Ο "τρισκατάρατος καπιταλισμος" στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχει μετεξελιχθεί πολύ, πάρα πολύ. Εδώ και δεκαετίες έχει αφήσει πίσω τον πρώιμο ακραία κερδοσκοπικό χαρακτήρα του 18ου-19ου αιώνα (που αδιαφορούσε για τον φτωχό ανειδίκευτο εργάτη). Δεν διατηρεί τον χαρακτήρα δόγματος, άλλαξε πολλές μορφές και στην σύγχρονη δυτική Ευρώπη λειτουργεί κάτω από το σύστημα του κοινωνικού φιλελευθερισμού που αποδίδει το καλύτερο δυνατό (ως τωρα): Ελεύθερη εργασία/αγορά, καινοτομία, ανάπτυξη και κοινωνικό κράτος.(με προβλήματα και κρίσεις βέβαια αλλά δεν παύει να λειτουργεί.) Ο "άγιος κομμουνισμός" έχει τα χαρακτηριστικά δόγματος, οι κήρυκες του θεωρούν ότι έχουν την απόλυτη νομοτελειακή αλήθεια και η γλώσσα τους παραμένει στον 19ο αιώνα. Λόγω βέβαια της πολυδιάσπασης δεν μπορεί να ξέρεις τι πραγματικά πιστεύει όποιος στην χώρα δηλώνει αριστερός: Από τον Στάλιν μεχρι Μάο και από τον Τρότσκι μεχρι Χότζα. Άλλοι ονειρεύονται μια αυτοοργανωμένη ανταλλακτική κοινωνία και άλλοι ονειρευονται την δικτατορία του προλεταριάτου. Όπου εφαρμόστηκε (οποιαδήποτε παραλλαγη) το αποτέλεσμα ήταν κοινό. Η "κακούργα αστική τάξη- πλουτοκρατία" αντικαταστάθηκε από την νομενκλατούρα (τους υψηλους αξιωματούχους του κόμματος) και το κράτος λειτουργούσε για την δική τους εξυπηρέτηση. Κοινωνικό κράτος μεν, βαθια φτώχεια και δικτατορία δε. Όλος αυτός ο αχταρμάς διαφορετικών παραλλαγών "της ιδεολογίας" βρίσκεται και στον Σύριζα. Μοιράζονται όμως κάτι: βρίσκονται λίγο πολύ στην δεκαετία του 40. Ονειρεύονται να πάρουν την ρεβάνς του εμφυλίου και θέλουν να "εφαρμόσουν ένα διαφορετικό συστημα" (εδώ πάλι ανάλογα με την συνιστώσα: άλλοι θέλουν λαϊκές συνελεύσεις, άλλοι άμεση δημοκρατία, άλλοι να καταργηθεί ο στρατός κτλ κτλ κτλ). Οι πιθανότητες λοιπόν ο παραπάνω νεαρός του Σύριζα να έχει ιδέες του 1940 είναι πολύ υψηλές. ( ή μάλλον τωρα που κυριαρχούν οι πασοκογενείς αρχίζουν να κυριαρχούν οι ιδέες του 1980)