Ο αγαπημένος μου πατατάς

Ο αγαπημένος μου πατατάς Facebook Twitter
2

Ο αγαπημένος μου πατατάς Facebook Twitter

Άφησέ με μόνη σε ένα έρημο νησί του Αιγαίου, σε μια βραχονησίδα στις Κυκλάδες. Εξασφάλισέ μου μόνο, σε παρακαλώ, τρία –δυσεύρετα– πράγματα: νερό, Ίντερνετ και πατάτες τηγανητές (το αγαπημένο μου φαγητό). Όλα τα υπόλοιπα κράτα τα, θα βρίσκομαι σε καλή κατάσταση όταν με βρεις. 

Ίσως τρώω αχινούς, αλμύρα για σαλάτα, πεταλίδες και καμιά κάππαρη για νοστιμιά. Θα κολυμπάω, θα διαβάζω τα αγαπημένα μου βιβλία και περιοδικά online, θα μιλάω με όσους φίλους δεν βαριούνται να ακούνε ιστορίες για σχοινοπούλια και περαστικά δελφίνια και θα μαζεύω αλάτι από τα βορεινά βραχάκια για τις πατατούλες μου και τα πεντανόστιμα αυγά των γλάρων. Θα με βρεις να χαζεύω το ηλιοβασίλεμα και το φεγγάρι όταν βγαίνει, και να κολυμπάω τουλάχιστον δυο ώρες κάθε μέρα. Υποθέτω ότι, όταν βρέχει, θα λούζομαι και θα πλένω τα ρούχα μου και θα μαζεύω νερό στα πλαστικά μπουκάλια που σίγουρα θα έχει ξεβράσει εκεί το καλοκαιρινό κύμα.  

Αυτά ονειρεύομαι χαμογελώντας, όταν αναρωτιέμαι πώς θα βγει ο φετινός χειμώνας που μπήκε απότομα. Μετά ξυπνάω και, αντί να ναυαγήσω στα έρημα μικροκυκλαδονήσια, πάω την καθιερωμένη βόλτα στις γειτονιές της Αθήνας, περνώντας από μανάβηδες και ψαγμένους μπακάληδες, ψαράδες και μαγείρους, μιλάω με πιτσιρίκια που έχουν φοβερές ιδέες για ΤΟ εστιατόριο που ονειρεύονται να ανοίξουν, φίλους που μαγειρεύουν εξαιρετικά, μαθαίνω από ειδικούς της γεύσης που είναι σοβαρότεροι από μένα για τις ελιές, το κρασί, τα βότανα, ρωτάω, ελπίζω. 

Σε μια λαϊκή συναντώ τον κύριο Στασινόπουλο που πουλάει πατάτες Τριπόλεως. Τσιμπάω μια τηγανητή πατάτα από το δισκάκι του στο πίσω μέρος του πάγκου του. «Ο τύπος το ’χει πιάσει το νόημα» σκέφτομαι αγοράζοντας ένα-δυο κιλά, όσα χωράνε στο σακίδιό μου: τηγανίζει μερικές πατάτες, ο κόσμος τις δοκιμάζει, εκείνος, σιωπηλός και χαμογελαστός (χωρίς να διαλαλεί φωναχτά την πραμάτεια του), γεμίζει σακούλες, ζυγίζει, προτείνει μια δοκιμή, όλοι μα όλοι δοκιμάζουν την εξαιρετική πατάτα του. 

Γιατί δεν το κάνουν και οι διπλανοί; Κόψε μια τομάτα σαλάτα να φάμε, να δούμε αν αξίζει… Βράσε λίγα κολοκυθάκια κι ένα μπρόκολο, ψιλόκοψε μια μαρουλοσαλάτα, φτιάξε μια σπιτική λεμονάδα με τα λεμόνια σου, μια πορτοκαλάδα με τα πορτοκάλια σου… να δοκιμάσουμε. Οι γραφικές φωνές τύπου «εδώ οι καλές τομάτες» και το «καρότα για μωρά» δεν πιάνει πια – οι γεύσεις έχουν χαθεί και ο κόσμος γίνεται όλο και πιο δύσπιστος σε πλαστικά, άνοστα λαχανικά, χωρίς «ονομασία προέλευσης». Κάποτε οι λαϊκές ήταν αξιόπιστες πηγές φρέσκων λαχανικών και φρούτων, όχι όμως πια, με τις φωτεινές εξαιρέσεις και μερικές βιολογικές λαϊκές να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ο κύριος Στασινόπουλος είναι ένας από αυτούς που τολμούν να αναγράψουν την προέλευση της πατάτας τους, να σου συζητήσουν για τον σπόρο της, να σου δώσουν δυο-τρεις να δοκιμάσεις. Να κρίνεις –πριν τις αγοράσεις– για να μην απογοητευτείς με το που θα φτάσεις σπίτι και θα τις τηγανίσεις. 

Είμαι ρομαντική όταν σκέφτομαι ότι αυτό είναι μια κίνηση αλληλεγγύης στους καιρούς που διανύουμε; Ίσως ναι, γιατί ποιος άλλος θα σκεφτόταν ότι το να μαγειρέψεις ένα καλό φαγητό είναι μία από τις λιγοστές καθημερινές απολαύσεις που μας έχουν απομείνει; 

Πού θα τον βρεις: 

Δευτέρα – Καλογρέζα

Τρίτη – Νέα Φιλοθέη

Τετάρτη – Άγιοι Ανάργυροι

Πέμπτη – Αλσούπολη

Παρασκευή – Ψυχικό

Σάββατο – Μπουρνάζι

 

Ο αγαπημένος μου πατατάς Facebook Twitter

Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια