Οι σταγόνες του Θεού

Facebook Twitter
0

Οι σταγόνες του Θεού

«The drops of God» λέγεται η σειρά κόμιξ που έχει επηρεάσει τις πωλήσεις κρασιού στην Ταϊβάν, στην Κορέα, στην Ιαπωνία και στη Γαλλία όσο κανένα άλλο βιβλίο ως τώρα.

Είναι δημιούργημα των αδερφών Shin και Yuko Kibayashi, οι οποίοι το γράφουν κάθε εβδομάδα από το 2004- πλέον οι ετικέτες που απλώς αναφέρονται μέσα στην ιστορία γίνονται διάσημες και οι τιμές τους εκτοξεύονται στα ύψη.

Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Shimizu, ο οποίος έχει κληρονομήσει μία σημαντική συλλογή κρασιού από τον πατέρα του- όμως προκειμένου να την αποκτήσει, πρέπει να λύσει ένα παζλ, σαν παιχνίδι χαμένου θησαυρού έχοντας για αντίπαλο τον αδερφό του, ο οποίος εκπροσωπεί το Κακό. Ο ήρωάς μας είναι νέος στην κουλτούρα του κρασιού αλλά είναι πρόθυμος να μάθει. Τα αρώματα που αναγνωρίζει στις σταγόνες του Θεού δεν είναι «σοκολάτας, φράουλας» αλλά του θυμίζουν την μυρωδιά της δερμάτινης ζώνης του πατέρα του και το ξύλινο θρανίο στο σχολείο όταν ήταν παιδί. Ο Shimizu αγαπάει το κρασί και το βλέπει σαν απόλαυση που πρέπει να μοιραστεί με άλλους, ενώ ο κακός του αδερφός το βλέπει σαν μπίζνες.

Τον επόμενο μήνα οι σταγόνες του Θεού θα μεταφραστούν και στα Αγγλικά. Αν ενδιαφερόσαστε για κόμιξ ή για κρασί –ή και για τα δύο, μπορείτε να δείτε περισσότερα εδώ.

Στην υγειά μας;

Συνεχίζοντας περί κρασιού, αλλά αυτή τη φορά με λιγότερο γούστο. Ένας οινοπαραγωγός που βρίσκεται λίγο έξω από τη Νέα Υόρκη έβγαλε στην αγορά μπουκάλια με ετικέτα «9/11 Memorial» τα οποία μάλιστα πουλάει 19.11 δολάρια, αν αγοραστούν απευθείας από την εταιρία. Αν και το σωστό θα ήταν να τα πουλάει 9.11 δολάρια, δε μπορώ να μη θαυμάσω την ευκαιρία που βρήκε για να πουλήσει κάτι που είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει. Στο σάιτ του λέει ότι «οι αμπελώνες βρίσκονται μερικά χιλιόμετρα από το σημείο επίθεσης» και ότι «η ιδέα ήρθε μερικές μέρες μετά την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων», κάτι που στη θέση του δε θα διαφήμιζα.

Εκπρόσωπος της εταιρίας έσπευσε να δηλώσει ότι «6 με 10% των κερδών πηγαίνουν στο μουσείο του ground zero», οπότε η κακογουστιά έχει και καλό σκοπό. Ίσως.

Κατάθλιψη

Το κακό γούστο άπτεται τελικά πανεύκολα του φαγητού. Μία θεατρική –κάπως- παράσταση με τίτλο “le cirque de legume”, η οποία φαίνεται να έχει πάρει και κάποιο βραβείο σε φεστιβάλ του Δουβλίνου, προφανώς επωφελείται από το διάσημο όνομα “cirque de soleil”, περιορίζεται δε σε μία καρέκλα και μερικά καρότα. Παραδόξως, από το Δουβλίνο μετακομίζει στη Νέα Υόρκη, και όσο και να μην ξέρω από θέατρο, αναγνωρίζω πόσο απελπιστικά κακές είναι οι ακόλουθες εικόνες:

Penny de los Santos

Ζητώ συγνώμη για την κατάθλιψη που θα πάθατε παρακολουθώντας το προηγούμενο βίντεο και για να σας αφήσω με ωραίες εικόνες, σας συστήνω τη φωτογράφο Penny de los Santos, η οποία δουλεύει για το Saveur και για το National Geographic. Στο πολύ ωραίο της site έχει ένα πολύ αγαπημένο τμήμα, που λέγεται “culture of food” και, είναι πραγματικά αυτό, και πολύ πετυχημένο:

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ