Γυναίκες και HIV: «I’m positive» γένους θηλυκού

“I’m positive” γένους θηλυκού Facebook Twitter
0

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ οι γυναίκες στις ανεπτυγμένες τουλάχιστον χώρες πλήρωσαν μικρότερο τίμημα από τους άνδρες όσον αφορά τη HIV λοίμωξη, δίχως αυτό να σημαίνει ότι είναι «προνομιούχες» – ούτε ο ιός ούτε το στίγμα κάνουν διακρίσεις.

Είναι επίσης γεγονός ότι, όπως διαπιστώσαμε έμπρακτα και όπως καταγράφηκε και σε ταινίες-ορόσημα, όπως το «120 χτύποι το λεπτό», η προσφορά των γυναικών (λεσβιών, bi, cis straight, τρανς ακόμα) στη μάχη κατά του HIV/AIDS, είτε ως ερευνήτριες, είτε ως γιατρίνες και νοσηλεύτριες, είτε ως φίλες, σύντροφοι, ακτιβίστριες ή εθελόντριες, ήταν και παραμένει ανεκτίμητη. 

Η Κατερίνα είναι οροθετική και ζει με τον HIV τρεισήμισι δεκαετίες τώρα. Ο ιός τής κόστισε ένα μωρό, έναν γάμο, όνειρα, φιλοδοξίες και μια υποσχόμενη καριέρα στον χώρο της υποκριτικής, όμως κατάφερε να αναθαρρήσει και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.

Συνταξιούχος πια, ζει στη Ραφήνα όπου ασχολείται με το κτήμα, τα ζώα της καθώς και με τη συγγραφή, έχοντας, καθώς λέει, βρει κοντά στη φύση τη γαλήνη. Αποφάσισε να πάρει το ρίσκο να βγει δημόσια ως οροθετική γιατί «ήταν καιρός» και επειδή πιστεύει ότι έτσι θα ευαισθητοποιήσει περισσότερο κόσμο σε σχέση με τον HIV/AIDS. 

Είθε τα χρήσιμα διδάγματα που μπορούν να αντληθούν τόσο από τις δικές τους όσο και από τις υπόλοιπες παρεμβάσεις να εφαρμοστούν στη στάση μας απέναντι και σε άλλες σοβαρές υγειονομικές κρίσεις, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα με τον κορωνοϊό.

Η Μαρία είναι «ταγμένη» από το 2000 στον αγώνα κατά του AIDS, ενώ φέτος συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από την εμφάνιση της πανδημίας. Δούλεψε επί μία δεκαετία ως νοσηλεύτρια στη Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων του Ερυθρού Σταυρού –πλέον εργάζεται στην Αιμοδοσία–, συνεχίζει δε να αγωνίζεται για την εξάλειψη του HIV και του στίγματος ως μέλος, πλέον, του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Αντιμετώπισης του AIDS.

Διάλεξε, θα πει, να γίνει υγειονομικός για να είναι «ένα διαρκώς αναμμένο φως στο παράθυρο», ώστε «όποιος ασθενής, όποιος άνθρωπος με HIV βρεθεί στο σκοτάδι να μην παραιτηθεί, να μη χάσει το κουράγιο και τον προσανατολισμό του, να βρει τον δρόμο του», γιατί «το υπέροχο φαινόμενο που λέγεται ζωή είναι ανεκτίμητο».  

Αμφότερες θα είναι παρούσες φέτος στην εκδήλωση «I’m positive 2021» για την ορατότητα και την αποδοχή που θα διεξαχθεί στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, επιδιώκοντας, μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες, να διαφωτίσουν, να ενεργοποιήσουν και να δυναμώσουν την ελπίδα ότι σύντομα ο HIV θα αποτελεί παρελθόν.

Είθε τα χρήσιμα διδάγματα που μπορούν να αντληθούν τόσο από τις δικές τους όσο και από τις υπόλοιπες παρεμβάσεις να εφαρμοστούν στη στάση μας απέναντι και σε άλλες σοβαρές υγειονομικές κρίσεις, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα με τον κορωνοϊό.            

I'M POSITIVE | Γρηγόρης και Ηλίας

Κατερίνα Ταρλή, οροθετική

«Είμαι αποφασισμένη να προχωρήσω μπροστά» 

Κατερίνα Ταρλή
Κατερίνα Ταρλή

— Πώς ξεκίνησε η «σχέση» σας με τον HIV;

Το 1987 είχα πάει στη Νέα Υόρκη, όπου παντρεύτηκα κι απέκτησα ένα αγοράκι –το τρίτο μου παιδί, είχα άλλα δύο από προηγούμενο γάμο–, το οποίο παρουσίασε εξαρχής διάφορα προβλήματα υγείας.

Οι γιατροί δεν έβρισκαν τι έχει, αποφάσισαν λοιπόν να εξετάσουν κι εμένα. Βρεθήκαμε και οι δύο οροθετικοί. Πρέπει να είχα μολυνθεί, μου είπαν, τουλάχιστον έναν χρόνο πριν.

Ενώ όμως εγώ δεν είχα παρουσιάσει συμπτώματα και γενικώς ειπείν δεν εκδήλωσα ποτέ, εκείνο ασθένησε και, δυστυχώς, έναν μήνα μετά, παρά τις προσπάθειες που έγιναν για να σωθεί, κατέληξε μέσα στο νοσοκομείο. Δεν υπήρχαν βέβαια τα σημερινά φάρμακα, που είναι πολύ πιο αποτελεσματικά και ίσως να το θεράπευαν.

Ο άντρας μου είχε κατατρομάξει, αρνούνταν και να υποβληθεί σε τεστ, ούτε συνεννόηση ούτε συμπαράσταση υπήρχε και γρήγορα χωρίσαμε. 

— Το μοιραστήκατε τουλάχιστον με κάποιον φίλο, φίλη ή συγγενή; 

Δεν τολμούσα καν. Απομονώθηκα εντελώς, η ψυχολογία μου βρέθηκε στο ναδίρ, ήταν πολύ άγριες οι εποχές για οτιδήποτε αφορούσε το AIDS. Επέστρεψα στην Αθήνα και ξεκίνησα αγωγή – τότε έπρεπε να παίρνεις πολλά φάρμακα που είχαν και αρκετές παρενέργειες.

Αδυνάτισα πολύ, πετάχτηκαν έξω τα κόκαλά μου, περιόρισα τις κοινωνικές μου επαφές από φόβο μην καταλάβει κανείς κάτι –το στίγμα ήταν ακόμα, βλέπεις, πολύ έντονο–, αναγκάστηκα δε, λίγο αργότερα, να εγκαταλείψω την ηθοποιία γιατί και η όψη μου είχε αλλάξει.

Είχα παίξει ως τότε σε κάποιες παραστάσεις του Θύμιου Καρακατσάνη, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην «Εβίτα», στον «Αγαπητικό της Δημητρούλας» στο θέατρο Βέμπο, στο σίριαλ «Πίσω από τα κάγκελα» με τον Φαίδωνα Γεωργίτση, στο «Ρετιρέ» με την Κατερίνα Γιουλάκη και αλλού. Για καινούργια σχέση, πόσο μάλλον για άλλο παιδί, ούτε λόγος, ήταν αδιανόητα τότε αυτά για ένα οροθετικό άτομο.

Άσε που ο Ελληνοαμερικανός πρώην σύζυγος ήρθε και με βρήκε πεπεισμένος ότι είναι φορέας, ότι θα πεθάνει σίγουρα και ότι μόνο μαζί μου θα μπορούσε να σταθεί στο μεταξύ, για να με εγκαταλείψει οριστικά πλέον όταν εδέησε να κάνει τεστ, το οποίο βγήκε αρνητικό. Μάλιστα εγώ πήγα να παραλάβω τα αποτελέσματα, εκείνος δεν τολμούσε, του ανακοίνωσα δε το χαρμόσυνο νέο με δάκρυα στα μάτια από την ανακούφιση, διότι θα ένιωθα τρομερά ένοχη αν τον είχα κολλήσει. Είπα τότε: «Ψυχραιμία, δες τι θα κάνεις στο εξής με τη δική σου ζωή». 

Αναφορικά με το στίγμα, έχουν σίγουρα γίνει μεγάλες πρόοδοι συγκριτικά με τη δεκαετία του ’80, αλλά οι φοβίες, οι προκαταλήψεις και οι διακρίσεις δεν εξαφανίστηκαν. Κάποιοι λ.χ. πιστεύουν ακόμα ότι μπορεί να κολλήσεις HIV με την απλή χειραψία, με ένα φιλί ή αν πιεις από το ίδιο ποτήρι.

— Και τα καταφέρατε, έστω κι αν τελικά εγκαταλείψατε την ηθοποιία.

Ναι, βρήκα κάποιες καλές δουλειές, πληρωνόμουν ικανοποιητικά, είδα πάλι τη ζωή αισιόδοξα, φοβόμουν όμως διαρκώς τις συνέπειες, αν τυχόν μαθευόταν κάτι. Με τα χρόνια ο φόβος και οι δισταγμοί ξεπεράστηκαν και η ανάγκη αφενός να αποδεχτώ τον εαυτό μου όπως είναι, αφετέρου να με αποδεχτούν οι άλλοι γι’ αυτό, μεγάλωσε.

Όταν το 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η ζωή μου στο κόκκινο» με μαρτυρίες ανθρώπων με HIV, καθώς επίσης γιατρών και νοσηλευτών (έκδοση Focus on Health-Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Αντιμετώπισης του AIDS), ο θεράπων ιατρός μου κ. Λαζανάς, ο οποίος το επιμελήθηκε και γνώριζε ότι γράφω, μου πρότεινε να λάβω μέρος.

Δεν υπέγραψα με το πραγματικό μου όνομα, όπως άλλωστε ούτε και οι περισσότεροι συμμετέχοντες, όμως το κείμενό μου άρεσε και μου πρότεινε να γράψω κάτι και για το Πανελλήνιο Συνέδριο AIDS του 2018, το οποίο θα διάβαζα κιόλας σε ένα βιντεάκι, δίχως πάλι να φαίνομαι. Η στάση και η συμπεριφορά των άλλων απέναντί μου αν ανακάλυπταν ότι είμαι οροθετική είναι, βλέπετε, εκείνο που ανέκαθεν με φόβιζε περισσότερο και, έχοντας πληγωθεί ήδη αρκετά, θα δυσκολευόμουν πολύ να το διαχειριστώ και αυτό. 

I'M POSITIVE | Lauretta

— Το στίγμα ήταν δηλαδή το μεγαλύτερο βάρος.

Ακριβώς. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι ούτε ίδιο μορφωτικό επίπεδο, ούτε ίδια πρόσβαση στη σωστή ενημέρωση, ούτε εξίσου ανοιχτούς ορίζοντες. Πολλοί παραμένουν «κουμπωμένοι», καχύποπτοι, μισαλλόδοξοι.

Πλέον όμως νομίζω ότι ξεπέρασα και αυτόν τον φόβο, οπότε, όταν μου είπαν ότι βρήκαν πολύ συγκινητική εκείνη την αφήγησή μου και ότι θα ήθελαν φέτος να συμμετάσχω στη συζήτηση «I’m Positive» που διοργανώνει στις 25/11 η Θετική Φωνή στη Στέγη, δέχτηκα μετά χαράς. Ναι, αυτή θα είναι η πρώτη μου δημόσια εμφάνιση ως οροθετική, έστω με το προσωπείο της ηθοποιού.

Εκτός από τα δύο μου παιδιά, που πλέον γνωρίζουν και είναι πολύ άνετα με αυτό, κανείς άλλος δεν ξέρει για μένα και ομολογώ ότι μια αγωνία την έχω – ήδη με παίρνουν γνωστοί και μου λένε ότι με είδαν σε φωτογραφίες σε λεωφορεία και τρόλεϊ στο πλαίσιο της καμπάνιας. Είμαι αποφασισμένη να προχωρήσω μπροστά.  

— Τι άλλο γράφετε; 

Κυρίως ποίηση αλλά και πεζά. Έκανα κάποιες αυτοεκδόσεις, συμμετείχα σε μια συλλογή διηγημάτων, κάνω μεταφράσεις και διασκευές θεατρικών έργων, έγραψα μάλιστα κι εγώ κάποιες μουσικές, κυρίως, παραστάσεις που ανέβηκαν στο σινέ Τριανόν, στο Μικρό Θέατρο Κεραμεικού και στο θέατρο Αλκμήνη. Επίσης, έχω συμμετάσχει στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό ποίησης «Βραυρώνια». 

— Πού θα εστιάσετε στην ομιλία σας;  

Καταρχάς, στη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και της ολοκληρωμένης ενημέρωσης, ιδιαίτερα όσον αφορά τις γυναίκες, οι οποίες μπορούν πλέον να τεκνοποιήσουν ακόμα και αν είναι οροθετικές, δίχως να ανησυχούν για την κάθετη μετάδοση, ότι δηλαδή ο ιός θα «περάσει» στο έμβρυο.

Αναφορικά με το στίγμα, όπου επίσης θα αναφερθώ, έχουν σίγουρα γίνει μεγάλες πρόοδοι συγκριτικά με τη δεκαετία του ’80, αλλά οι φοβίες, οι προκαταλήψεις και οι διακρίσεις δεν έχουν εξαφανιστεί, κάποιοι λ.χ. πιστεύουν ακόμα ότι μπορεί να κολλήσεις HIV με την απλή χειραψία, με ένα φιλί ή αν πιεις από το ίδιο ποτήρι.

Καιρός να μπει μια τελεία σε αυτό αλλά και να διδαχτούμε από το παρελθόν σε θέματα πρόληψης, περίθαλψης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, από τη στιγμή που σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μια νέα πανδημία.

I'M POSITIVE 2021 | Κατερίνα

Μαρία Γκίκα, νοσηλεύτρια

«Οροθετικοί και μη μπορούμε και πρέπει να ζήσουμε περήφανα και αισιόδοξα»

Μαρία Γκίκα
Μαρία Γκίκα

— Είναι πολύ ενθαρρυντικές οι εξελίξεις στη θεραπεία, στην περίθαλψη αλλά και στην αντιμετώπιση των ανθρώπων με HIV, δεν ήταν όμως πάντα έτσι.

Καθόλου, στο ξεκίνημα ειδικά της επιδημίας του HIV, τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια, επικρατούσε σκοτάδι, φόβος και απομόνωση. Γιατροί και νοσηλευτές εξετάζαμε ασθενείς, κάναμε διαγνώσεις και παρείχαμε φροντίδα με αμφίεση «αστροναύτη», όπως γίνεται τώρα στις ΜΕΘ για τον κορωνοϊό.

Αυτές οι εικόνες ενίσχυαν τα κοινωνικά ταμπού, οπότε είχαμε αφενός να αντιμετωπίσουμε μια επικίνδυνη λοίμωξη με πολύ λίγες γνώσεις και ελάχιστα θεραπευτικά «βέλη» στη φαρέτρα μας, ένα ιδιαίτερα έντονο στίγμα αφετέρου. Ακόμα και σε χώρους υγείας υπήρχε όχι τόσο προκατάληψη όσο φόβος, καθώς αντιμετωπίζαμε έναν άγνωστο ως τότε ιό που δεν ξέραμε καν πώς ακριβώς μεταδίδεται.

Διατυπώνονταν, άλλωστε, και τότε, όπως σήμερα με τον κορωνοϊό, διάφορες συνωμοσιολογικές θεωρίες για τον HIV, ότι τάχα τον κατασκεύασαν η NASA, η CIA κ.λπ., υπήρχαν επίσης ασθενείς που, παρασυρμένοι από αυτές, αρνούνταν οποιαδήποτε αγωγή, με αποτέλεσμα να καταλήγουν, ενώ θα μπορούσαν να ζουν ακόμα.

Όταν αυτά ξεκαθαρίστηκαν και οι θεραπείες εξελίχθηκαν, εκείνο που παρέμεινε δεν ήταν πια ο φόβος αλλά η έκθεση, καθώς η λοίμωξη αυτή, που μεταδιδόταν κυρίως μέσω του απροφύλακτου σεξ, εισερχόταν στη σφαίρα της ιδιωτικής ζωής. 

— Ισχύει και από τη δική σας πείρα ότι ο φόβος για το στίγμα ήταν πολλές φορές μεγαλύτερος από αυτόν της νόσησης;

Βεβαίως. Παλιά ιδίως ήταν πολύ ευκολότερο να πάω π.χ. σε έναν οδοντίατρο και να του πω «γεια σας, είμαι η Μαρία και είμαι υπέρβαρη» από το να πω «γειά σας, είμαι η Μαρία και είμαι οροθετική». Εκτός από τους παθολόγους και τους λοιμωξιολόγους, πολύ δύσκολα αναλάμβανε να ασχοληθεί με ένα οροθετικό άτομο γιατρός άλλης ειδικότητας.

Είχε βγει, θυμάμαι, εκείνο τον καιρό στην τηλεόραση ο αείμνηστος καθηγητής Παιδιατρικής Νίκος Ματσανιώτης και δοκίμασε από τη σούπα μιας κοπελίτσας που είχε ασθενήσει με HIV ώστε να πείσει ότι ο ιός αυτός δεν μεταδίδεται ούτε αερόβια, ούτε με την απλή επαφή, ούτε αν δυο άνθρωποι φάνε από το ίδιο πιάτο.

Χρειάστηκε αγώνας και από μας και από όσους άλλους στάθηκαν στο πλευρό των ανθρώπων με HIV για να εμπεδωθεί ότι το AIDS ήταν φυσικό και όχι ηθικό κακό ή κάποια «θεία τιμωρία». 

Συμμετέχω για να επαναλάβω αυτό που λέω και στο βίντεο της καμπάνιας και το εννοώ, αντιπροσωπεύει, δε, νομίζω κάθε ευσυνείδητο συνάδελφο: «Είμαι η Μαρία, είμαι νοσηλεύτρια και θα είμαι δίπλα σου όσο με χρειαστείς».

— Η εμπειρία σας ως νοσηλεύτριας σε Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων; 

Αναφορικά με τον HIV, η μεγαλύτερη ανησυχία για μας τους νοσηλευτές ήταν μην τυχόν τρυπηθούμε από κάποια μολυσμένη σύριγγα και περάσει ο ιός στο αίμα. Έπρεπε αφενός να είμαστε πολύ προσεκτικοί, αφετέρου να προστατεύουμε την ιδιωτικότητα των ασθενών μας. Το να μην εισβάλει κάποιος στην προσωπική σου ζωή επειδή έχεις αυτή ή την άλλη ασθένεια, όπως και ο μη διαχωρισμός των ασθενών είναι άλλωστε βασικές αρχές της δεοντολογίας των επιστημών υγείας.

Βίωσα πολλές συγκινητικές στιγμές στη θέση αυτή, στιγμές αξέχαστες: είδα τον πανικό και την απελπισία στα μάτια ανθρώπων που διαγνώστηκαν θετικοί, τους είδα όμως και να αναθαρρούν, να εγκαταλείπουν ακόμα και την ιδέα της αυτοκτονίας που είχαν κάποιοι χάρη στην ενημέρωση, την παρηγορητική κουβέντα, το νοιάξιμο. Είδα άλλους να συναντούν τον έρωτα της ζωής τους όντες ήδη οροθετικοί και δίχως να το κρύβουν, άλλους πάλι να φτάνουν να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά, εκεί που πίστευαν ότι ήταν ξεγραμμένοι.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα νέο παιδί, διαγνωσμένο με HIV, που μου τηλεφώνησε από μια ακτή όπου βρισκόταν με το αυτοκίνητό του, λέγοντας κάτι μισόλογα. Ο νους μου πήγε αμέσως στο κακό, αλλά, αντί να βάλω τις φωνές, τον παρακάλεσα απλώς να πάμε για έναν καφέ κι ας γνωριζόμασταν μόνο τυπικά.

Εκεί μου εξομολογήθηκε ότι σκόπευε όντως να αυτοκτονήσει γιατί, πώς θα το πάλευε, πώς θα το έλεγε στους δικούς του... Κάτσαμε, το κουβεντιάσαμε διεξοδικά, τη βρήκε τελικά τη δύναμη που χρειαζόταν.   

Η δημιουργία των μονάδων ειδικών λοιμώξεων, όπου οι ασθενείς βρίσκονται σε ένα περιβάλλον πολύ πιο φιλικό και λαμβάνουν την καλύτερη δυνατή παρακολούθηση και φροντίδα, είναι, για μένα, ένα κορυφαίο επιστημονικό επίτευγμα. Εξασφαλίζουν, ταυτόχρονα, διακριτικότητα και αξιοπρέπεια.

Τώρα, δυστυχώς, με την αναστολή εργασίας των μη εμβολιασμένων υγειονομικών κινδυνεύουν κι αυτές με υποστελέχωση, ενώ χρειαζόταν μια πιο επίμονη και ουσιαστική εκστρατεία ενημέρωσης, όχι κατατρεγμός. Το «H γνώση είναι δύναμη» υπήρξε άλλωστε και σύνθημα της Act UP! Θα έπρεπε, πιστεύω, να παρέχεται δυνατότητα εργασίας με αρνητικό τεστ, γιατί οι ανάγκες στα νοσοκομεία μας είναι τεράστιες και το υγειονομικό προσωπικό δυσεύρετο.

Υπάρχουν νοσηλευτές/νοσηλεύτριες που είναι υπεύθυνοι για σαράντα και πλέον ασθενείς, είναι αδύνατο να συνεχίσουμε έτσι. Αν κάτι έδειξαν και η επιδημία του HIV και η πανδημία του κορωνοϊού, είναι ότι η ουσιαστική αναβάθμιση και η θωράκιση της δημόσιας υγείας είναι μονόδρομος.

I'M POSITIVE 2021 | Kweku Mandela

— Η δική σας συμμετοχή στην εκδήλωση της Θετικής Φωνής στη Στέγη;

Συμμετέχω στην εκδήλωση της 25ης Νοεμβρίου όχι μόνο για να αναδείξω τον ιδιαίτερο ρόλο του νοσηλευτικού προσωπικού στις μονάδες ειδικών λοιμώξεων αλλά και για να επαναλάβω δημόσια ότι μια θετική διάγνωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να αναχαιτίσει το υπέροχο φαινόμενο που λέγεται ζωή.

Μπορούμε και πρέπει να τολμήσουμε να ζήσουμε όχι φοβισμένα και ερήμην του εαυτού μας αλλά περήφανα και αισιόδοξα με τις όποιες επιλογές μας, είτε είμαστε οροθετικοί είτε οροαρνητικοί. Έχει αποδειχτεί, άλλωστε, ότι το νόσημα αυτό δεν «διαλέγει», μπορεί να πλήξει τον καθένα, είναι δε πολύ σημαντικό το ότι η θεραπεία παραμένει δωρεάν – όσο και να γκρινιάζουμε για το ΕΣΥ, η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που διέθεσαν δωρεάν για όλους την αντιρετροϊκή αγωγή. 

Συμμετέχω και για να επαναλάβω αυτό που λέω και στο βίντεο της καμπάνιας και το εννοώ, αντιπροσωπεύει, δε, νομίζω κάθε ευσυνείδητο συνάδελφο: «Είμαι η Μαρία, είμαι νοσηλεύτρια και θα είμαι δίπλα σου όσο με χρειαστείς».

Οι γυναίκες έχουμε, ξέρεις, ανεπτυγμένο το μητρικό ένστικτο, έχουμε δεν έχουμε παιδιά. Και η μάνα πάντα αφήνει ανοιχτό ένα φως στον διάδρομο ώστε να βλέπει το παιδί αν σηκωθεί μες στη νύχτα.

Η νοσηλευτική δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή, αλλά, περνώντας σε αυτήν τη σχολή, ως φοιτήτρια, μετά τα ξενύχτια που κάναμε με την παρέα από το νοσοκομείο Αλεξάνδρα, έβλεπα πάντα κάποια παράθυρα φωτισμένα και θαύμαζα τους σιωπηλούς εκείνους ήρωες που πρόθυμα συντρέχουν μέρα-νύχτα τους αρρώστους, ενώ θα μπορούσαν να κάνουν οποιαδήποτε άλλη δουλειά.

Εν τέλει αποφάσισα να γίνω κι εγώ ένα αναμμένο φως τη νύχτα στο παράθυρο, ώστε όποιος ασθενής, όποιος άνθρωπος με HIV βρεθεί στο σκοτάδι, να μην παραιτηθεί, να μη χάσει το κουράγιο και τον προσανατολισμό του.  

I'M POSITIVE | Μαρία

I' m positive 2021

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση - Κεντρική Σκηνή

25/11, 20:00

Είσοδος δωρεάν με προκράτηση θέσης

Υγεία & Σώμα
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αντώνης Παπαδόπουλος: Ο γιατρός που έζησε από πρώτο χέρι την πορεία του HIV στην Ελλάδα

Τελικά, καλά τα κατάφερες / Αντώνης Παπαδόπουλος: Ο γιατρός που έζησε από πρώτο χέρι την πορεία του HIV στην Ελλάδα

Ο Φώτης Σεργουλόπουλος συζητά με τον Αντώνη Παπαδόπουλο, καθηγητή της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, υπεύθυνο της Μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων στο Αττικό Νοσοκομείο και γενικό γραμματέα της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Αντιμετώπισης του AIDS, για το πώς έχει βιώσει ο ίδιος τα τελευταία σαράντα χρόνια από την εμφάνιση του HIV.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ginger shots: Υπερδύναμη για το ανοσοποιητικό μας ή σκέτο hype;

Ψυχή & Σώμα / Ginger shots: Υπερδύναμη για το ανοσοποιητικό μας ή σκέτο hype;

Τα σφηνάκια τζίντζερ έχουν αποκτήσει φανατικό κοινό και προβάλλονται ως ένα φυσικό booster για το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Πόση αλήθεια, όμως, κρύβεται πίσω από αυτή τη διατροφική τάση; Η Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τον διαιτολόγο Χρήστο Δερδεμέζη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Ozempic και Mounjaro: Ιατρική επανάσταση ή παγίδα;

Ψυχή & Σώμα / Ozempic και Mounjaro: Επανάσταση στην απώλεια βάρους ή παγίδα;

Η Μερόπη Κοκκίνη συζητά με τη διαιτολόγο Μελίνα Καριπίδου και τον ενδοκρινολόγο Μανώλη Σουβατζόγλου, οι οποίοι εξηγούν πώς λειτουργούν τα φάρμακα GLP-1, ποιοι μπορούν να τα πάρουν, τι ρόλο παίζει η διατροφή κατά τη χρήση τους – και τι συμβαίνει όταν διακοπούν.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Ο λάθος και ο σωστός τρόπος να δώσουμε κίνητρα σ’ ένα παιδί

Υγεία & Σώμα / Ο λάθος και ο σωστός τρόπος να δώσουμε κίνητρα σε ένα παιδί

Το κλειδί για την ανατροφή ικανών νέων ανθρώπων δεν είναι να εστιάζουμε στις δυσκολίες και τα ελλείμματά τους, αλλά να αναγνωρίσουμε και να καλλιεργήσουμε τα προτερήματά τους – να εντοπίσουμε αυτό που οι ειδικοί στην ανάπτυξη του παιδιού αποκαλούν «νησίδες ικανότητας».
THE LIFO TEAM
Κοιλιοκάκη, η σιωπηλή νόσος της γλουτένης

Υγεία & Σώμα / Κοιλιοκάκη: Η σιωπηλή νόσος της γλουτένης

Οι διατροφικές δυσανεξίες μπορούν να κάνουν την καθημερινότητα βάσανο. Η πιο συχνή διαταραχή, που μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, είναι η κοιλιοκάκη. Τι συμπτώματα έχει και πώς γίνεται η διάγνωση;
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Τι είναι οι υπέρ-επεξεργασμένες τροφές;

Ψυχή & Σώμα / Τι είναι οι υπέρ-επεξεργασμένες τροφές;

Ποιες τροφές μάς κάνουν πραγματικά καλό; Πόσο junk food επιτρέπεται να καταναλώνουν τα παιδιά και πόση ζάχαρη; Και πώς ενισχύουμε το μικροβίωμα του οργανισμού; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την κλινική διατροφολόγο Κωνσταντίνα Κεραμύδα για το ποιες τροφές, ενώ μοιάζουν αθώες, είναι άκρως επικίνδυνες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
DIET

Υγεία & Σώμα / «Είναι τεράστιο θέμα το bullying για το φαγητό στη δουλειά»

Η Εμμανουέλα Λεουνάκη είναι διαιτολόγος-διατροφολόγος αλλά έχει μια διαφορετική προσέγγιση απ’ τη συνηθισμένη: δεν εστιάζει στη ζυγαριά αλλά στη συναισθηματική σχέση μας με το φαγητό και στην κοινωνική πίεση που οδηγεί σε μειωμένη αυτοεκτίμηση.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Nερό με λεμόνι: Θα χάσουμε κιλά αν το πίνουμε κάθε μέρα;

Ψυχή & Σώμα / Nερό με λεμόνι: Ισχύει ότι βοηθά στην απώλεια κιλών;

Το πρωινό ρόφημα με χλιαρό νερό και λεμόνι έχει γίνει viral στο TikTok, καθώς πολλοί είναι αυτοί που ορκίζονται στα οφέλη του: από καλύτερη πέψη και αποτοξίνωση, μέχρι λαμπερό δέρμα και ενίσχυση του ανοσοποιητικού. Αλλά τι από όλα αυτά μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά; Πρόκειται για ακόμα έναν διατροφικό μύθο; Η Μερόπη Κοκκίνη συζητά με τον διαιτολόγο Χρήστο Δερδεμέζη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Η ευτυχία ενός πιο ήσυχου Εγώ 

Υγεία & Σώμα / Το «ήσυχο Εγώ» είναι η λύση στον ναρκισσισμό των social media

Πρόκειται για έναν όρο που επινοήθηκε από τους ψυχολόγους, ως αντίδραση στη διαρκή αυτοπροβολή της εποχής μας, προτείνοντας μια ισορροπημένη ταυτότητα που συνδυάζει την αυτογνωσία με το ενδιαφέρον για τους άλλους.
THE LIFO TEAM
Εγκυμοσύνη: η καλύτερη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας ή μια δοκιμασία;

Ψυχή & Σώμα / Εγκυμοσύνη: Η καλύτερη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας ή μια δοκιμασία;

Η Τζούλη Αγοράκη συνομιλεί με την οκτώ μηνών έγκυο Παυλίνα Βουλγαράκη για τα αντιφατικά συναισθήματα μιας περιόδου που, αν και διαρκεί μόνο εννέα μήνες, ίσως τελικά δεν είναι τόσο ειδυλλιακή όσο την παρουσιάζουν.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
«Άλλαξα πολλούς ψυχολόγους μέχρι να βρω τον σωστό για μένα»

Υγεία & Σώμα / «Άλλαξα πολλούς ψυχολόγους μέχρι να βρω τον σωστό για μένα»

Για να πετύχει η διαδικασία της ψυχοθεραπείας, ο θεραπευτής, πέρα από την επιστημονική του επάρκεια, πρέπει να είναι και μια προσωπικότητα που μας ταιριάζει. Πώς θα διακρίνουμε αν υπάρχει «σύνδεση» μεταξύ μας;
ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ
Πότε έγινε το botox η νέα «ρουτίνα» των εικοσάρηδων;

Ψυχή & Σώμα / Πότε έγινε το botox η νέα «ρουτίνα» των εικοσάρηδων;

Τα τελευταία χρόνια, οι ελάχιστα επεμβατικές θεραπείες σημειώνουν εντυπωσιακή άνοδο. Ωστόσο, οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: όσο αθώα κι αν φαίνεται αυτή η πορεία, κρύβει και παγίδες. Η συνεχής αναζήτηση της τελειότητας μπορεί να οδηγήσει σε εμμονές, σε μια διαρκή αίσθηση ανικανοποίητου και, τελικά, σε μια παραμορφωμένη αντίληψη του εαυτού μας. Η δερματολόγος Μαρίτα Κοσμαδάκη μιλά στη Μερόπη Κοκκίνη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Μια αποβολή δεν τελειώνει όταν σταματούν τα σωματικά συμπτώματα»: Πώς βιώνει πραγματικά μια γυναίκα την αποβολή  

Υγεία & Σώμα / «Όλοι σου λένε πως δεν φταις εσύ για την αποβολή, όμως εγώ πήρα πάνω μου όλη την ενοχή»  

Η Ανδριάννα, μια γυναίκα λίγο μετά τα 30, ήταν πεπεισμένη πως δεν ήθελε παιδιά. Πώς αντιμετώπισε όμως το γεγονός της αποβολής της; Και πόσο τραυματική εμπειρία είναι; Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς καν να προσποιηθείς πως το καταλαβαίνεις.  
ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ
Τα μυστήρια του χανγκόβερ: Γιατί κάποιοι έχουν ανοσία στα συμπτώματά του και άλλοι υποφέρουν για μέρες;

Υγεία & Σώμα / Τα μυστήρια του χανγκόβερ: Γιατί κάποιοι έχουν ανοσία και άλλοι υποφέρουν για μέρες;

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντιμετωπίζουν ποτέ χανγκόβερ, ενώ άλλοι δεν είναι καθόλου ανθεκτικοί στο αλκοόλ, ακόμη και μετά από μέτρια κατανάλωση. Οι ερευνητές έχουν αρκετές και συχνά αντικρουόμενες θεωρίες για το φαινόμενο.
THE LIFO TEAM
Kατάψυξη ωαρίων: Τάση ή αναγκαία επιλογή;

Ψυχή & Σώμα / Kατάψυξη ωαρίων: Τάση ή αναγκαία επιλογή;

Γιατί αυξάνεται ο αριθμός των γυναικών που επιλέγουν την κατάψυξη ωαρίων; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τον γυναικολόγο Γιώργο Μακρή, διευθυντή της Γυναικολογικής Κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, ο οποίος αναλύει τους πιθανούς κινδύνους της κρυοσυντήρησης ωαρίων, τις ηλικίες στις οποίες η διαδικασία δεν είναι ενδεδειγμένη, καθώς και τον λόγο που αυτή η μέθοδος έχει εξελιχθεί σε μια διαδεδομένη «μόδα» τα τελευταία χρόνια.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Μητρότητα και αλκοόλ: Αναγκαίο «διάλειμμα» ή εξάρτηση;

Ψυχή & Σώμα / Μητρότητα και αλκοόλ: Αναγκαίο «διάλειμμα» ή εξάρτηση;

Γιατί υπάρχει αυτή η εικόνα της εξουθενωμένης μητέρας που βάζει τα παιδιά της για ύπνο και με το που εκείνα κοιμούνται τρέχει και βάζει ένα μεγάλο ποτήρι κρασί και το πίνει όλο, σχεδόν μονορούφι, στην υγειά των αντοχών της; Η Τζούλη Αγοράκη μιλά με την συγγραφέα Γιούλη Ψαρράκη για τη μητρότητα και την κατανάλωση αλκοόλ.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Ακμή στην εφηβεία: Αιτίες, μύθοι και λύσεις

Ψυχή & Σώμα / Ακμή στην εφηβεία: Αιτίες, μύθοι και λύσεις

Τι σημαίνει η ακμή για έναν έφηβο; Γιατί εμφανίζεται; Είναι κληρονομική; Υπάρχουν πια δραστικές θεραπείες; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τη δερματολόγο Μάργκη Καπελλάρη για τις σύγχρονες μεθόδους καταπολέμησης της ακμής, η οποία δεν ταλαιπωρεί μόνο τους εφήβους, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
THE LIFO TEAM