Αγαπημένοι εστιάτορες

Αγαπημένοι εστιάτορες Facebook Twitter
0

 Από τον Μιχάλη Μιχαήλ

11.03 Τρίτη

Η κρίση, είτε πέρασε είτε όχι, σίγουρα έχει αφήσει πίσω της κάτι πολύ σημαντικό. Μας έκανε (εμάς τους καταναλωτές) πιο υποψιασμένους απέναντι στο τι μας δίνετε και πόσο το χρεώνετε. Όσο κι αν βλέπω πως αυτό πάλι πάει ν' αλλάξει και είμαστε έτοιμοι να πετάξουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε για να φάμε στο νέο hot εστιατόριο της πόλης, σε γενικές γραμμές μάς καίει το οικονομικό θέμα. Ας βάλουμε έναν γενικό κανόνα: ο πελάτης μπορεί να μην έχει πάντα δίκιο, έχει όμως κερδίσει, με το που μπαίνει στο μαγαζί σας, τον σεβασμό, την ευγένεια και τη διακριτικότητά σας. Από ταβέρνα σε πεντάστερο μαγαζί, ο εστιάτορας και το προσωπικό του πρέπει να φέρονται άψογα. Και τώρα, στο σημαντικό κομμάτι. Από ένα σημείο κι έπειτα, όταν τα φαγητά που σερβίρονται αρχίζουν να έχουν υψηλές τιμές, οι εστιάτορες οφείλουν να γνωρίζουν πως αυτό πρέπει να σημαίνει και κάποια συγκεκριμένα πράγματα: ποιότητα στο πιάτο, τεχνική, γεύση, σέρβις, περιβάλλον. Πάρα πολλές φορές έχουμε πάει σε ακριβά εστιατόρια, που λόγω της πρόσκαιρης επιτυχίας που γνωρίζουν μοιάζουν να έχουν ξεχάσει πως οι πελάτες είναι πελάτες και τα λεφτά που δίνουν, ασχέτως αν παρακάλεσαν για να βρουν τραπέζι ή δίπλα τους τρώει ο Θεός, ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ. Πρόσφατα, βρέθηκα σε ένα μαγαζί στο οποίο δίπλα μου έτρωγαν κάτι ανθυποσελέμπριτις τα οποία όχι μόνο είχαν κατακλύσει το μέρος, είχαν φέρει και τους παπαράτσι τους μαζί. Είναι δουλειά του εστιάτορα να διασφαλίζει τη σταθερότητα του περιβάλλοντος του μαγαζιού του. Να έχει επίγνωση πως όπως πληρώνει και το ανθυποσελέμπριτι, έτσι πληρώνω κι εγώ και ο διπλανός. Δεν με νοιάζει αν κάνεις δουλίτσα μαζί τους. Με νοιάζει να ξέρεις πως η δουλειά σου είμαι εγώ. Γενικώς, αλλάξτε attitude απέναντι στην κύρια πηγή των εσόδων σας, τον πολύ καλό πελάτη σας. Οι εποχές αλλάζουν, καλά εστιατόρια φυτρώνουν από δω κι από κει κάθε μέρα πολλά. Οι πελάτες θα ανέχονται πολύ λιγότερα απ' όσα νομίζετε.

Το ίδιο ισχύει και στο σέρβις. Όσο ανεβαίνουν οι τιμές, τόσο πρέπει να ανεβαίνει και η ποιότητα του σέρβις. Στα τριάντα και άνω ευρώ η φιάλη του ελληνικού κρασιού, αντιλαμβανόμαστε όλοι, νομίζω, πως αυτή η φιάλη και αυτός ο πελάτης χρειάζονται έναν ιδιαίτερο χειρισμό. Θέλει το ποτήρι του γεμάτο, το λευκό κρασί του παγωμένο, το κόκκινο στη σωστή θερμοκρασία. Ο πελάτης θέλει επίσης νερό, καθαρά τασάκια, αφού τον αφήνετε να καπνίζει, και αέρινο, ευγενικό και απαλό σερβίρισμα. Να είσαι εκεί συνεχώς, αλλά να μη σε παίρνει είδηση. ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ όταν πληρώνει. Αυτό που επειδή θέλει να έρχεται να τρώει στο εστιατόριό σας, πρέπει αυτομάτως να τον κάνετε και συνένοχο στην παρανομία σας, δεν το καταλαβαίνω. Και δεν σχολιάζω την ξινίλα των σερβιτόρων όταν ζητάς απόδειξη εκεί που δεν σου δίνουν και απαιτούν να πληρώσεις το ποσόν που αναγράφεται με μολύβι σε μια κόλλα χαρτί.

Όταν φτιάχνετε το μενού του μαγαζιού σας, καλό είναι να κεντήσετε στο μέτωπό σας της φράση «Less is More». Ειλικρινά, παιδιά, καλύτερα να φτιάχνετε δύο πράγματα και να τα κάνετε καλά, παρά να γράφετε πως σερβίρετε 1.000 πιάτα και να πρέπει κάθε φορά να παίξουμε ρώσικη ρουλέτα για να πετύχουμε το ΕΝΑ καλό που φτιάχνετε – αν υπάρχει. Γιατί, moreoftenthannot που λέμε και στο χωριό μου, αυτό που τρώμε είναι συνήθως ένα βατερλό τίγκα στη νεύρωση και τη σύγχυση της κουζίνας που ο εστιάτορας σ' τη σερβίρει με χαρά για 30 ευρώ το πιάτο.

Η μαμαδίστικη κουζίνα που λέτε πως σερβίρετε στα εστιατόριά σας είναι κάτι εντελώς ανέφικτο. Η συγκεκριμένη κουζίνα ονομάζεται έτσι για έναν και μόνο λόγο: είναι απόλυτα συνδεδεμένη με συγκεκριμένες μνήμες τις οποίες δεν μπορείτε να αντικαταστήσετε, όσο καλό και να το φτιάξετε το κοκκινιστό σας. Εμένα, προσωπικά, καθόλου δεν θα μου αρέσει αν μάθω πως ο Οικονόμου στα Πετράλωνα άρχισε να αποκαλεί το φαγητό του «μαμαδίστικο». Μα, πώς είναι δυνατόν να θέλετε να μπερδέψετε την τίμια εστιατορική τέχνη των Αθηναίων ταβερνιάρηδων με τους συναισθηματικούς εκβιασμούς που χώνουν οι μανάδες στα φαγιά τους και θέλουν να μας έχουν αιχμάλωτους μια ζωή;

Αν θέλετε να διορθώσετε τα λάθη σας, γίνετε πελάτες του εστιατορίου σας για ένα βράδυ. Καθίστε σε τραπέζι με φίλους, παραγγείλτε, δοκιμάστε, δείτε συμπεριφορές και κρίνετε. Μην είστε συνέχεια σε αμυντική θέση απέναντι στον πελάτη. Δεν ωφελεί. Και η εμπειρία του έχει πολλά να σας διδάξει.

Σας φιλώ!

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ