήταν και τόσο βδελυρά όσο τα εμφανίζετε) εκλείψουν – και σύντομα θα εκλείψουν -, η χώρα μας θα γίνει αυτόματα παράδεισος; Υπάρχει άραγε κανείς Διαφωτιστής ή αντι-Διαφωτιστής που να μη συμφωνεί στην ιδέα ότι «η κοσμικότητα (πρέπει να) συμφιλιώνει την ελευθερία του καθενός με την ισότητα και την αδελφοσύνη όλων, με έγνοια για το γενικό συμφέρον»; Διερωτηθήκαμε ποτέ τί βαθύτερο και ουσιαστικότερο φταίει ώστε η ευχή αυτή δεν γίνεται πραγματικότητα; Η γνώμη σας θα ήταν πολύτιμη.Ανδρέας ΘωμάςΥ.Γ. Επειδή είστε ο εισηγητής του τηλεοπτικού διαλόγου στην Ελλάδα είμαι σίγουρος ότι θα τιμήσετε και τον διαδυκτιακό ομόλογό του.
