Το οτι καθόμαστε και ασχολούμαστε με το ότι η δικαιοσύνη (εσκεμμένα με μικρο δ) της χώρας διέταξε τη δίωξη ενός δημοσιογράφου για μια πράξη (που αναμφίβολα εκφράζει μια μεγάλη μερίδα των πολιτών λόγω αγανάκτισης), μας φέρνει πολύ κοντά σε χώρες της Μ. Ανατολής εκεί που άνθρωποι διώκονται για την ελευθερία του λόγου. Το περιστατικό με τον κ. Βαξεβάνη σχετίζεται άμεσα με την ελευθερία του λόγου. Όπως και με το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι οτι ταυτόχρονα σχετίζεται και με το δικαίωμα των πολιτών να ζουν σε μια ευνομούμενη χώρα που προάγει την ευημερία τους. Προσωπικά νιώθω οτι η ευημερία μου βάλλεται όταν στη χώρα που ζω η δικαιοσύνη λειτουργεί επιλεκτικά και το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου διώκεται γιατί το δικαίωμα κάποιων άλλων στην ιδιωτικότητα υπερτερεί. Για αυτόν ακριβώς το λόγο η Πολιτεία θα έπρεπε να ιεραρχίσει και να αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις σχετίζονται μεταξύ τους. Στην τελική είναι υποχρέωσή της να ξεκαθαρίσει στους πολίτες το εύρος των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων όλων μας. Μέχρι τότε παραμένει με μικρό δ.