(3ο και τελευταίο)Τότε δεν θα βλέπουμε πλέον ανθρώπους σαν τον ερημίτη της Notre-Dame-de-Grâce και άλλους να ζητιανεύουν για ένα μέταλλο του οποίου γίνονται σκλάβοι και θύματα! Δεν θα βλέπουμε πλέον γυναίκες να παραχωρούν, σαν χυδαίοι έμποροι, τα κάλλη τους με αντάλλαγμα αυτό το ίδιο μέταλλο, που συχνά δεν μας επιτρέπει να καταλάβουμε αν η επιθυμία είναι αυθεντική/ειλικρινής. Δεν θα βλέπουμε πλέον άντρες σαν τους Pranzini, Prado, Berland, Anastay και άλλους που, πάντα με κίνητρο να το αποκτήσουν (να αποκτήσουν χρήματα), φτάνουν μέχρι τον φόνο! Αυτό καταδεικνύει καθαρά ότι η αιτία όλων αυτών των εγκλημάτων είναι πάντα η ίδια και ότι πρέπει να είναι κανείς πραγματικά παράλογος για να μην τη βλέπει.Ναι, το επαναλαμβάνω: η κοινωνία είναι αυτή που δημιουργεί τους εγκληματίες, και εσείς, κύριοι δικαστές, αντί να χτυπάτε τους εγκληματίες, θα έπρεπε να χρησιμοποιείτε την ευφυΐα και τις δυνάμεις σας με στόχο να αλλάξει η κοινωνία. Θα εξαλείφατε με μιας όλα τα εγκλήματα, και το έργο σας, καθώς θα πολεμούσατε τις αιτίες, θα ήταν πιο σπουδαίο και πιο γόνιμο από μια δικαιοσύνη που περιορίζεται/αναλίσκεται στην τιμωρία των συμπτωμάτων.Είμαι απλώς ένας εργάτης χωρίς μόρφωση – αλλά ακριβώς επειδή έχω ζήσει ως εξαθλιωμένος, καταλαβαίνω καλύτερα από έναν πλούσιο αστό την ανηθικότητα των καταπιεστικών σας νόμων. Ποιος σας δίνει το δικαίωμα να σκοτώνετε ή να φυλακίζετε έναν άνθρωπο που, έχοντας έρθει στη ζωή με την ανάγκη να ζήσει, βρέθηκε στην ανάγκη να πάρει αυτό που του έλειπε για να τραφεί; Έχω δουλέψει για να ζήσω και για να συντηρώ τους δικούς μου• όσο δεν υπέφερα πολύ ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου, έμεινα – αυτό που αποκαλείτε – τίμιος. Μετά βρέθηκα χωρίς δουλειά, και μαζί με την ανεργία ήρθε η πείνα. Τότε ήταν που αυτός ο μεγάλος νόμος της φύσης, αυτή η επιτακτική φωνή που δεν σηκώνει απάντηση, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, με οδήγησε να διαπράξω κάποια από τα εγκλήματα για τα οποία με κατηγορείτε και των οποίων αναγνωρίζω ότι είμαι ο αυτουργός. Δικάστε με, κύριοι δικαστές, αλλά αν με καταλάβατε, δικάζοντας εμένα, δικάστε και όλους τους δυστυχισμένους η εξαθλίωση των οποίων, μαζί με τη φυσική υπερηφάνεια, δημιούργησε εγκληματίες, εκεί όπου ο πλούτος ή η άνεση θα είχε δημιουργήσει τίμιους ανθρώπους! (Δεν καταλαβαίνω το νόημα της τελευταίας πρότασης, οπότε αν ευκολύνεται κάποιος...Ίσως: "Μια έξυπνη κοινωνία θα τους είχε κάνει -τους εγκληματίες- όπως ίδιους με τους υπόλοιπους")
Σχολιάζει ο/η