@ oti-na-nai-, Mstrog & Spiros P - Λογικό ακούγεται αυτό για τον Βενιζέλο, όλοι οι νομομαθείς του Συνταγματικού Δικαίου την ίδια άποψη θα είχαν (άλλο τώρα γιατί δεν την εφαρμόζουν όταν τους δίδεται η ευκαιρία να ασκήσουν εξουσία). - Πραγματικά πιστεύω ότι με τον κίνδυνο απώλειας συνολικά π.χ. 30 εδρών, τα κόμματα θα κατέβαλαν προσπάθειες για να δώσουν μια διαφορετική εικόνα. Όχι τόσο για τα 30 κενά έδρανα, όσο γιατί αυτά εύκολα θα μπορούσαν να γίνουν 150. Εάν η λευκή ψήφος παρήγαγε τα έννομα αποτελέσματα που θα έπρεπε, οι «αγαναχτισμένοι» θα ανακάλυπταν ότι αυτό είναι το (μόνο) πραγματικό μέσον πίεσης που διαθέτουν (και όχι οι μούντζες και τα γιαουρτώματα): Στις επόμενες εκλογές μπορεί να έριχναν 50% λευκό και να έστελναν τους μισούς βουλευτές σπίτι τους. Κάτι δεν θα έκαναν βουλευτές και κόμματα για να αποφύγουν το ενδεχόμενο αυτό; - Τρόποι υπολογισμού των κενών εδράνων μπορούν να βρεθούν (πχ από τους βουλευτές επικρατείας, τις μεγάλες περιφέρειες, κτλ), ώστε και τα μικρότερα κόμματα να μην βλαφθούν (τόσο, όσο τα μεγαλύτερα), και να μην μείνουν περιφέρειες χωρίς εκπροσώπηση. - Τα κόμματα σε άλλες χώρες φυσικά παράγουν πολιτική, αλλά προφανώς αναφέρεστε σε χώρες που δεν αποτελούν failed states, όπως η Ελλάδα. Σε άλλες χώρες, Βουλευτής μπορεί μεν π.χ. να εξέδιδε ψεύτικη ιατρική βεβαίωση σε φοιτήτρια για να πιστοποιήσει ότι αυτή πάσχει από άσθμα και να πετύχει μετεγγραφή, αλλά η Βουλή δεν θα ψήφιζε υπέρ της ασυλίας του (συνήθης πρακτική που έχει κατακριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – βλ. http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=177023). - Η λευκή ψήφος έχει αντιστοιχία προς την ισχυρή δικαιοπραξία που παράγει έννομα αποτελέσματα (και γι’ αυτό ακριβώς θα έπρεπε να συνεπάγεται κενά έδρανα).- Η ιδέα δεν είναι να βάλεις στο ίδιο ψηφοδέλτιο Κουβέλη, Κανέλη, Ανδρουλάκη και Μάνο, μπορεί να προτιμάς το συνδυασμό Κουρουμπλή, Τζήμερου και Ψαρούδα-Μπενάκη. Η ιδέα είναι να στείλεις στη Βουλή ανθρώπους που πιστεύεις ότι έχουν ποιόν, ιδέες και αξίζουν να σε εκπροσωπούν, ασχέτως του άν οι μεταξύ τους απόψεις τους ταυτίζονται ή όχι. Η σχετική παρεξήγηση δείχνει και το σκοτάδι στο οποίο έχει (επίτηδες) αφεθεί ο ελληνικός λαός: Οι εκλογές στις οποίες ψηφίζουμε λέγονται «βουλευτικές» διότι εκλέγουμε εκπροσώπους μας για τη Βουλή (δηλ. νομοθετικό Σώμα). Όσο κι’ αν φαίνεται περίεργο, ΔΕΝ ψηφίζουμε για το σχηματισμό κυβέρνησης. Φυσικά, με δεδομένη την κομματική ένταξη του κάθε Βουλευτή, θεωρούμε ότι εμμέσως ψηφίζουμε για τον αυριανό Πρωθυπουργό (για πείτε το αυτό σήμερα σε ένα ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ ή της ΔΗΜΑΡ). Στην περίπτωση της χώρας μας όμως, η κομματική ιδιότητα του Βουλευτή έχει απορροφήσει πλήρως την ιδιότητά του ως εκπροσώπου του έθνους (με την κομματική πειθαρχία, κομματικούς μηχανισμούς/όργανα, κτλ), με αποτέλεσμα να υπάρχει το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας που βιώνουμε. Όχι τυχαία, στα δελτία ειδήσεων γίνεται στερεότυπα λόγος για «Βουλευτές της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ», κτλ, κάτι που εμμέσως αποδεικνύει ότι η φασίζουσα λογική των κομμάτων έχει υιοθετηθεί και από τον κόσμο: Οι Βουλευτές είναι βάσει Συντάγματος εκπρόσωποι του έθνους, και μόνο. Πουθενά στο Σύνταγμα δεν θα δείτε να γίνεται αναφορά σε «Βουλευτή κόμματος». Το ότι ο Βουλευτής «πρόσκειται» σε κάποιο κόμμα είναι κάτι διαφορετικό, και όπως π.χ. είχε πει ο «Γέρος», ο Γεώργιος Παπανδρέου, «η ένταξη στο κόμμα της συμπολίτευσης δεν θα πρέπει να συνεπάγεται και την παροχή επιταγής εν λευκώ στην κυβέρνηση, για να κάνει ότι θέλει». Αλλιώς, ας ψηφίζουμε κάθε 4 χρόνια και στο ενδιάμεσο διάστημα να το έχουμε κλειστό το μαγαζί.
