Πάντα είχα ένα μικρό άγχος, πώς θα έβλεπα τη νέα γενιά όταν θα έμπαινα σε εκείνη την ηλικία, όπου το διάνυσμα ζωής που μου απομένει θα είναι μικρότερο εκείνου που βρίσκεται πίσω μου... Έχω φτάσει πια εκεί.Ενήλικος σημαίνει να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του και των πράξεών του. Δεν το απαιτώ, ούτε το προσδοκώ από τα παιδιά. Θα ήταν σχεδόν τερατώδες. Το προσδοκώ όμως από τους δασκάλους, τους καθηγητές, τους γονείς, αυτούς δηλαδή των οποίων η χρονική ηλικία είναι πέραν των 18. Η επικριτική ματιά απέναντι στα παιδιά και στους μαθητές, ειδικά από ενήλικες, και μάλιστα εκπαιδευτικούς δηλώνει αδυναμία. Αν, λέω αν, τα παιδιά, δεν διαβάζουν, ξεροσταλιάζουν στα playstation και στα φατσοβιβλία, ας αναρωτηθούν γι αυτό πρώτα οι δάσκαλοι και οι γονείς, όχι μόνο αναφορικά με την προσωπική ευθύνη τους αλλά και την κοινωνική, δηλαδή σε τί κόσμο καλούν τα παιδιά τους να ζήσουν. Ας αναλάβουν πρώτα οι μεγάλοι τις ευθύνες τους και μετά ας στρέψουν επικριτικά το βλέμμα τους στα παιδιά. Η επίκριση προς ένα παιδί το μόνο που το διδάσκει είναι και εκείνο επικριτικό.