Χωρίς καμία πρόθεση να "τσουβαλιάσω", διότι είμαι σίγουρη πως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις σε αυτό που θέλω να αναφέρω, θα ήθελα να σχολιάσω τα "προσόντα" αυτων των ανθρώπων. Λαμβάνοντας υπόψιν ένα υποθετικό ποσοστό θέσεων εργασίας που τα απαιτούμενα προσόντα είναι ελάχιστα, με εκπλήσσουν, και σε κοιμωνικό επίπεδο, τα νανο-ποσοστά που εμφανίζονται στους Η/Υ και στις ξένες γλώσσες. Και δεν λέω οτι τα προσόντα είναι λίγα, είμαι σίγουρη πως οι τρείς αυτές βασικές λειτουργίες υπερκαλύπτουν τις ανάγκες ενός εργαζόμενου σε μία βασική θέση, αλλά το ποσοστό των εργαζομένων που κατέχουν έστω αυτά τα βασικά είναι αστείο. Απ´ότι ειδα, στην πλειοψηφία τους οι Δ/Υ είναι άνθρωποι γύρω στα σαράντα οπότε κανένας λόγος δεν έρχεται στο μυαλό μου που να διλαιολογεί την έλλειψη αυτή πέραν απο την απάθεια και την έλλειψη ενδιαφέροντος απο μέρους τους, αλλά κ την έλλειψη κινήτρου που δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε χρηματική επιβράβευση (βλ. Επίδομα πλυσίματος χεριών) αλλά σε απαραίτητη προυπόθεση πρόσληψης με προ-προσληψιακό (ας γίνει κι αυτό δόκιμος όρος) έλεγχο του επιπέδου των γνώσεων αυτών σε κάθε ενδιαφερόμενο (κανονικό έλεγχο όμως αθτή τξ φορά και όχι έλεγχο τύπου: "ποιός έχει τον πιο δικτυωμένο νονό"). Λέω εγώ τώρα..Για τις ξένες γλώσσες πάλι. Σε μια χώρα που ανήκει σε μια Ένωση της οποίας τα σύνορα είναι ανοιχτά, επιτρέποντας την μετακίνηση των πληθυσμών όχι μόνο για διακοπές πλέον, αλλά και για εργασία ή εμπορικές συναλλαγές θα έπρεπε να είναι προσωπική ανάγκη η διεύρυνση των δυνατοτήτων επικοινωνίας. Όχι μόνο για να εξυπηρετήσει κάποιος τους "εισαγόμενους" συνανθρώπους, αλλά κ για να μπορεί ο ίδιος να "κινηθεί" με μεγαλύτερη άνεση σ´έναν κόσσμο που δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά ούτε είναι και μόνον "Ελλάδα".