Στην Τανζανία

Facebook Twitter
0

Βρίσκομαι στην Τανζανία.

Δεν είναι ότι φέτος είπα να αφήσω τα τετριμμένα και να πάω στην Αφρική, αν κι αυτό πολύς κόσμος το κάνει, και πολύ καλά κάνει. Βρίσκομαι εδώ για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: για να γνωρίσω blogger από χώρες με εξωτικά ονόματα όπως Μπανγκλαντές, Νεπάλ, Ουγκάντα, Σομαλία, Κένυα...

Η κίνηση για τη συνάντηση 12 ανθρώπων από όλο τον κόσμο έγινε με την πρωτοβουλία της Action Aid, της οποίας το ελληνικό τμήμα μου έκανε τεράστια τιμή να με στείλει ως συμμετοχή της χώρας μας.

Είμαι εδώ μερικές ώρες μόνο και έχω ιστορίες να λέω στα εγγόνια μου ήδη. Όποιος έρθει εδώ με ανοιχτά μάτια και καρδιά, θα καταλάβει πολλά, αλλά τώρα βρίσκομαι στην πλεονεκτική θέση να συνομιλώ με “δυτικούς” που μένουν εδώ, με “νότιους” που τους φαίνεται πολύ γνώριμο το σκηνικό, και με τον εαυτό μου, που είναι τόσα χρόνια επιμελώς στον κόσμο του. Οι σκέψεις, τα συμπεράσματα και οι ενημερώσεις από αυτή τη συνάντηση θα βρίσκονται εντός του Food Daily για τον επόμενο χρόνο, τουλάχιστον μία φορά το μήνα: αυτός είναι ο στόχος, με κεντρικό άξονα πάλι, το φαγητό-για την ακρίβεια, για την έλλειψή του.

Μην σας τρομάζω ακόμα όμως, γιατί εξακολουθώ να βρίσκομαι στο σκοτάδι: Σήμερα ήταν η πρώτη μου μέρα η οποία ήταν αφιερωμένη στο μπάνιο, στην ψιλή κουβέντα και στη χαλάρωση. Δεν έχω βρεθεί σε πιο ετερόκλητη παρέα στη ζωή μου και συνέχεια φοβάμαι μην πω κανένα πολιτικά ανορθόδοξο αστείο -πολλές φυλές, πολλά χρώματα, πολλές θρησκείες, γεμάτο νάρκες τα χωράφια! Για λόγους ασφαλείας έχω στρέψει τα αστεία στους Δανούς, που δεν έχουν ανάγκη.

Λοιπόν στην Τανζανία μιλάνε Σουαχίλι. Το “γεια σου” στα Σουαχίλι είναι “habari”! Τι χαμπάρια; Πάντα ενθουσιάζομαι όταν το υπόγειο νήμα που συνδέει τα πάντα εμφανίζεται θριαμβευτικά. Πιθανόν εκεί τελειώνουν οι ομοιότητές μας με τους Τανζανούς. Λάθος, διαμαρτύρονται και για διεφθαρμένη κυβέρνηση.

Για πρώτη μέρα, μερικά bits and pieces:


Αφρικανική μπίρα Κιλιμάντζαρο, δροσερή σαν τα ψηλά βουνά. Αλήθεια τώρα, πολύ ωραία είναι. Θα τολμούσα να την παρομοιάσω με κομψή Άμστελ.


Krest, για σόδες και γκαζόζες κρυστάλλινες. Εδώ η πολύ καλή λεμονάδα από λάιμ (λαϊμονάδα;) με ελάχιστη πικράδα αλλά και λίγη ζάχαρη, καλή αναλογία σε μπουρμπουλήθρα. Ό,τι πρέπει για δροσιά κάτω από τον φοίνικα.

Τα Συνοδευτικά του χθεσινού φαγητού: από αριστερά προς τα δεξιά, "κέτσαπ", με περίπου γεύση κέτσαπ, αν το ανακατέψεις με σιρόπι τσιχλόφουσκα φράουλα, δεξιά, "μουστάρδα", αν τη μουστάρδα την ανακάτευες με κάτι που καίει και είναι επίσης σχεδόν γλυκό. Δεν τα περιγράφω και πολύ ωραία το ξέρω, αλλά ήταν περίφημα. Για μία φορά, τουλάχιστον.

Και Αφρική, και καφές. Με τον συγκεκριμένο θα μπορούσε κανείς να φτιάξει θαυμάσιο φραπάφρικα ή αφροφραπέ. Εδώ τον βάζω σε βραστό νερό, μην πάθουμε και καμιά ζημιά, και το βουλώνω.

Pringles, the Arabian way.

Ο παγωτατζής με το ποδήλατο. Η εικόνα ανεκτίμητη.

(συνεχίζεται...)

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ