Και γιατί να σε κράξουμε, επειδή στάθηκες τυχερή; Με γεια σου με χαρά σου και να είμαστε κι εμείς καλά να σε ζηλεύουμε! Προφανώς ήξερες κι εσύ να παρουσιάζεις τον εαυτό σου έτσι ώστε να πάρει το μήνυμα ο άλλος ότι δεν ψάχνεις κάτι εφήμερο. Η στάση σου μπορεί να λειτούργησε σαν "φίλτρο" για να κάνουν πέρα οι επιπόλαιοι πριν τους πάρεις χαμπάρι. Κατά συνέπεια, όποιος επέλεγε να παραμείνει, καταλάβαινε πως, άπαξ και κοιμηθείτε μαζί, αυτό σημαίνει κάτι και για τους δυο σας. (Και μην ξεχνάς ότι και οι άνδρες πιέζονται λίγο τον πρώτο καιρό των ραντεβού. Αν μας δείχνουν ότι ελκύονται ερωτικά από μας, φοβούνται μην τους πούμε λιγούρηδες, ενώ αν είναι κύριοι, αρχίζουμε κι αναρωτιόμαστε μήπως δεν τους ελκύουμε ή μήπως έχουν την ανάγκη για σεξ καλυμμένη με άλλη.) Δεν έχεις άδικο ότι στην ουσία οι άνδρες ψάχνουν το χάδι και την αγάπη που λες, μα μην ξεχνάς ότι ο καθένας διέρχεται από φάσεις, όπως κι οι γυναίκες, άλλωστε. Στην ερωτική σχέση, ειδικά σε ηλικίες μεταξύ 20 και 30-φεύγα, αμφότερα φύλα ψάχνουν κάποιον/-α να τους συγκινήσει, και όχι απλά να τους παράσχει στοργή, χάδι και νόστιμο φαγητούλι (κατά κάποιον τρόπο, το έχουμε δεδομένο ότι αυτό θα το βρούμε έτσι κι αλλιώς). Τώρα, έτσι όπως έγιναν και τα πράγματα με το on-line dating, η σκέψη των περισσότερων λειτουργεί υπό ένα mode όπως "γιατί να κατασταλάξω τώρα με τον/την παρών/παρούσα αν δύο-τρία προφίλ παραπέρα μπορεί να βρω τον Johnny Depp/την Adriana Lima." Αν εσένα δεν σε αντιμετώπισαν ως αναλώσιμη, πιθανώς είχες να κάνεις με ποιοτικούς χαρακτήρες και ώριμους τρόπους σκέψης. Και τέλος, μην ξεχνάς ότι εσύ είσαι αυτό που θα λέγαμε "accomplished," δηλαδή πολύ πιθανώς να έχεις τον αέρα μιας γυναίκας που τα έχει καταφέρει, γιατί δεν είναι καθόλου λίγο στη σημερινή Ελλάδα να έχεις σταθερή δουλειά, δικό σου χώρο να μένεις και δικό σου αυτοκίνητο. Αλλιώς αντιλαμβάνεσαι και παρουσιάζεις τον εαυτό σου σε μια τέτοια κατάσταση και αλλιώς θα ένιωθες αν ήσουν, ας πούμε, 32, έμενες με τους γονείς σου, ήσουν άνεργη ή στο μεροδούλι-μεροφάι σε προσωρινές δουλειές και δεν είχες ευκαιρία να νιώσεις ότι επιτέλους έχεις "δική σου ζωή."
Και γιατί να σε κράξουμε, επειδή στάθηκες τυχερή; Με γεια σου με χαρά σου και να είμαστε κι εμείς καλά να σε ζηλεύουμε! Προφανώς ήξερες κι εσύ να παρουσιάζεις τον εαυτό σου έτσι ώστε να πάρει το μήνυμα ο άλλος ότι δεν ψάχνεις κάτι εφήμερο. Η στάση σου μπορεί να λειτούργησε σαν "φίλτρο" για να κάνουν πέρα οι επιπόλαιοι πριν τους πάρεις χαμπάρι. Κατά συνέπεια, όποιος επέλεγε να παραμείνει, καταλάβαινε πως, άπαξ και κοιμηθείτε μαζί, αυτό σημαίνει κάτι και για τους δυο σας. (Και μην ξεχνάς ότι και οι άνδρες πιέζονται λίγο τον πρώτο καιρό των ραντεβού. Αν μας δείχνουν ότι ελκύονται ερωτικά από μας, φοβούνται μην τους πούμε λιγούρηδες, ενώ αν είναι κύριοι, αρχίζουμε κι αναρωτιόμαστε μήπως δεν τους ελκύουμε ή μήπως έχουν την ανάγκη για σεξ καλυμμένη με άλλη.) Δεν έχεις άδικο ότι στην ουσία οι άνδρες ψάχνουν το χάδι και την αγάπη που λες, μα μην ξεχνάς ότι ο καθένας διέρχεται από φάσεις, όπως κι οι γυναίκες, άλλωστε. Στην ερωτική σχέση, ειδικά σε ηλικίες μεταξύ 20 και 30-φεύγα, αμφότερα φύλα ψάχνουν κάποιον/-α να τους συγκινήσει, και όχι απλά να τους παράσχει στοργή, χάδι και νόστιμο φαγητούλι (κατά κάποιον τρόπο, το έχουμε δεδομένο ότι αυτό θα το βρούμε έτσι κι αλλιώς). Τώρα, έτσι όπως έγιναν και τα πράγματα με το on-line dating, η σκέψη των περισσότερων λειτουργεί υπό ένα mode όπως "γιατί να κατασταλάξω τώρα με τον/την παρών/παρούσα αν δύο-τρία προφίλ παραπέρα μπορεί να βρω τον Johnny Depp/την Adriana Lima." Αν εσένα δεν σε αντιμετώπισαν ως αναλώσιμη, πιθανώς είχες να κάνεις με ποιοτικούς χαρακτήρες και ώριμους τρόπους σκέψης. Και τέλος, μην ξεχνάς ότι εσύ είσαι αυτό που θα λέγαμε "accomplished," δηλαδή πολύ πιθανώς να έχεις τον αέρα μιας γυναίκας που τα έχει καταφέρει, γιατί δεν είναι καθόλου λίγο στη σημερινή Ελλάδα να έχεις σταθερή δουλειά, δικό σου χώρο να μένεις και δικό σου αυτοκίνητο. Αλλιώς αντιλαμβάνεσαι και παρουσιάζεις τον εαυτό σου σε μια τέτοια κατάσταση και αλλιώς θα ένιωθες αν ήσουν, ας πούμε, 32, έμενες με τους γονείς σου, ήσουν άνεργη ή στο μεροδούλι-μεροφάι σε προσωρινές δουλειές και δεν είχες ευκαιρία να νιώσεις ότι επιτέλους έχεις "δική σου ζωή."