Ολα οσα λετε ειναι σωστα.Η μορφΩση και η παιδεια ξεκινανε,πρεπει να ξεκινανε,απο την οικογενεια.Απο το σπιτι.Και ειναι καθηκον των γονιων να "καθοδηγουν"προς τα εκει τα παιδια τους.Ομως ας μην υποτιμαμε το εκαστοτε "λοιπο".εκτος οικογενειας και σχολειου, περιβαλλον.Και τους "αντιπερισπασμους",τα "distractions",που παρεχει.Τα οποια σημερα ειναι πολλαπλασια απ'οτι ηταν πριν απο 40-50 χρονια.Τηλεοραση,internet,facebook,twitter,gadgets,malls και τοσα αλλα.Τα παιδια ειναι μιμητικα οντα.Οτι κανει το ενα θελει να το κανει και το αλλο.Και μπλεκουν,ετσι,σε εναν φαυλο,αυτοτροφοδοτουμενο,κυκλο.Ειτε αυτος αφορα "τεχνολογια",ειτε "μοδα",ειτε ναρκωτικα,ειτε ποτα,ειτε οτιδηποτε αλλο.Και οι γονεις,ειδικα αν δουλευουν νυχθημερον για να επιβιωσουν,ειναι δυσκολο να "ελεγξουν"την κατασταση αυτη.Στην δικη μου γενια τα παιδια,και ειδικοτερα τα αγορια στα μικρομεσαια κοινωνικοοικονομικα στρωματα,ειχαν δυο πιθανους τομεις "δραστηριοτητας".Το ποδοσφαιρο στις αλανες(με λαστιχενιες μπαλλες-σιγα μην ειχαν δερματινες !),και το διαβασμα.Τιποτε αλλο,διοτι,απλα, δεν υπηρχε τιποτε αλλο να κανουν ! Αλλοι ξημεροβραδιαζονταν στις αλανες και αλλοι διαβαζαν οτι επεφτε στα χεραι τους.Ποια παιδια θα μπορουσαν να καταλαβουν σημερα οτι πηγαιναμε ευτυχισμενοι στο φουρνο να παρουμε το ταψι με το κυριακατικο "γιουβετσι" διοτι ο φουρναρης μας το εδινε μαζι με αρκετα κομμενα κομματια απο παλιες εφημεριδες και περιοδικα για να το πιασουμε,επειδη εκαιγε,τα οποια και τα φυλαγαμε "ως κορη οφθαλμου"για να τα διαβασουμε αργοτερα ακομη και αν ηταν αποκομματα με τα "διανυκτερευοντα φαρμακεια" ! Διοτι πολλοι απο εμας ,εχοντας τελειωσει τα ,λιγα,σχολικα βιβλια μας,και τα ,ακομη λιγοτερα",εξωσχολικα" τα οποια "αντεχε"το πενιχρο βαλαντιο του πατερα μας,απλα δεν ειχαμε τιποτε αλλο να διαβασουμε ! Προσωπικα θυμαμαι ατι απο εξη-επτα ετων περιμενα πως και πως να φερει καμμια εφημεριδα ο πατερας μου,η,ακομη σπανιοτερα,κανενα "Ρομαντσο"(!) η μητερα μου,για να τα "ξεκοκκαλισω" μεχρι τελευταιας γραμμης.Και οτι πολλοι συμμαθητες μου εκαναν ακριβως το ιδιο.(Και παιζαμε ΚΑΙ ποδοσφαιρο -αλλα δεν ειμασταν πολυ καλοι σε αυτο !).Εκεινο που θελω να πω ειναι οτι τωρα οι συνθηκες ειναι πολυ πιο διαφορετικες.Και πολυ πιο δυσκολες,και για τους γονεις,και για τους δασκαλους.(Και πολυ πιο "αποπροσανατολιστικη" για τα παιδια).Για διαφορετικους λογους σε καθε περιπτωση.Οποτε το πλεον ασκοπο,και εσφαλμενο,που μπορουμε να κανουμε, ειναι να επιτρεπουμε,ποσο μαλλον να "ενθαρρυνουμε",να"κατηγορει"η μια "ομαδα" την αλλη.Εαν,οντως,εξακολουθει να υπαρχει η παραμικρη ελπιδα να αντιμετωπισθει αποτελεσματικα,υπο τις παρουσες συνθηκες,η σημερινη ,δυσκολη εως τραγικη,κατασταση "απαιδευσιας",αυτη ειναι να αντιμετωπισθει απο ΟΛΟΥΣ μαζι.Γονεις,δασκαλους και παιδια.Με τα παιδια να εχουν την μικροτερη ευθυνη σε αυτην την προσπαθεια.Διαφορετικα φοβαμαι οτι οποιαδηποτε διαδικασια δεν εμπεριεχει ΚΑΙ τα τρια μερη θα αποδειχθει "θνησιγενης".
