Food Daily: Βραζιλία

Facebook Twitter
0



Η Emilia Jomalinis ασχολείται με αγροτικά θέματα της Βραζιλίας. Την ρώτησα για το φαγητό αυτής της μακρινής χώρας.

Ποια είναι τα βασικά συστατικά του βραζιλιάνικου φαγητού;

Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί σε μία μεγάλη χώρα όπως η Βραζιλία. Μάλλον δε μπορώ να εκπροσωπήσω την πολυμορφία της χώρας, αλλά θα προσπαθήσω: ρύζι και φασόλια είναι ο κλασικός συνδυασμός της Βραζιλίας (το είδος φασολιού αλλάζει κατά περιοχή. Εγώ ας πούμε, είμαι συνηθισμένη στα μαύρα φασόλια αλλά υπάρχουν πολλά είδη). Επίσης η κασάβα είναι πολύ αγαπητή, ειδικά στη βόρεια και στη βορειοανατολική Βραζιλία, ως κληρονομιά των γηγενών λαών και των παραδόσεων των σκλάβων. Επίσης τρώμε πολύ κρέας, ειδικά στο Νότο, ο οποίος μοιάζει με την Αργεντινή, χωρίς βουνά, και μεγάλες εκτάσεις κατάλληλες για κτηνοτροφία. Επίσης τρώμε πολύ ψωμί! Κι εγώ προσωπικά, είμαι κολλημένη με το τυρί.

2. Περιέγραψέ μας το αγαπημένο σου φαγητό

Ως κλασική Βραζιλιάνα, αγαπώ το καλομαγειρεμένο ρύζι με φασόλια-  αυτό σημαίνει με μυρωδικά, κρεμμύδι και σκόρδο. Μου αρέσουν τα λαχανικά όπως το μαρούλι, οι ντομάτες, το παντζάρι και τα λοιπά, επίσης λατρεύω την κολοκύθα. Και για επιδόρπιο, το brigadeiro.

brigadeiro

3.  Ποια είναι η αγαπημένη σου ανάμνηση σχετική με φαγητό;

Η γιαγιά μου έχει ένα δέντρο μάνγκο στο σπίτι της. Όταν ήμουν μικρή πήγαινα εκεί το καλοκαίρι για διακοπές, δηλαδή τον Ιανουάριο και το δέντρο ήταν γεμάτο με μάνγκο που έπεφταν στη στέγη. Ήταν τόσο νόστιμα και φρέσκα που τις πρώτες μέρες τις περνούσα τρώγοντας όλη μέρα μάνγκο και πίνοντας χυμό μάνγκο. Οπότε σε κάθε επίσκεψη την πρώτη εβδομάδα την περνούσα με στομαχικά προβλήματα και διάρροια..

δέντρο μάνγκο

4. Τι τρώνε στους βραζιλιάνικους γάμους;

Πραγματικά, οι Βραζιλιάνοι της μέσης τάξης δεν παντρεύονται πια. Στη ζωή μου έχω πάει μόνο σε δύο ή τρεις γάμους. Ένας γάμος είναι πολύ ακριβή υπόθεση και συνήθως ο κόσμος πληρώνει για μπουφέ. Κάτι τυπικά βραζιλιάνικο που  μπορείς να βρεις σε παιδικά πάρτι, είναι το “salgado”, που σημαίνει «αλμυρό». Υπάρχουν πολλοί τύποι salgado, με κοτόπουλο, τυρί, kibe,…

kibbeh, εμείς θα το λέγαμε "μπουρέκι"

Στο γάμο της αδερφής μας είχαμε feijoada, που ίσως είναι το πιο χαρακτηριστικό βραζιλιάνικο φαγητό. Έχει αφροβραζιλιάνικη καταγωγή και είναι μαύρα φασόλια με «φτηνό» κρέας, μαζί με ρύζι, αλεύρι, λάχανο και πορτοκάλι.

feijoada

5. Ξέρεις να μαγειρεύεις;

Προσπαθώ…Η γιαγιά μου ήταν φοβερή μαγείρισσα και η μητέρα μου είναι επίσης. Ήταν όμως δύσκολο να μπω στην κουζίνα και να τις βοηθήσω. Ήταν η δικιά τους περιοχή. Τα φαγητά τους είναι πολύ διαφορετικά, αλλά εξίσου καταπληκτικά.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM