Ένα γεύμα 5.000 ετών

Facebook Twitter
0

Ο Ötzi ανακαλύφθηκε στα χιονισμένα βουνά των συνόρων μεταξύ Ιταλίας και Αυστρίας το 1991 μετά από 5.000 χρόνια ύπνου στους πάγους. Είναι το πρώτο ολόκληρο και παλαιότερο δείγμα ανθρώπου που μοιάζει με μας.

Οι πρώτες έρευνες έδειξαν ότι ο Ötzi ήταν περίπου 45 χρονών όταν πέθανε, γεροδεμένος και σε καλή φυσική κατάσταση, με ίσως γαλανά μάτια, και μάλλον κτηνοτρόφος. Είχε άδειο στομάχι, κάτι που οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι βρισκόταν καιρό στο δρόμο. Το σώμα του βρισκόταν σε ένα αρχαιολογικό μουσείο της Ιταλίας στις συνθήκες στις οποίες βρέθηκε. Όμως πέρυσι το μουσείο αποφάσισε να κάνει το τολμηρό βήμα: να το ξεπαγώσει στους 18 βαθμούς Κελσίου προκειμένου να γίνει καλύτερη έρευνα.

Στη νέα κατάσταση βρέθηκε μία τρίχα της ηβικής χώρας και όλα άλλαξαν: τα νέα ευρήματα έλεγαν μία διαφορετική ιστορία. Η ηλικία ήταν σωστή, αλλά τα υπόλοιπα λάθος: ο Ötzi είχε καστανά μάτια και μαλλιά, και αν και γεροδεμένος, βρισκόταν στα αρχικά στάδια της νόσου Lyme. Επίσης, είχε στένωση και σε μερικά χρόνια θα πέθαινε έτσι κι αλλιώς από έμφραγμα ή εγκεφαλικό. Ένα τατουάζ στο γόνατό του υποδείκνυε ότι ίσως υπέφερε από πόνους αρθρίτιδας (τα τατουάζ γινόταν και για θεραπευτικούς λόγους). Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι βρέθηκε η αιτία θανάτου. Δεν πέθανε από την εξάντληση και το κρύο αλλά δολοφονήθηκε την ώρα που χώνευε ένα μεγάλο γεύμα: πέθανε από βέλος στο κεφάλι.

Αυτό που αρχικά φάνηκε να είναι το άδειο του στομάχι ήταν το παχύ έντερο, ενώ το στομάχι του ήταν εντελώς γεμάτο. Αν και μόνος στα χιονισμένα βουνά, είχε φάει μεγάλη ποσότητα από κόκκινο κρέας, συγκεκριμένα ενός είδους άγριας κατσίκας μαζί με ψωμί.

Πέντε χιλιάδες χρόνια πριν λοιπόν, οι άνθρωποι ήξεραν να αλέθουν δημητριακά, να τα ανακατεύουν με νερό και να τα ψήνουν ως πίτες στη φωτιά.

Τα νέα συμπεράσματα δείχνουν ότι οι άνθρωποι ήταν εξοικειωμένοι με τη φύση και τους κινδύνους της, ήταν σε θέση να κάνουν μεγάλα ταξίδια σε πολύ αντίξοες συνθήκες και το φαγητό τους αρκετά κοντά σ’ αυτό που θεωρούμε και τώρα θρεπτικό φαγητό. Οι αναπαραστάσεις του Ötzi δείχνουν έναν άντρα που αν τον ξυρίζαμε και τον ντύναμε, θα μπορούσε να δουλέψει στην τράπεζα. Όταν τον είδα σκέφτηκα «θα μπορούσε να είναι Κρητικός» και για δες! Το DNA του είναι πολύ κοντινό με ανθρώπους που ζουν τώρα σε απομονωμένες κοινότητες της Σικελίας, οπότε κατά κάποιο τρόπο είναι συμπατριώτης μας.

Η έρευνα του τελευταίου γεύματος συνεχίζεται…

Εδώ μπορείτε να δείτε το timelapse της έρευνας μέσω του National Geographic

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ